House of Guinness: Η αληθινή ιστορία πίσω από τη νέα σειρά του Netflix

Η ιδέα προήλθε από την Ίβανα Λόουελ, απόγονο του ιδρυτή της ζυθοποιίας Guinness Άρθουρ Γκίνες, που αποφάσισε να αποκαλύψει τις εσωτερικές συγκρούσεις, τα σκάνδαλα και τα μυστικά της οικογένειας.

Όπως αφηγείται η ίδια στο BBC News, η έμπνευση γεννήθηκε τυχαία, σε μια οικογενειακή συγκέντρωση στην Ιρλανδία, όταν η Λόουελ είδε ένα επεισόδιο της σειράς «Downton Abbey» (Ο Πύργος του Ντάουντον) και συνειδητοποίησε ότι η δική της οικογενειακή ιστορία ήταν πολύ πιο πικάντικη και ενδιαφέρουσα – και το κυριότερο, αληθινή. Αποφάσισε να γράψει μία περίληψη σεναρίου 20 σελίδων και, μια δεκαετία αργότερα, η ιδέα της υλοποιήθηκε από τον σεναριογράφο και σκηνοθέτη Στίβεν Νάιτ. Τα οκτώ επεισόδια της σειράς «House of Guinness» (Ο Οίκος των Γκίνες), που έγιναν διαθέσιμα στο Netflix στις 25 Σεπτεμβρίου, αναφέρουν στους τίτλους τους: «Βασισμένο σε μια ιδέα της Ιβάνα Λόουελ».

Ένα «Succession» στον 19^ο αιώνα

Η αφήγηση ξεκινά με τον θάνατο του Μπέντζαμιν Γκίνες το 1868. Ο παππούς του, Άρθουρ Γκίνες είχε ιδρύσει το ζυθοποιείο στο St James’s Gate του Δουβλίνου το 1759, δημιουργώντας τη μαύρη μπίρα stout που σήμερα γεμίζει περισσότερα από 10 εκατομμύρια ποτήρια την ημέρα. Ο εγγονός μετέτρεψε την επιχείρηση σε μία από τις μεγαλύτερες του κόσμου, αφήνοντας πίσω τεράστια περιουσία για τα τέσσερα παιδιά του.

Η σειρά εστιάζει στις διαμάχες και τις επιλογές των απογόνων του. Ο πρωτότοκος Άρθουρ θεωρούσε δεδομένο ότι θα ηγηθεί της επιχείρησης, αλλά στην ανάγνωση της διαθήκης έμαθε ότι θα πρέπει να μοιραστεί την ιδιοκτησία με τον έξυπνο, αλλά αυστηρό και κατηφή αδερφό του, Έντουαρντ. Η δύσκολη αυτή συνύπαρξη δύο αντίθετων προσωπικοτήτων αποτελεί τον δραματικό πυρήνα της ιστορίας. Ο τρίτος γιος Μπέντζαμιν, χαρακτηριζόταν ανίκανος λόγω του αλκοολισμού του, ενώ η μοναχοκόρη Ανν κληρονόμησε μόνο ένα συμβολικό ποσό, αλλά αφιερώθηκε στην αξιοποίηση των οικογενειακών κεφαλαίων για τη βελτίωση της ζωής των φτωχών και των ασθενών στο Δουβλίνο και σε άλλα μέρη της Ιρλανδίας.

Η πλοκή θυμίζει το πολυβραβευμένο «Succession» του HBO, αλλά αντί για τις σημερινές ΗΠΑ τοποθετείται σε μια Ιρλανδία του 19ου αιώνα που μαστιζόταν από κοινωνικές εντάσεις: ένα έντονο κίνημα για την αποχή από το αλκοόλ και πολιτικές αναταραχές που τροφοδοτούνταν από την κυριαρχία της ευημερούσας προτεσταντικής ελίτ, στην οποία ανήκε η οικογένεια, επί της φτωχής καθολικής πλειοψηφίας.

Συμφέροντα, επανάσταση, φτώχεια

Ο Στίβεν Νάιτ, όπως έκανε στο «Peaky Blinders» που ήταν εμπνευσμένο από τις ιστορίες των γονιών του για την παιδική τους ηλικία στο γεμάτο συμμορίες Μπέρμιγχαμ, αξιοποιεί και στο «House of Guinness» την ιστορική αλήθεια ως σκηνικό για έντονο δράμα. Οι Γκίνες παρουσιάζονται ως αποφασισμένοι επιχειρηματίες, διατεθειμένοι να χρησιμοποιήσουν οποιαδήποτε μέσο να επεκτείνουν περαιτέρω την αυτοκρατορία τους. Οι Fernians, επαναστάτες αποφασισμένοι να απελευθερώσουν την Ιρλανδία από τη Βρετανία με ένοπλη πάλη, στοχεύουν τα συμφέροντα της Guinness, όπως έκαναν και στην πραγματική ζωή – αν και η εταιρεία ήταν γνωστή για την καλή μεταχείριση των εργαζομένων της, προσφέροντας μισθούς υψηλότερους από τον μέσο όρο και συντάξεις γήρατος.

Η δράση ξετυλίγεται στους βρώμικους χώρους της γιγαντιαίας ζυθοποιίας, στις αίθουσες χορού και τις επαύλεις του Δουβλίνου, καθώς και στην αποδεκατισμένη ιρλανδική ύπαιθρο, όπου, δύο δεκαετίες μετά τον Μεγάλο Λιμό, οι πληγές παραμένουν νωπές. Η σειρά εισάγει και έναν επινοημένο χαρακτήρα: τον επιστάτη Σον Ράφερτι, που ενσαρκώνει ο Τζέιμς Νόρτον. Είναι ο αδίστακτος «fixer» της οικογένειας, πρόθυμος να λερώνει τα χέρια του για το χατίρι των αφεντικών του, που δεν του επιτρέπουν ποτέ να ξεχάσει ότι είναι υπηρέτης τους και όχι όμοιός τους.

Καμία σχέση με το «Downton Abbey»

Το τελικό αποτέλεσμα, φυσικά, είναι πολύ πιο κοντά στο «Peaky Blinders» παρά στο «Downton Abbey» Ο Νάιτ έδωσε στη σειρά ρυθμό και σκληρότητα, με πολιτικά παρασκήνια, οικογενειακούς καυγάδες και καυστικές ατάκες. Η ιστορία των δύο αδελφών, Άρθουρ και Έντουαρντ – που τους υποδύονται οι Άντονι Μπόιλ και Λούις Πάρτριτζ – πλαισιώνει τις μεγάλες ανατροπές.

Η Λόουελ ανησυχούσε για την αντίδραση των πολυάριθμων ξαδέλφων της – ανάμεσά τους η σχεδιάστρια μόδας Ντάφνι Γκίνες και ο συγγραφέας Νεντ Άιβι, 4ος κόμης του Άιβι. Ωστόσο, όπως σημειώνει, η οικογένεια έχει χιούμορ και δεν φοβάται να δει τα «άπλυτά» της στη δημοσιότητα. Το μόνο που θα την απογοήτευε θα ήταν μια πρόχειρη ή «χαζή» σειρά.

Δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος, όμως. Όπως η μαύρη μπύρα που για πολύ καιρό ήταν συνώνυμη με τις ιρλανδικές παμπ και τους ηλικιωμένους θαμώνες τους αλλά πλέον είναι ιδιαίτερα δημοφιλής μεταξύ των νέων, έτσι και το «House of Guinness» έχει μια ενέργεια και ένα σάουντρακ – με πολύ Fontaines D.C. και Kneecap (!) – που θα κάνουν το κοινό να το «ρουφήξει» μέχρι τελευταίας γουλιάς.