Septicflesh: Όταν το ελληνικό metal «κατακτά» ξανά το Ηρώδειο

Οι Septic Flesh έχουν καταφέρει να γράψουν ιστορία, όντας το πρώτο metal συγκρότημα που εμφανίστηκε στο Ηρώδειο. Η περσινή συναυλία τους ήταν sold-out, με το κοινό να δείχνει αξιοθαύμαστο σεβασμό στον χώρο και στις οδηγίες, καταρρίπτοντας κάθε στερεότυπο. Η τεράστια ανταπόκριση φάνηκε και φέτος, αφού η ανακοίνωση της επιστροφής τους οδήγησε σε εξάντληση εισιτηρίων μέσα σε λιγότερο από 48 ώρες — γεγονός που τους ανάγκασε να προσθέσουν δεύτερη εμφάνιση.

Η μουσική τους, ένας τολμηρός συνδυασμός metal και συμφωνικής ορχηστρικής γραφής, δεν στοχεύει να καλύψει όλα τα γούστα.

«Δεν είμαστε μπάντα για όλους», παραδέχονται, αλλά τονίζουν πως το κοινό που αγαπά την ένταση, τον πειραματισμό και το κινηματογραφικό στοιχείο, έχει βρει στους Septic Flesh μια μοναδική φωνή.

Πίσω όμως από την επιτυχία, η πραγματικότητα της μουσικής βιομηχανίας παραμένει σκληρή:

«Η συντριπτική πλειοψηφία των μουσικών πρέπει να κάνει και άλλα πράγματα για να ζήσει. Ο καλλιτέχνης είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης, εκτός αν έχει τεράστιο κοινό», εξηγούν με ειλικρίνεια.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η νέα τους κυκλοφορία, το EP Amphibians, κινείται σε πιο πειραματικά μονοπάτια, αντλώντας έμπνευση από την αφρικανική φυλή των Dogon αλλά και από το σκοτεινό πείραμα «Σύμπαν 25».

Ολόκληρη η συνέντευξη με τους Septric Flesh παρακάτω:

Η συναυλία σας στο Ηρώδειο το 2024 ήταν ιστορική, καθώς ήσασταν το πρώτο metal συγκρότημα που εμφανίστηκε εκεί. Πώς αισθάνεστε για την επιστροφή σας και τη δεύτερη εμφάνιση σας στο ίδιο μέρος;

Φαντάζει εξωπραγματικό, αλλά είναι γεγονός. Όπως καταλαβαίνεις είμαστε χαρούμενοι που θα επιστρέψουμε σε αυτόν τον τόσο σημαντικό, ιερό χώρο. Όλα ξεκίνησαν από την περσινή συναυλία μας, που ήταν επιτυχημένη από όλες της απόψεις. Πέραν από το γεγονός ότι ήταν sold out, μεγάλη αίσθηση άφησε σε όλους και η συμπεριφορά του metal κοινού που ήταν άψογη, σεβόμενη τις οδηγίες που είχαν δοθεί και γενικότερα τον ιστορικό αυτό χώρο. Γνωρίζαμε ότι μια μεγάλη μερίδα του κοινού μας ήθελε να δώσει παρόν πέρσι, αλλά δεν πρόλαβε να κλείσει εισιτήριο.

Έτσι φτάσαμε στο 2025 όπου πλέον τα πράγματα ήταν πιο εύκολα για μας. Μάλιστα, μετά την ανακοίνωση που κάναμε στα social media για την επιστροφή μας στο Ηρώδειο, τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν σε λιγότερο από 48 ώρες, χρόνο ρεκόρ. Έτσι ζητήσαμε να έχουμε και μία επιπλέον εμφάνιση. Ευχαριστούμε όσους μας έχουν βοηθήσει να φτάσουμε έως εδώ.

Πώς αντιδρά το ελληνικό κοινό στη μουσική σας;

Εξαρτάται από τις μουσικές προτιμήσεις του. Το γεγονός ότι η μουσική μας είναι μια σύζευξη metal και ορχηστρικής μουσικής, δεν σημαίνει ότι είμαστε μια μπάντα για όλα τα γούστα. Ποτέ δεν το επιδιώξαμε αυτό εξάλλου. Είναι γεγονός όμως, ότι η μουσική μας έχει σημαντική απήχηση στο metal κοινό, καθώς και σε άτομα που δεν είναι του χώρου, αλλά είναι πιο ανοιχτά στο να ακούσουν κάτι σκληρό, πειραματικό και κινηματογραφικό.

Ζείτε από τη μουσική σας;

Αυτό είναι μια μεγάλη κουβέντα. Γενικά αυτοί που ζουν αποκλειστικά και μόνον από την μουσική τους στον χώρο μας, είναι μετρημένοι στα δάχτυλα. Η συντριπτική πλειοψηφία μουσικών, πρέπει να κάνει παράλληλα και άλλα πράγματα για να τα βγάζει πέρα. Δυστυχώς, υπάρχει μια παγιωμένη κατάσταση στην μουσική βιομηχανία, επιβεβλημένη από “γίγαντες”, όπου ο καλλιτέχνης είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης, με ότι αυτό συνεπάγεται. Εκτός εάν το κοινό του είναι τεράστιο και επομένως έχει την δύναμη να είναι η εξαίρεση στον κανόνα. Με λίγα λόγια εφαρμόζεται το “δίκαιο” του ισχυρού.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για μία μπάντα στην Ελλάδα να επιβιώσει;

Μια Ελληνόγλωσση μπάντα, που παίζει ένα προσιτό για το ευρύτερο Ελληνικό κοινό, είδος μουσικής, μπορεί να επιβιώσει, επικεντρωμένη στην Ελλάδα και μόνο. Αντίθετα, μια ξενόγλωσση μπάντα, πρέπει να προσπαθήσει πολύ, κάνοντας συνέχεια κινήσεις εκτός Ελλάδος, για να έχει κάποια ελπίδα επαγγελματικής επιβίωσης. Πόσο μάλλον όταν κινείται στον ακραίο ήχο. Όπως έχει πλέον αποδειχθεί, είναι εφικτό, αλλά εξαιρετικά δύσκολο. Σίγουρα δεν είναι ο εύκολος δρόμος.

Το νέο σας EP, «Amphibians», κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 2025. Ποιες είναι οι βασικές θεματικές και μουσικές κατευθύνσεις του άλμπουμ;

Το Ep αν και συνεχίζει πάνω στις βάσεις που έχουμε χτίσει, κινείται σε κάπως πιο πειραματικά μονοπάτια. Μάλιστα, το ομώνυμο κομμάτι “χτίστηκε” σε κλίμακα που μας οδήγησε να χρησιμοποιήσουμε για πρώτη φορά, διαφορετικό, χαμηλότερο κούρδισμα. Όσον αφορά την θεματολογία, το ομώνυμο κομμάτι εστιάζει στην κοσμοθεωρία των Dogon, μιας εξαιρετικά ενδιαφέρουσας φυλής που κατοικεί στην Αφρική και συγκεκριμένα την περιοχή του Μάλι. Το έτερο metal κομμάτι, The Experiment, έχει σαν θέμα ένα πείραμα με την ονομασία Σύμπαν 25, που διενεργήθηκε στο Εθνικό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας του Μέριλαντ κατά τις δεκαετίες 60-70. Πρόκειται σειρά μελετών συμπεριφοράς σε ουτοπικές συνθήκες διαβίωσης, με τρωκτικά ως πειραματόζωα. Σε όλα τα πειράματα όταν έφτανε το στάδιο του υπερπληθυσμού, παρατηρούνταν σημαντικές αρνητικές διαφοροποιήσεις στην συμπεριφορά των τρωκτικών με τελική κατάληξη την εξάλειψη τους. Τα υπόλοιπα 2 κομμάτια του EP είναι ορχηστρικά σε ύφος soundtrack.

Μετά από δύο επιτυχημένες εμφανίσεις στο Ηρώδειο, ποια είναι τα επόμενα βήματα για τους Septic flesh; Σχεδιάζετε νέες κυκλοφορίες ή περιοδείες;

Στις 3 Οκτωβρίου, θα παίξουμε στο Zorlu Center, στην Κωνσταντινούπολη, με συνοδεία ορχήστρα εγχόρδων. Μετά θα αραιώσουμε τις εμφανίσεις μας, προκειμένου να εστιάσουμε στην δημιουργία του επόμενου άλμπουμ μας.

Πώς βλέπετε την εξέλιξη του ελληνικού metal σκηνικού και ποιοι είναι οι νέοι καλλιτέχνες που σας εντυπωσιάζουν;

Η Ελλάδα συνεχίζει να βγάζει αξιόλογες metal μπάντες όπως για παράδειγμα Scar of the Sun, Yoth Iria κλπ. Γενικά, η Ελληνική μεταλλική σκηνή είναι σεβαστή και στο εξωτερικό. Υπάρχει καλή παράδοση, καθώς και μια ενδιαφέρουσα συνέχεια.

Υπάρχει ανταγωνισμός σε αυτό που κάνετε; Σας επηρεάζει σαν συγκρότημα;

Ο ανταγωνισμός ή πιο σωστά συναγωνισμός, είναι σε παγκόσμια κλίμακα, μιας και κινούμαστε εκτός συνόρων. Παίζουμε σε μεγάλα φεστιβάλ, όπου παίζουν και μπάντες “μεγαθήρια”. Πάντα προσπαθούμε να διαχειριζόμαστε όσο το δυνατόν καλύτερα τις διάφορες προκλήσεις και να βελτιωνόμαστε. Το καλό είναι, ότι μετά από τόσα χρόνια πάλης, νιώθουμε δυνατοί και “πατάμε σταθερά στα πόδια μας”.