Ποια ήταν πραγματικά η γυναίκα του Σαίξπηρ; Το Hamnet ανοίγει τον πιο παλιό «φάκελο-μυστήριο»

Η νέα κινηματογραφική μεταφορά του Hamnet, βασισμένη στο μυθιστόρημα της Μάγκι Ο’Φάρελ, έρχεται να ανατρέψει συθέμελα αυτόν τον μύθο, ανοίγοντας ένα παράθυρο σε μια ιστορία που η Ιστορία άφησε στο σκοτάδι.

Ξαναδίνοντας φωνή στη γυναίκα πίσω από τον Σαίξπηρ

Με ελάχιστα ιστορικά τεκμήρια διαθέσιμα, η Ο’Φάρελ – και τώρα ο κινηματογράφος – επιχειρούν κάτι τολμηρό: να ξαναεφεύρουν την Άγκνες μέσα από όσα οι καταγραφές δεν λένε. Η ταινία παρουσιάζει μια γυναίκα οξυδερκή, πνευματώδη, βαθιά συνδεδεμένη με τη φύση και την ιαματική γνώση των βοτάνων, μια μορφή που δεν στέκεται πίσω αλλά δίπλα στον σπουδαιότερο δραματουργό όλων των εποχών.

Αντί να την περιορίζει σε έναν ρόλο «αγίας του σπιτιού» ή «σατανικής πειρασμού», όπως συχνά χαρακτήριζε η παλαιότερη βιογραφική παράδοση, το Hamnet την παρουσιάζει ως έναν ισότιμο, συγκλονιστικό γυναικείο χαρακτήρα. Ως μια γυναίκα με δική της δυναμική, επιθυμίες, φόβους και τραύματα.

Ο θάνατος του μικρού Χάμνετ και η σκιά πάνω από τον Σαίξπηρ

Το μεγαλύτερο κενό στη ζωή του Σαίξπηρ παραμένει ο θάνατος του 11χρονου γιου του, Χάμνετ – ένα γεγονός που μνημονεύεται μόνο σε ένα πιστοποιητικό ταφής. Ούτε ένα γράμμα, ούτε μια φράση, ούτε ίχνος για το πώς ο πατέρας αντιμετώπισε την απώλεια.

Η ταινία επιλέγει να μετατρέψει αυτό το κενό σε δραματική πρώτη ύλη. Η απώλεια γίνεται η καρδιά της αφήγησης: η Άγκνες θρηνεί, ο Σαίξπηρ απομακρύνεται στο Λονδίνο, και το ερώτημα που αιωρείται είναι ένα: πώς μεταμορφώνεται ένας ανείπωτος πόνος σε τέχνη;

Η υπόνοια ότι η τραγωδία Άμλετ γεννήθηκε από τον θάνατο του Χάμνετ δεν μπορεί ποτέ να αποδειχθεί. Η σύμπτωση των ονομάτων, όμως, εξακολουθεί να στοιχειώνει βιογράφους και μελετητές. Το Hamnet αγκαλιάζει αυτή τη γοητευτική αβεβαιότητα και τη μετατρέπει σε συγκινητικό κινηματογραφικό σχόλιο πάνω στη δημιουργία και τη μνήμη.

Όταν η φαντασία συμπληρώνει την Ιστορία

Η δύναμη του Hamnet δεν βρίσκεται στο κατά πόσο είναι «ιστορικά ακριβές», αλλά στο θάρρος να δώσει χώρο σε μια γυναίκα που η Ιστορία άφησε ανυπεράσπιστη.

Το έργο της Ο’Φάρελ – και τώρα της κινηματογραφικής μεταφοράς – λειτουργεί σαν αντίβαρο σε αιώνες προκαταλήψεων. Αντί για την παθητική, αόρατη σύζυγο που «εμπόδιζε» τον Σαίξπηρ, μας συστήνει μια γυναίκα που θα μπορούσε να έχει εμπνεύσει κομμάτια της ίδιας του της τέχνης.

Ακόμη κι αν όλα αυτά είναι προϊόντα μυθοπλασίας, ίσως να είναι πιο κοντά στην αλήθεια απ’ όσο θα θέλαμε να πιστέψουμε.

Ένα νέο βλέμμα σε μια παλιά ιστορία

Στο τέλος, το Hamnet δεν είναι μια ιστορία για τον Σαίξπηρ – αλλά για τη γυναίκα που η ιστορία φρόντισε να ξεχάσει. Με συγκλονιστικές ερμηνείες και μια βαθιά ανθρώπινη ματιά, αναπλάθει έναν χαμένο κόσμο, όχι για να αποκαταστήσει την αλήθεια, αλλά για να μας κάνει να αναρωτηθούμε: