Marty Supreme: Η νέα ταινία του Τιμοτέ Σαλαμέ είναι ξέφρενη, ευφυής και απροσδόκητα συναρπαστική

Η νέα κινηματογραφική δουλειά του Τιμοτέ Σαλαμέ, Marty Supreme, αποδεικνύει για ακόμη μία φορά πόσο αφοσιωμένος performer είναι – στην οθόνη και εκτός αυτής. Παρά τις ιδιαίτερες και συχνά meta προωθητικές του εμφανίσεις, από σατιρικά βίντεο μέχρι pop-up events με γιγαντιαίες πορτοκαλί μπάλες του πινγκ πονγκ, τίποτα δεν αποσπά από την εκρηκτική του ερμηνεία ως Μάρτι Μάουζερ, ενός νεαρού άνδρα που ονειρεύεται να γίνει πρωταθλητής του πινγκ πονγκ το 1952.

Ο Σαλαμέ ενσαρκώνει έναν αντιήρωα: έναν απατεωνίσκο, αλαζόνα, εγωκεντρικό νεαρό που λέει ψέματα, κλέβει και εξαπατά τους πάντες προκειμένου να φτάσει σε διεθνείς αγώνες. Κι όμως, η γοητεία του, η ενέργειά του και η λεπτή ειρωνεία της ερμηνείας του κάνουν τον θεατή να μην μπορεί να αποστρέψει το βλέμμα – ακόμη και όταν ο ήρωας του βρίσκεται στο χειρότερό του σημείο.

Ο Τζος Σάφντι, που σκηνοθετεί και συνυπογράφει το σενάριο με τον Ρόναλντ Μπρόνστιν, χτίζει έναν κόσμο απόλυτα δικό του. Όπως στο Uncut Gems, η αφήγηση είναι μια καταιγίδα από «νεύρο», ανατροπές, σουρεαλιστικό χιούμορ και θορυβώδη χαρακτήρες. Εδώ, όμως, ο ρεαλισμός δίνει τη θέση του σε μια πιο τρυφερή, παρανοϊκά κωμική ματιά, εμπνευσμένη χαλαρά από τη ζωή του πραγματικού πρωταθλητή Μάρτι Ράισμαν.

Στο επίκεντρο βρίσκεται η γειτονιά του Μάρτι στο Lower East Side: μικρά μαγαζιά, στενά διαμερίσματα, άνθρωποι που μπλέκονται ο ένας στη ζωή του άλλου. Ο Σάφντι αποδίδει αυτό το περιβάλλον με ζεστασιά και χρώμα, κάνοντας τον Μάρτι να φαίνεται σαν ένα παιδί της γειτονιάς που απλώς θέλει κάτι «μεγαλύτερο» – έστω κι αν χρησιμοποιεί όλους τους λάθος τρόπους για να το αποκτήσει.

Δίπλα στον Σαλαμέ λάμπει η Γκουίνεθ Πάλτροου, σε έναν ρόλο βγαλμένο από τη χρυσή εποχή του Χόλιγουντ. Ως Κέι Στόουν, πρώην σταρ του σινεμά, εμφανίζεται με την κομψότητα και το μυστήριο μιας Γκρέις Κέλι. Η χημεία τους είναι απολαυστική: εκείνη βλέπει τον Μάρτι για αυτό που είναι, αλλά δυσκολεύεται να μην παρασυρθεί από την παράλογη αυτοπεποίθησή του.

Εξαιρετικές και οι επιλογές δευτερευόντων ρόλων: ο Κέβιν Ο’ Λίρι ως αυταρχικός σύζυγος της Κέι, ο Tyler, the Creator ως ο ακούραστος συνεργός του Μάρτι, ακόμη και ο Άμπελ Φερέρα σε μια cameo εμφάνιση-έκπληξη.

Φυσικά, υπάρχει και πινγκ πονγκ. Ο Σαλαμέ έχει εκπαιδευτεί για χρόνια και το αποδεικνύει: πηδάει, στριφογυρίζει, χτυπά σαν επαγγελματίας. Ο μεγάλος του αντίπαλος, ο Ιάπωνας πρωταθλητής Έντο, προσθέτει και μια ιστορική διάσταση, καθώς η ιστορία εκτυλίσσεται λίγα χρόνια μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το τελευταίο μέρος της ταινίας γίνεται επίτηδες χαοτικό, σχεδόν γκροτέσκο – με καταρρεύσεις ταβανιών, πυροβολισμούς και διαδοχικές ανατροπές. Αν και κάποιες σκηνές μοιάζουν υπερβολικά παρατεταμένες, η ενέργεια του φιλμ παραμένει ασταμάτητη. Το μόνο αδύναμο σημείο είναι το αναμενόμενο, σχεδόν «κλισέ» φινάλε μιας ταινίας που μέχρι εκείνη τη στιγμή έδειχνε πως θα απέφευγε κάθε συμβατικό δρόμο.

Παρά τις ατέλειές του, το Marty Supreme είναι μια μικρή έκρηξη δημιουργικότητας: τολμηρό, αστείο, γεμάτο ρυθμό και με έναν Σαλαμέ που περνά από την αλητεία στη συγκίνηση με τρόπο που λίγοι νέοι ηθοποιοί μπορούν. Είναι ένα φιλμ που θα συζητηθεί – και που αποδεικνύει ότι ο Σάφντι, ακόμη και χωρίς τον αδελφό του, παραμένει ένας από τους πιο απρόβλεπτους και ανατρεπτικούς δημιουργούς της γενιάς του.