Daniel Day Lewis: To Variety επιλέγει τις 12 καλύτερες ταινίες του χαμαιλεόντα
Λουκάς Καρνής
Ψηλός, φιλοσοφημένος, φιλάνθρωπος και ερημίτης. Ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις ανακοίνωσε ότι θα συνταξιοδοτηθεί σταματώντας τις ταινίες και με αφορμή αυτή την ανακοίνωση που όλοι θέλουμε να είναι περιστασιακή το Variety θυμάται τις 12 πιο μεγάλες ερμηνεέις του στην μεγάλη οθόνη.
Ο γεννημένος στο Λονδίνο απόγονος μιας ηθοποιού (Τζιλ Μπάλκον) και ενός ποιητή (Σεσίλ Ντέι Λιούις) Ντάνιελ Ντέι Λιούις έχει τρία πάθη. Την ξυλουργική, το ψάρεμα και την υποκριτική. Εμείς καταφέραμε να παθιαστούμε με το τρίτο από τα τελάντα του που γενναιόδωρα μας χάρισε. Έχοντας τρία Όσκαρ ο εραστής της Μεθόδου Ντάνιελ Ντέι Λιούις αφηγείται την υποκριτική του Οδύσσεια με σπουδαίο ταλέντο.
Περιηγηθείτε στη φιλμογραφία του και ανακαλύψτε ξανά από την αρχή τον μεγάλο Λιούις.
PHOTO 1 / 13
Photo 1/13
Γεννημένος στις 29 Απριλίου 1957 στο Λονδίνο ο Ντάνιελ Μάικλ Μπλέικ Ντέι Λιούις πληρώθηκε μόλις 2 δολάρια για την πρώτη του εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη. Ήταν 14 ετών και υποδύθηκε έναν μικρό βάνδαλο στο υποψήφιο για 4 Όσκαρ Sunday bloody Sunday στα 14 του. Απόφοιτος του Bristol Old Vic Theatre School και ερμηνευτής της Royal Shakespeare Company ο Λιούις δυγκίνησε, μας ανατρίχιασε και μας καλέι σε ένα κινηματογραφικό υπερθέαμα σπάνιας υποκριτικής δεινότητας.
Photo 2/13
Αντιπαθητικός και σνομπ ως μνηστήρας της πρωταγωνίστριας Έλενα Μπόναμ Κάρτερ στο δράμα εποχής του Τζέιμς Άιβορι Δωμάτιο με Θέα (Room With A View, 1985) σε παραγωγή του Ισμαήλ Μέρτσαντ ο Λιούις έδωσε μάθημα ερμηνείας στην ταινία που βασίστηκε στο μυθιστόρημα του 1908 με τον ομότιτλο τίτλο, του συγγραφέα Ε. Εμ. Φόστερ.
Photo 3/13
Στα Χρόνια της Αθωότητας (The Age Of Innocence, 1995) την κινηματογραφική μεταφορά από τον Μάρτιν Σκορσέζε του μυθιστορήματος της Ήντιθ Γουώρτον (Edith Wharton,1862-1937) ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις αποπλανεί τις Μισέλ Φάιφερ και Γουινόνα Ράιντερ αφήνοντας θύματα ως gentleman στην υψηλή κοινωνία της Νέας Υόρκης στα τέλη του 19ου αιώνα. Ελίτ ο ίδιος δεν δυσκολεύτηκε και πολύ.
Photo 4/13
Οι Μάγισσες του Σάλεμ (The Crucible, 1996) του Νίκολας Χάιτνερ. Αν και οι ταινία δίχασε τους κριτικούς ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις τιμάει με την υποκριτική του δυνότητα τον χαρακτήρα του αγρότη Τζον Πρόκτορ που παγιδεύεται από την ερωμένη που απορρίπτει στην κινηματογραφική μεταφορά του αλληγορικού θεατρικού έργου του Άρθουρ Μίλερ καθώς το ανελέητο κυνήγι μαγισσών αναστατώνει τη Μασαχουσέτη του 17ου αιώνα. Οι σκηνές που μοιράστηκε με την Τζόαν Άλεν θεωρούνται αρισουργηματικά δείγματα ερμηνείας.
Photo 5/13
Ο Τελευταίος των Μοϊκανών (The Last of the Mohicans, 1992) του Μάικλ Μαν. Ο Λιούις επιστρέφει στα κινηματογραφικά πλατό μετά από τρίχρονη περίοδο αποχής από την υποκριτική λόγω της κατάρρευσής του κατά τη διάρκεια μιας παράστασης του Εθνικού Θεάτρου του Λονδίνου, όπου υποδυόταν τον Άμλετ. Ως τέτοιος ο Λιούις επιστρέφει στη Μέθοδο υποδυόμενος τον λευκό αλλά μεγαλωμένο ως Ινδιάνο ήρωα που συγκινεί με το πάθος του για δικαιοσύνη καθώς η Βόρεια Αμερική είναι πεδίο πολέμου μεταξύ Βρετανών και Γάλλων. Ο Λιούις θέλησε να προετοιμαστεί για τα γυρίσματα μένοντας στο δάσος πολύ πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα, κυνηγώντας θηράματα για την τροφή του.
Photo 6/13
Στον Μπόξερ (Τhe Boxer, 1997) o Ντάνιελ Ντέι Λιούις συνεργάζεται ξανά με τον Τζιμ Σέρινταν στο ρόλο ενός πρώην αγωνιστή του IRA που μετά από 14 χρόνια φυλακής αποφυλακίζεται και επιστρέφει στα ρινγκ αγωνιζόμενος για τη συμφιλίωση στη Βόρειο Ιρλανδία. Ψύχραιμος και συγκλονιστικός ο Λιούις επενέρχεται στην πολυπλοκότητα του βορειο-ιρλανδικού ζητήματος που τον απασχολεί.
Photo 7/13
Λίνκολν (Lincoln, 2012) του Στίβεν Σπίλμπεργκ. Το τρίτο Όσκαρ ερμηνείας του το κέρδισε υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Σπίλμπεργκ που έφερε τον πρόεδρο των ΗΠΑ στην οθόνη λιτά, δωρικά και εντυπωσιακά. Μιλώντας με σιωπές ο Λιούις είναι απλά εντυπωσιακά απίστευτος σε μια ταινία που προτάθηκε για 12 Όσκαρ,
Photo 8/13
Ωραίο Μου Πλυντήριο (My Beautiful Laundrette, 1985) του Στίβεν Φρίαρς. Είναι ο πρώτος σημαντικός ρόλος σε μια καριέρα που ίσως έφτασε στο τέλος της. Στο queer ερωτικό και διαφυλετικό δράμα του Φρίαρς ο Λιούις υποδύεται έναν πρώην σκίνχεντ που ερωτεύεται νεαρό Πακιστανό επιχειρηματία με φόντο τη θατσερική, συντηρητική Βρετανία. Η ταινία έκανε στην Αμερική πρεμιέρα την ίδια μέρα με το δράμα εποχής Δωμάτιο με Θέα κάνοντας τους κριτικούς να ερωτευτούν τον σπουδαίο ερμηνευτή για το χαμαιλεοντικό του ταλέντο.
Photo 9/13
Εις το Όνομα του Πατρός (In the Name of the Father, 1993) του Τζιμ Σέρινταν. Φέρνοντας στην οθόνη το αληθινό δράμα του Τζέρι Κόνλον, ενός από τους Τέσσερις του Γκίλντφορντ που καταδικάστηκαν άδικα για τις βομβιστικές επιθέσεις του IRA σε παμπ του Γκίλντφορντ στις οποίες σκοτώθηκαν τέσσερις Βρετανοί στρατιώτες και ένας πολίτης ο Λιούις είναι ένας τραγικός ήρωας του 20ου αιώνα στην οθόνη.
Photo 10/13
Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι (The Unbearable Lightness of Being, 1988). Μπορεί να μην λέγονται πολλά σήμερα για την κινηματογραφική μεταφορά από τον Φίλιπ Κάουφμαν του μυθιστορήματος του Μίλαν Κούντερα
όμως μια προβολή ξανά θα πείσει τους πάντες ότι ο Λιούις στο ρόλο ενός Τσέχου γιατρού ανάμεσα σε σύο ερωμέξνες και ιδεολογίες στην Άνοιξη της Πράγας είναι ερωτεύσιμος και χαρισματικός, τουλάχιστον.
Photo 11/13
Οι Συμμορίες της Νέας Υόρκης (Gangs of New York, 2002) του Μάρτιν Σκορσέζε. Για να προετοιμαστεί με οργή για τον ρόλο του ως Χασάπης Μπιλ ο Λιούις άκουγε Eminem και δεν σταμάτησε ποτέ να είναι επιθετικός στα πλατό, ακόμη και αν αυτό σήμαινε ότι θα έσπαγε τη μύτη του σε σκηνή πάλης με τον Λεονάρντο ΝτιΚάπριο -για να συνεχίσει το γύρισμα χωρίς διακοπή.
Photo 12/13
Το Αριστερό Μου Πόδι (My Left Foot: The Story of Christy Brown, 1989) του Τζιμ Σέρινταν. Ίσως είναι αυτή η ταινία που έκανε διάσημο τον Λιούις στο ευρύ κοινό καθώς η ερμηνεία του ως Κρίστι Μπράουν, τετραπληγικός καλλιτέχνης που πάλεψε με την αναπηρία του για να ζωγραφίσει τον κόσμο, συγκινεί. Είναι το πρώτο Όσκαρ του Λιούις -τα σύο σπασμένα του κόκκαλα δεν ήταν απαραίτητα.
Photo 13/13
Θα Χυθεί Αίμα (There Will Be Blood, 2007) του Πολ Τόμας Άντερσον. Για το Variety η σκληρή ερμηνεία του ανελέητου Ντάνιελ Πλέινβιου είναι πολύ σημαντικότερη από οποιδήποτε Όσκαρ. Ο Λιούις κερδίζει το δεύτερο Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου στην καριέρα του με μίσος για τον άνθρωπο.