Ο πρώτος άνθρωπος στην τηλεόραση: Πώς ο William Taynton έγραψε ιστορία

Παρά τις προσπάθειες επιστημόνων από τη δεκαετία του 1850 για την επινόηση της τηλεόρασης, χρειάστηκε ένας μοναχικός εφευρέτης που χρησιμοποιούσε ανακυκλωμένα ποδήλατα, ξύλα και κουτιά μπισκότων για να την κάνει πραγματικότητα. Ο Baird, γιος κληρικού και με προβλήματα υγείας που τον απέτρεψαν από τη στρατιωτική θητεία στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε ήδη μια καριέρα ως εφευρέτης με ανάμεικτα αποτελέσματα, προσπαθώντας ακόμη να δημιουργήσει τεχνηρά διαμάντια ή θεραπείες με προσωπική φαντασία.

Το 1923, με κεφάλαιο από προηγούμενες επιχειρήσεις του, ο Baird νοίκιασε ένα μικρό εργαστήριο στο Hastings της Αγγλίας. Εκεί, κατασκεύασε έναν δίσκο που περιστρεφόταν γρήγορα για να σαρώσει εικόνες γραμμή προς γραμμή και να τις αναπαράγει ως κινούμενη εικόνα. Όταν πέτυχε τη μετάδοση μιας σιλουέτας, το όνειρο της τηλεόρασης άρχισε να γίνεται πραγματικότητα.

Στις 2 Οκτωβρίου 1925, ο 37χρονος Baird προσκάλεσε τον 20χρονο υπάλληλο William Taynton να γίνει το πρώτο ανθρώπινο «πειραματόζωο». Ο Taynton θυμάται: «Ο Mr Baird ήρθε τρέχοντας, γεμάτος ενθουσιασμό, σχεδόν με τράβηξε από το γραφείο μου για να ανέβω στο εργαστήριο. Ήταν τόσο ενθουσιασμένος που του έλειπαν τα λόγια».

Μέσα σε ένα πρόχειρο εργαστήριο γεμάτο καλώδια, αυτοσχέδιες λάμπες και δίσκους από χαρτόνι, ο Taynton στάθηκε μπροστά στον πομπό, υπό τον έντονο φωτισμό που έκανε τη θερμοκρασία αφόρητη. Ο Baird ζήτησε από τον νεαρό να βγάλει τη γλώσσα και να κάνει αστείες εκφράσεις για να «πιάσει» κίνηση. Παρά την ταλαιπωρία, η πρώτη πραγματική εικόνα τηλεόρασης ήταν γεγονός. Ο Taynton θυμάται: «Ξαφνικά, το πρόσωπο του Baird εμφανίστηκε στην οθόνη. Μπορούσες να δεις τα μάτια του να κλείνουν, το στόμα του, τις κινήσεις του. Δεν είχε καθαρή ανάλυση, αλλά ήταν μια κινούμενη εικόνα — και αυτό ήταν το σημαντικό».

Ο Baird προέβλεψε ότι η εφεύρεσή του θα έφτανε σε όλα τα σπίτια του κόσμου, και λίγους μήνες αργότερα, στις 26 Ιανουαρίου 1926, παρουσίασε την πρώτη δημόσια επίδειξη τηλεόρασης. Παρά το γεγονός ότι η μηχανή του τελικά αντικαταστάθηκε από πιο εξελιγμένες τεχνολογίες, είχε ανοίξει τον δρόμο για την τηλεοπτική εποχή που ακολούθησε.

Το 1951, πέντε χρόνια μετά τον θάνατο του Baird, ο Taynton επέστρεψε στο 22 Frith Street στο Soho για τα αποκαλυπτήρια μιας μπλε πλακέτας προς τιμήν του. Όπως ανέφερε ο Sir Robert Renwick, πρόεδρος της Television Society:

«Το πραγματικό μνημείο του Baird είναι το δάσος από κεραίες που αναδύεται σε όλη τη χώρα». Κι έτσι, από το πείραμα ενός νεαρού γραφείου και ενός παθιασμένου εφευρέτη, η επιστημονική φαντασία έγινε πραγματικότητα και η τηλεόραση μπήκε για πάντα στη ζωή μας.