Λευτέρης Αντωνιάδης: Ο Έλληνας ποδοσφαιριστής που έγινε μύθος στην Τουρκία «ζωντανεύει» στο Netflix

Η ιστορία του Λευτέρη Αντωνιάδη δεν είναι απλώς η βιογραφία ενός σπουδαίου ποδοσφαιριστή· είναι η διαδρομή ενός Έλληνα που κατόρθωσε, μέσα από το ταλέντο και τη σεμνότητά του, να γίνει θρύλος σε μια χώρα που τότε βίωνε έντονες εντάσεις με τη δική του. Η νέα ταινία του Netflix, «Lefter: The Story of the Ordinarius», επιχειρεί να αποτυπώσει αυτό το παράδοξο και συναρπαστικό ταξίδι.

Γεννημένος το 1925 στην Πρίγκηπο, σε μια εποχή που οι πληγές της ανταλλαγής των πληθυσμών ήταν ακόμη ανοικτές, ο Αντωνιάδης μεγάλωσε μέσα στην πολυμελή ελληνική του οικογένεια, σε ένα περιβάλλον όπου οι κοινότητες της πόλης — Έλληνες, Αρμένιοι, Εβραίοι και Τούρκοι — συνυπήρχαν παρά τις δυσκολίες. Από τα παιχνίδια στις γειτονιές της Κωνσταντινούπολης βρέθηκε γρήγορα στα γήπεδα, ξεκινώντας την καριέρα του στον Ταξίμ Σπορ, ενώ ο αδελφός του Παναγής εντάχθηκε στην Μπέγιογλου Σπορ.

Το ταλέντο του δεν άργησε να ξεχωρίσει. Η Φενέρμπαχτσε τον εντόπισε και τον έκανε δικό της — και εκεί ακριβώς γεννήθηκε ο μύθος. Με πάνω από 300 γκολ, δεκάδες συμμετοχές στην Εθνική Τουρκίας και θέση αρχηγού, ο «Ordinaryüs» έγινε συνώνυμο του ίδιου του συλλόγου. Ήταν ο πρώτος Τούρκος ποδοσφαιριστής που άνοιξε δρόμο στο εξωτερικό, φορώντας τις φανέλες της Φιορεντίνα και της Νις. Για τους φιλάθλους, ο Λεφτέρ δεν ήταν απλώς καλός παίκτης· ήταν μια ποδοσφαιρική天διάνοια, ένας δημιουργός φάσεων, ένας παίκτης που «διάβαζε» το παιχνίδι πριν από όλους.

Ωστόσο η ζωή του δεν είχε μόνο λαμπρές στιγμές. Το πογκρόμ της 6ης Σεπτεμβρίου 1955 σημάδεψε και τον ίδιο, καθώς το σπίτι του έγινε στόχος. Σώθηκε χάρη σε οπαδούς της Φενερμπαχτσέ που σχημάτισαν ανθρώπινη ασπίδα για να τον προστατέψουν — μια εικόνα που δείχνει καλύτερα από οποιαδήποτε στατιστική πόσο βαθιά τον αγαπούσαν.

Κι όμως, ούτε στην Ελλάδα υπήρξε πάντα αποδοχή. Παίζοντας με την Εθνική Τουρκίας, κατηγορήθηκε ως «γενίτσαρος». Χρόνια αργότερα, το 1964, η επιστροφή του για να κλείσει την καριέρα του στην ΑΕΚ έκανε πολλούς να αναθεωρήσουν. Ακολούθησε προπονητική πορεία σε ελληνικούς και τουρκικούς συλλόγους μέχρι το 1972, όταν αποσύρθηκε οριστικά.

Ο Αντωνιάδης έφυγε από τη ζωή το 2012, αλλά η κληρονομιά του παραμένει ζωντανή. Το σύνθημα «Ver Lefter’e yaz deftere» εξακολουθεί να αντηχεί στη μνήμη των παλιών φιλάθλων, ενώ το άγαλμά του μπροστά στο γήπεδο της Φενέρμπαχτσε θυμίζει ότι κάποιοι ποδοσφαιριστές είναι κάτι περισσότερο από αθλητές — είναι γέφυρες ανάμεσα σε λαούς.

Η ταινία του Netflix επιχειρεί ακριβώς αυτό: να συστήσει ξανά τον άνθρωπο πίσω από τον μύθο. Έναν Έλληνα που αγαπήθηκε όσο λίγοι στην Τουρκία, και που με το παιχνίδι και τον χαρακτήρα του άφησε αποτύπωμα που ξεπερνά τις γραμμές ενός γηπέδου.