Νίνα Σιμόν: εθνικός θησαυρός το πατρικό της μεγάλης κυρίας της jazz

Η Νίνα Σιμόν ήρθε στον κόσμο στις 21 Φεβρουαρίου του 1933 στην πόλη Τράιον της Νότιας Καρολίνας. Εκεί έμαθε να παίζει πιάνο, να τραγουδάει γκόσπελ και να αποκαλύπτει το πεπρωμένο της. Η Σιμόν θα γινόταν ένα "μουσικό θαύμα", κάτι που υπενθύμισε σε όλους από νωρίς, στην πρώτη μόλις δημόσια εμφάνιση της στο πιάνο, σε ηλικία δέκα ετών.

Η Γιούνις Κάθλιν Γουέιμον, που αργότερα θα γινόταν η Νίνα Σιμόν, η διάσημη μουσικός και έμβλημα του κινήματος για την προώθηση των δικαιωμάτων του πολίτη ήρθε στον κόσμο σε ένα ταπεινό, ξύλινο σπιτάκι τριών δωματίων στο Τράιον της Βόρειας Καρολίνα.

Έως προσφάτως, πολλοί κάτοικοι του Τράιον, αυτής της μικρής πόλης στους πρόποδες των Blue Ridge Mountains, δεν ήξεραν ότι το ετοιμόρροπο σπίτι – Thirty East Livingstone Street, στην εμπορική καρδιά της Αφρο-αμερικανικής κοινότητας της πόλης – ήταν κάποτε η κατοικία μιας από τις πιο γνωστές τραγουδίστριες του 20ού αιώνα.

Σε αυτό το σπίτι, η Σιμόν άρχισε να αναδεικνύεται ως παιδί-θαύμα, σε τέτοιο βαθμό που οι Λευκοί κάτοικοι του Τράιον συγκέντρωναν χρήματα για να κάνει η μικρούλα μαθήματα πιάνου και να πάει σε ιδιωτικό γυμνάσιο.

Το 2016, το κενό σπίτι διατέθηκε προς πώληση. Ευτυχώς, το 2017, μια τετράδα Αφρο-αμερικανών καλλιτεχνών το αγόρασε αντί 95.000 δολαρίων: ο ζωγράφος Άνταμ Πέντλτον, ο γλύπτης και ζωγράφος Ρασίντ Τζόνσον, η κινηματογραφίστρια και καλλιτέχνης του κολάζ Έλεν Γκάλαχερ και η ζωγράφος Τζούλι Μερέτου.

Ο σύνδεσμος Νίνα Σιμόν-σπιτιού δεν θα χαθεί. Οι τέσσερις καλλιτέχνες έχουν πει ότι δεν ενδιαφέρονται να το μετατρέψουν σε μουσείο, αλλά μπορεί να το αναπαλαιώσουν και να φιλοξενούν εκεί φιλόδοξους νέους καλλιτέχνες και μουσικούς για συγκεκριμένα πρότζεκτ.

Σήμερα μια καμπάνια να ανακηρυχθεί το πατρικό της σε Εθνικό Θησυαρό των ΗΠΑ έχει ξεκινήσει από το National Trust for Historic Preservation.

Γλυκές αναμνήσεις

Πρέπει να ζούσαν ο ένας πάνω στον άλλο – η οικογένεια είχε έξι παιδιά και τα τετραγωνικά ήταν μόλις 61 – αλλά η Σιμόν το θυμάται με γλύκα.

Το 1992, στην αυτοβιογραφία της με τίτλο "I Put A Spell On You" γράφει ότι η μαμά της την έβαζε να κάθεται πάνω στον πάγκο της κουζίνας και της έδινε "ένα άδειο γυάλινο δοχείο μαρμελάδας ώστε με το στόμιό του να 'κόβει' σχήματα στη ζύμη για μπισκοτάκια που θα έμπαιναν στον φούρνο – τραγουδώντας συνεχώς".