Τα γραφικά χωριά της Κρήτης που αξίζει να επισκεφτούμε αυτόν τον χειμώνα
Θαρρώ πως δεν υπάρχει άνθρωπος απ’ άκρη σ’ άκρη της Ελλάδος, που να μην λησμονεί έστω για μια στιγμή, την αγνή ομορφιά και την καθαρότητα του τόπου μας. Είτε είσαι ντόπιος, είτε βρέθηκες μόνο για μερικά 24ωρα στο μαγικό τούτο μέρος, σίγουρα η Κρήτη κατάφερε να σε «μαγέψει» με την πρώτη ματιά, όπως έκανε και με εμένα εκείνο το φθινόπωρο που βρέθηκα στα ιερά χώματά της.
Ήμουν δεν ήμουν 7 ετών, όταν πήρα το βαπόρι μαζί με τη μητέρα μου και ταξιδέψαμε ως τα Χανιά, ούτως ώστε να εγκατασταθούμε εκεί για ένα εξάμηνο λόγω των επαγγελματικών της υποχρεώσεων. Η αλλαγή ήταν μεγάλη, καθώς ο αποχωρισμός από τους οικείους μας και η επιστροφή μετά από χρόνια στη γενέτειρά της, ήταν κάτι πρωτόγνωρο και για τις δυο μας. Μπορεί να ήμουν μια στάλα, μα είναι στιγμές που συλλογιέμαι πώς είναι δυνατόν οι μνήμες και οι αναμνήσεις, να χαράσσονται και να μένουν ανεξίτηλες για πάντα μέσα μας, από τα μικράτα μας;
Σίγουρα η απάντηση, «κρύβεται» στους ανθρώπους με τους οποίους συνδιαλεγόμαστε. Και οι κρητικοί, πιστέψτε με, είναι άνθρωποι γιομάτοι αγάπη, δοτικότητα και περηφάνεια, μα πάνω από όλα τούτο που τους ξεχώριζε από τότε μέχρι και σήμερα στο δικό μου μυαλό, είναι εκείνη η αγκαλιά που έχουν και τους χωράει όλους, εκείνη η φιλοξενία που ξεχειλίζει σε κάθε μαντινάδα που σκαρώνουν, σε κάθε τσικουδιά που σου προσφέρουν. Κάπως έτσι σε εκείνο το νέο ξεκίνημα της ζωής μας, αυτοί οι «όλοι» έγιναν μεμιάς οι δικοί μας άνθρωποι, η οικογένεια που επιλέξαμε να έχουμε, στα εύκολα και στους σεβντάδες και η φιλοξενία τους το «καταφύγιό» μας.
Τα αλησμόνητα μέρη της Κρήτης
Πέρα από του ντόπιους βεβαίως, ο άρρηκτος «δεσμός» μου με την Κρήτη, οφείλεται στα μοναδικά της μέρη και τις κυριακάτικες βόλτες δίχως βιάση. Μέρη γιομάτα ιστορία, μέρη γιομάτα παράδοση και γραφικότητα, μέρη γιομάτα ανθρώπους αθάνατους που μνημονεύεις στις χαρές και τις σκοτούρες. Άλλωστε, τι είναι η Κρήτη αν όχι άνθρωποί της; Άνθρωποι οι οποίοι απλόχερα προσφέρουν τη φιλοξενία τους σε επισκέπτες κάθε λογής. Μια φιλοξενία που γίνεται ακόμη περισσότερο αντιληπτή στα παραδοσιακά χωριά του νησιού, που σε κερδίζουν από την πρώτη κιόλας επίσκεψη.
Από τους βόρειους πρόποδες του Ψηλορείτη και το χωριό Μαργαρίτες, όπου κάθε σοκάκι είναι «στολισμένο» με μεγάλες, πήλινες γλάστρες, τις μαργαριτσανές στάμνες, μέχρι τον παραδοσιακό οικισμό, Καστέλλι Φουρνής, ο οποίος βρίσκεται στο νομό Λασιθίου και από τις Αρχάνες στο Ηράκλειο, μέχρι και το χωριό Βάμος, ένα παραδοσιακό χωριό που αν και απέχει λίγα χιλιόμετρα από τα Χανιά, διατηρεί αναλλοίωτη την αυθεντική κρητική φυσιογνωμία του στο πέρασμα του χρόνου, η γραφικότητά της «μαγνητίζει» κάθε βλέμμα. Ποιος θα μπορούσε να αντισταθεί άλλωστε στους παραδοσιακούς οικισμούς, το γευστικό φαγητό, τους σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους και τις ατελείωτες διαδρομές που ξεκινούν από μαγευτικές βουνοκορφές και φαράγγια για να καταλήξουν στη θάλασσα;
Δεν ξέρω αν είναι ποτέ δυνατόν – είτε βρεθείς στην Κρήτη φθινόπωρο, είτε χειμώνα, είτε το θέρος -να ανακαλύψεις κάθε μέρος αυτού του τόπου, κάθε ομορφιά, κάθε τοπίο, γνωρίζω όμως ότι από την πιο τουριστική μέχρι την πιο άγνωστη γωνιά της, κάθε εποχή του χρόνου, αισθάνεσαι τη ζεστασιά, τη θαλπωρή και τη στοργή της. Και εάν μοιάζουν με κολακείες αυτά που λέω, μια επίσκεψη εκεί τούτο το φθινόπωρο, θα σε πείσει πως είναι μόνο η αλήθεια.
Μπορεί την πρώτη φορά που βρέθηκα στην Κρήτη, καμία από τις συνθήκες να μην ήσανε ιδανική, ωστόσο κάθε ημέρα από τούτη την περίοδο της ζήσης μου, έγινε ένα μάθημα για το μέλλον και μία μνήμη βαθιά ριζωμένη σε ολάκερο το παρελθόν. Και εάν αναρωτιέσαι πώς μπορεί να συμβεί πράμα σαν ετούτο, αρκεί απλώς να «χαρίσεις» στο παρόν σου μερικές βόλτες στα χωριά και τα αξιοθέατα εκείνα, χάρη στα οποία θα βιώσεις την Ιστορία και την παράδοση του τόπου μας, μέσα από αυθεντικές εμπειρίες στα «πορτοκαλοκίτρινα» τοπία.
Το μόνο που χρειάζεται να έχεις κατά νου, είναι πως οποιοσδήποτε λατρέψει τη μοναδικότητα της Κρήτης, παύει να είναι ένας απλός μουσαφίρης και μετατρέπεται μεμιάς σε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής εκεί, για τώρα και για πάντα.
