«All’s Fair» και Κιμ Καρντάσιαν: Η σειρά που είναι τόσο κακή, ώστε έγινε…cult

Οι Times του Λονδίνου τη χαρακτήρισαν «ίσως τη χειρότερη τηλεοπτική σειρά όλων των εποχών», ενώ η Guardian την περιέγραψε ως «υπαρξιακά απαίσια». Και οι δύο εφημερίδες της έβαλαν μηδέν αστέρια, ενώ στο Rotten Tomatoes η βαθμολογία της αγγίζει το σπάνιο 0%.

Κι όμως, παρά την καταιγίδα αρνητικών σχολίων, το All’s Fair φαίνεται να έχει ήδη κερδίσει μια παράδοξη δεύτερη ζωή στα social media. Χρήστες του Χ (Twitter) την αποκαλούν «υπέροχα γελοία», «το είδος του camp που αγαπάς να μισείς» και «τόσο κακή που δεν μπορείς να σταματήσεις να τη βλέπεις».

Με πρωταγωνίστρια την Κιμ Καρντάσιαν στον πρώτο της δραματικό ρόλο, δίπλα στις Γκλεν Κλόουζ, Νάομι Γουότς, Νίσι Νας-Μπετς, Σάρα Πόλσον και Τεγιάνα Τέιλορ, η σειρά αφηγείται τις ίντριγκες ενός φανταστικού γυναικείου δικηγορικού γραφείου στο Λος Άντζελες. Οι τρεις συνεταίροι –η Άλουρα Γκραντ (Καρντάσιαν), η Λίμπερτι Ρόνσον (Γουότς) και η Έμεραλντ Γκριν (Νας–Μπετς)– αναλαμβάνουν τις πιο εκρηκτικές υποθέσεις διαζυγίων πλούσιων γυναικών, ενώ βρίσκονται σε συνεχή κόντρα με τη σατανική αντίπαλό τους, Κάρινγκτον Λέιν, την οποία υποδύεται η Σάρα Πόλσον σε μια ερμηνεία που κινείται μεταξύ σαπουνόπερας και παραληρήματος.

Η σκηνοθεσία, η στιλιζαρισμένη αισθητική και οι απίθανες ατάκες –όπως μια σκηνή όπου η Γκλεν Κλόουζ εκστομίζει απίστευτα χυδαία σχόλια με απόλυτη σοβαρότητα– θυμίζουν εποχές Dynasty και Desperate Housewives. Όλα μοιάζουν υπερβολικά, λαμπερά, σχεδόν εξωπραγματικά. Και ίσως αυτός να ήταν εξαρχής ο στόχος των δημιουργών.

Παρά τις αδυναμίες του, το All’s Fair έχει κάτι μαγνητικό. Η Καρντάσιαν, με την ατάραχη παρουσία και την υπερπολυτελή αισθητική της, μοιάζει να ενσαρκώνει τον ίδιο τον κόσμο που την ανέδειξε. Δεν είναι τυχαίο ότι τη σειρά συμπαραγάγει και η μητέρα της, Κρις Τζένερ. Όπως και τα reality shows Keeping Up with the Kardashians και The Kardashians, η σειρά παίζει με την ιδέα της λάμψης, της επιφάνειας και της κενότητας – μόνο που αυτή τη φορά μέσα από το φίλτρο μιας “σοβαρής” τηλεοπτικής παραγωγής.

Οι πρώτες τρεις ώρες που κυκλοφόρησαν ταυτόχρονα έδωσαν στους θεατές την ευκαιρία να μπουν στο κλίμα, ενώ τα υπόλοιπα έξι επεισόδια θα βγαίνουν εβδομαδιαία, επιτρέποντας στα memes και στις viral σκηνές να πολλαπλασιάζονται.

Μπορεί να μην είναι το νέο Succession, αλλά ίσως γίνει αυτό που λείπει από την εποχή του streaming: μια ειλικρινά απολαυστικά κακή σειρά που καταφέρνει να ενώσει κοινό και επικριτές σε έναν κοινό παρονομαστή – την απόλαυση του “hate-watching”.

Για το Hulu, φαίνεται πως ισχύει το ρητό: στον πόλεμο του streaming, όλα είναι θεμιτά.