Ο ιπτάμενος φωτογράφος που αψήφησε τον θάνατο: Το θαρραλέο βλέμμα του Alfred Buckham από τον ουρανό

Όταν τα εναέρια στιγμιότυπα σήμερα συλλαμβάνονται με drones και衛衛 δορυφορικά εργαλεία, δύσκολα μπορεί κανείς να συλλάβει το θάρρος και την παράτολμη δημιουργικότητα ανθρώπων όπως ο Alfred Buckham. Πιλότος στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και από τους πρώτους που πίστεψαν στο καλλιτεχνικό δυναμικό της αεροφωτογραφίας, ο Buckham όχι μόνο επιβίωσε εννέα συντριβές αεροσκαφών, αλλά συνέχισε να πετά ακόμη και μετά από σοβαρή εγχείρηση λάρυγγα που τον άφησε να μιλά ψιθυριστά.

Οι φωτογραφίες του —δραματικές, γεμάτες κίνηση και κίνδυνο— εκτίθενται στη Σκωτσέζικη Εθνική Πινακοθήκη Πορτρέτων στο Εδιμβούργο, αποκαλύπτοντας έναν καλλιτέχνη που ένωνε την τόλμη με την ποίηση του βλέμματος.

Ο Buckham ήταν γνωστός για τις επικίνδυνες τεχνικές του: στεκόταν όρθιος στο αεροπλάνο, κρατώντας μόνο το ένα πόδι δεμένο στο κάθισμα ώστε να μην πέσει στο κενό. «Είναι δύσκολο να πέσεις από το αεροπλάνο αν δεν το θέλεις πραγματικά», συνήθιζε να λέει, αποδεικνύοντας πως τα όρια της λογικής δεν ήταν εμπόδιο αλλά έμπνευση για εκείνον.

Από τον Τάμεση έως τα σύννεφα που αγκαλιάζουν το Κάστρο του Εδιμβούργου, και από τις χιονισμένες κορυφές των Άνδεων έως το άγαλμα του Χριστού στο Ρίο, οι εικόνες του Buckham αποκάλυψαν μια νέα διάσταση του κόσμου: μια οπτική όπου η γη μοιάζει μικρή, η ανθρώπινη περιπέτεια ασήμαντη μπροστά στη φύση, και το θάρρος γίνεται μέρος της δημιουργίας.

Παρά τις τεχνικές προκλήσεις της εποχής, ο Buckham ανέπτυξε μια πρωτοποριακή μέθοδο σύνθεσης αρνητικών, προάγγελο των σύγχρονων ψηφιακών επεξεργασιών, δημιουργώντας εικόνες με σχεδόν ζωγραφική ατμόσφαιρα — ένα αποτύπωμα που έμοιαζε περισσότερο με όνειρο παρά με φωτογραφία.

«Ένας αληθινός αεροπόρος της τέχνης», όπως τον περιγράφουν σήμερα οι επιμελητές, ο Buckham δεν άφησε ούτε την αναπηρία του ούτε τις τραυματικές εμπειρίες του πολέμου να περιορίσουν το βλέμμα του. Αντίθετα, κάθε πτήση, κάθε ρίσκο, κάθε φωτογραφία ήταν μια πράξη πίστης πως η ομορφιά αξίζει τον κίνδυνο.

Και τελικά, έζησε για να το αφηγηθεί — μέχρι τα 76 του, αποδεικνύοντας ότι μερικές φορές η τόλμη δεν είναι παρά η άλλη όψη της δημιουργίας.