Bookreads: Οι «Χήρες της Πέμπτης» της Κλαούδια Πινιέιρο αποκαλύπτουν τη σήψη της ευμάρειας

Η Κλαούδια Πινιέιρο, η πλέον μεταφρασμένη συγγραφέας της Αργεντινής μετά τον Μπόρχες και τον Κορτάσαρ, καταθέτει ένα από τα πιο ώριμα έργα της. Οι «Χήρες της Πέμπτης», που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Carnívora σε μετάφραση της Ασπασίας Καμπύλη, δεν είναι απλώς μια αστυνομική ιστορία — είναι μια αιχμηρή τομή στην ψυχολογία της αστικής τάξης, που ζει πίσω από ηλεκτροφόρους φράχτες προσποιούμενη ότι η κρίση δεν την αφορά.

Η ιστορία εκτυλίσσεται στο «Άλτος δε λα Κασκάδα», ένα πολυτελές, απομονωμένο προάστιο λίγο έξω από το Μπουένος Άιρες. Εκεί, τρεις άνδρες βρίσκονται νεκροί στον πάτο μιας πισίνας ένα βράδυ Πέμπτης. Όμως η Πινιέιρο δεν ενδιαφέρεται τόσο για το «ποιος το έκανε» όσο για το γιατί συνέβη. Μέσα από πολλαπλές αφηγήσεις ξετυλίγει τον κόσμο των κατοίκων — ανθρώπων που έχτισαν τη ζωή τους πάνω στην επίφαση της ασφάλειας και τον τρόμο της απώλειας.

Καθώς η οικονομική κρίση του 2001 πλήττει την Αργεντινή, οι ήρωες προσπαθούν να διατηρήσουν το προσωπείο της ευμάρειας. Ο άνεργος επιχειρηματίας, η γυναίκα που συντηρεί την οικογένεια μόνη της, οι φίλοι που παίζουν χαρτιά κάθε Πέμπτη, όλοι παγιδευμένοι σε έναν κόσμο που καταρρέει χωρίς να το ομολογεί. Το προάστιο γίνεται μικρογραφία μιας κοινωνίας σε άρνηση, όπου ο φόβος μήπως “λερωθείς” από την πραγματικότητα είναι πιο ισχυρός από την ίδια την κρίση.

Η Πινιέιρο χρησιμοποιεί το αστυνομικό μοτίβο ως πρόσχημα για να μιλήσει για ταξικά προνόμια, κοινωνική υποκρισία και έμφυλες ανισότητες. Οι γυναίκες του βιβλίου, εγκλωβισμένες ανάμεσα στην κοινωνική επίφαση και την προσωπική επιβίωση, αναλαμβάνουν ρόλους που ποτέ δεν τους αναγνωρίζονται. Και πίσω από όλα αυτά, η διαρκής αλληγορία του εγκλεισμού: οι φράχτες που τους “προστατεύουν” είναι ταυτόχρονα τα κάγκελα της φυλακής τους.

Με καυστικό χιούμορ, πολιτική οξυδέρκεια και αφηγηματική οικονομία, η συγγραφέας φωτίζει τη διαβρωτική επίδραση του πλούτου και της ψευδούς ασφάλειας. Οι «Χήρες της Πέμπτης» δεν είναι απλώς ένα κοινωνικό μυθιστόρημα· είναι μια προειδοποίηση: καμία φούσκα δεν παραμένει άθικτη για πάντα — και καμία πισίνα δεν είναι αρκετά βαθιά για να κρύψει την αλήθεια.