Frank Ocean, ένας διαδικτυακός μύθος γεννιέται

Χωρίς να υπερβάλλει σε οποιοδήποτε σημείο ή να προσπαθεί περισσότερο από τα δικά του μινιμαλιστικά πλαίσια και όρια, ο Frank Ocean στα 24 του χρόνια δημιούργησε ένα μείγμα ατελείωτου πειραματισμού και ιδιαίτερα προσεγμένης Pop που έμελλε να θέσει νέες βάσεις στο είδος.

Παράλληλα φούντωσε ιδιαίτερα το μεγάλο μυστήριο γύρω από τη σεξουαλικότητα του. Μη δίνοντας στη δημοσιότητα πολλές πληροφορίες και με μειωμένες δημόσιες εμφανίσεις, παρα μόνο έντονες συναισθηματικά αναρτήσεις στο blog του, κατάφερε να διατηρήσει αμείωτο το ενδιαφέρον όλων των φαν που προσπαθούσαν να ανακαλύψουν κρυμμένα μηνύματα πίσω από τις λέξεις και τους στίχους. Ο πήχης ανέβηκε πιο ψηλά από ποτέ και έτσι πριν από μόλις μία εβδομάδα, αθόρυβα και χωρίς τυμπανοκρουσίες, το internet κυριολεκτικά κατέρρευσε ύστερα από τη κυκλοφορία δύο(!) νέων δίσκων του σε μόλις δύο ημέρες.

Η εισαγωγή έγινε με το αινιγματικό “Endless” στις 19 Αυγούστου και σε 45 λεπτά εικόνας και ήχου, αποκλειστικά μέσω της Apple Music, οι ακροατές ήρθαν “αντιμέτωποι” με μία τελείως διαφορετική μουσική προσέγγιση από τον καλλιτέχνη. Από τη πλευρά του το μόνο που υποσχέθηκε ήταν ότι αναμένονται περισσότερα μέσα στο Σαββατοκύριακο και πως το “Endless” δεν αποτελεί το νέο του album. Με μία μεγάλη λίστα ιδιαίτερων συμμετοχών όπως αυτή του Jonny Greenwood από τους Radiohead, της London Contemporary Orchestra, του ταλαντούχου ιντερνετικού καλλιτέχνη Alex G, του James Blake αλλά και πολλών άλλων, έδωσε στη δημοσιότητα ένα πειραματικό ηχόχρωμα γεμάτο αναπάντεχα ξεσπάσματα και επαναλαμβανόμενες συνθέσεις πολύπλευρης υφής, που περισσότερο ακούστηκαν μαζί ως ένας άτυπος προάγγελος κάτι «μεγαλύτερου», παρά ολοκληρωμένη δουλειά. Έχοντας υπόψιν μας λοιπόν ότι το “Endless” δεν θα ήταν η τελευταία του λέξη, ο Frank Ocean έκανε τους φανς του να αναρωτιούνται τι θα ακολουθήσει, με το Blonde να σκάει σαν «δυναμίτης» μετά από μόλις 24 ώρες.

Στο τρίτο του δίσκο ο Frank Ocean βουτάει πιο βαθιά από ποτέ σε μονοπάτια χορευτικής pop και έντονων επιρροών Jazz και Soul. Ακούγεται μία μεγάλη ανακούφιση στη φωνή του, ένας φρέσκος αέρας στις μελωδίες, κύματα αισιοδοξίας σε όλη την αισθητική που διακρίνει τον 28χρονο καλλιτέχνη - καθιστώντας ταχύτατα το Blonde ως μία διθυραμβική επιστροφή μετά το Channel Orange.

Η αινιγματική ομορφιά του δίσκου συμπληρώνεται από τα έντονα συναισθήματα που είναι διάχυτα μαζί με εκρηκτικά σημεία σε διάφορα τραγούδια όπως τα Ivy, Pink + White, Skyline to, Futura Free. Από ηλεκτρονικά μέσα μέχρι μία μεγάλη γκάμα φυσικών οργάνων, ο δίσκος διατηρεί μέχρι τέλους την αυθεντικότητα του και αφήνει τις επιρροές να αιωρούνται στην ατμόσφαιρα μεταδίδοντας στον ακροατή την αίσθηση του “κλασικού”. Το φαλτσέτο στη φωνή του δείχνει το δρόμο σε 61 λεπτά μουσικής, που εύστοχα ο Tim Jonze στο review του στον Guardian σύγκρινε με τους πειραματισμούς των Radiohead στο θρυλικό δίσκο “Kid A” που συμπληρώνει πλέον δεκαέξι χρόνια από τη κυκλοφορία του. Πράγματι, σε δεύτερο άκουσμα συνειδητοποιεί κανείς ότι ο Frank Ocean επιχειρεί να ξεφύγει εντελώς από τα νερά του δημιουργώντας κάτι από το 0 και χωρίς καμία απολύτως αμφιβολία, το καταφέρνει.

Μέσα σε δύο μέρες ο νεαρός παραγωγός από τη Νέα Ορλεάνη κυκλοφόρησε πιθανότατα τον δίσκο της χρονιάς, αφήνοντας το διαδίκτυο να παραμιλάει. Το μυστήριο των δύο album αλλά και οι υποσχέσεις για κυκλοφορία μέσα στον Ιούλιο πέτυχαν το σκοπό τους και έτσι απολαμβάνουμε εδώ και μόλις μία εβδομάδα την ιδιοφυΐα ενός ακόμη αριστουργήματος που αν και καθυστέρησε να εμφανιστεί, έδωσε στο κοινό αυτό που περίμενε με μεγάλη ανυπομονησία. Ακολουθώντας τα χνάρια των Beyonce, Kanye West και Kendrick Lamar, ο Frank Ocean επιβεβαιώνει ότι το 2016 είναι πράγματι ένας χρόνος σταθμός στην ιστορία της μουσικής και πόσο μάλλον του Black Community των ΗΠΑ που δείχνει να βρίσκεται στη καλύτερη μουσική στιγμή της μοντέρνας ιστορίας του.