ΤΑΞΙΔΙ

Πρέβεζα η αρχόντισσα του Αμβρακικού

Πρέβεζα η αρχόντισσα του Αμβρακικού
CNN Greece

Φθάσαμε στην Πρέβεζα, το μεσημέρι μετά από τέσσερις ώρες οδήγησης ξεκινώντας από την Αθήνα και αφού διασχίσαμε την εντυπωσιακή και μεγαλύτερη σε μήκος καλωδιωτή γέφυρα στον κόσμο Ρίου - Αντιρρίου.

Η πόλη έμοιαζε με αρχόντισα που αναπαύεται γαλήνια στην υδάτινη αγκαλιά του Αμβρακικού, ενώ τα κατάρτια από τα πολυάριθμα σκάφη στο λιμάνι, έσχιζαν τον ορίζοντα. Όμως, αυτή η ηρεμία που αποπνέει, δεν είναι η μόνη από τις χάρες της, τις οποίες άρχιζε να μας αποκαλύπτει μία - μία, καθώς αρχίσαμε την εξερεύνηση.

Ιστορικά κτήρια, «δεμένα» με ένα απαράμιλλο κάλλους φυσικό τοπίο αλλά και την μεγάλη αγάπη των κατοίκων για τον τόπο τους, συνθέτουν τη γενικότερη εικόνα της σύγχρονης Πρέβεζας που αποδεικνύεται μια πόλη, πλούσια σε μνήμες, σε εικόνες, σε μυρωδιές και σε τόπους μυστηριακούς που ξυπνούν όλες τις αισθήσεις.

Ενετικά κάστρα, αρχαιολογικοί χώροι, δαντελωτές ακτές χιλιομέτρων, πλακόστρωτα καλντερίμια στην καρδιά της πόλης, μυρωδάτο ούζο και νόστιμη σαρδέλα, συμπληρώνουν την μαγεία της και δίνουν όλα τα εχέγγυα για την περαιτέρω τουριστική ανάπτυξή της.

«Ο Δήμος έχει προβεί σε επενδύσεις στον τουριστικό τομέα και φέτος η θερινή σεζόν αναμένεται να είναι ικανοποιητική, ενώ το το 2022 είχε ποσοστό επισκεψιμότητας 160% σε σχέση με το 2019, που ήταν η χρονιά ρεκόρ και ορόσημο για όλη την Ελλάδα. Ανάμεσα στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της είναι το γεγονός ότι επτά παραλίες του Δήμου έχουν εξασφαλίσει τον τίτλο της Γαλάζιας σημαίας, αυτό το σύμβολο ποιότητας των οργανωμένων παραλιών», μας είπε ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Πρεβέζης και υπεύθυνος τουρισμού Λεωνίδας Αργυρός.

Η πόλη κατάφερε να αναμετρηθεί με τους δυσοίωνους στίχους του Κώστα Καρυωτάκη για τον τόπο όπου αυτοκτόνησε αφού έζησε τις τελευταίες 32 μέρες της ζωής του, και να γίνει με τα χρόνια αγαπημένος τουριστικός προορισμός. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η Πρέβεζα επιλέχθηκε ως μία από τις δύο ελληνικές περιοχές προς τουριστική ανάπτυξη. Σήμερα η προτομή του ποιητή βρίσκεται στην οδό Δαρδανελίων, στο λεγόμενο Σεϊτάν Παζάρ, λίγα μέτρα από την είσοδο του σπιτιού που νοίκιαζε στην οδό Χρήστου Κοντού, ενώνοντας το παρελθόν με το μέλλον.

Πλήθος μνημείων μαρτυρούν την ιστορική κληρονομιά, που εκτείνεται σε μια περίοδο 3.000 χρόνων και επιβεβαιώνουν τον χαρακτηρισμό της Πρέβεζας ως σταυροδρόμι πολιτισμών. Το όνομά της εξάλλου προέρχεται κατά πολλούς από τη λέξη πέρασμα και αν ισχύει κάτι τέτοιο, πρόκειται πραγματικά για ένα πέρασμα σε επίγειο παράδεισο.

Τα τρία ενετικά κάστρα, του Παντοκράτορα, του Αγίου Αντρέα και του Αγίου Γεωργίου, στέκουν αγέρωχοι φρουροί και εντυπωσιάζουν με την επιβλητική τους όψη, ενώ λίγο έξω από την πόλη, στον αρχαιολογικό χώρο της Κασσώπης και στην αρχαία Νικόπολη, μεταφερόμαστε στο παρελθόν για να συναντήσουμε τον Οκταβιανό Αύγουστο, τον Αντώνιο και την Κλεοπάτρα.

Συνοπτικά, η πόλη διακρίνεται για τρία μοναδικά αξιοθέατα:

  • Την παραλία Μονολίθι, που είναι η μεγαλύτερη παραλία στην ΕΕ
  • Το υδροβιότοπο του Αμβρακικού που φιλοξενεί 300 είδη και 160 δελφίνια και
  • Την αρχαία Νικόπολη που που πρόκειται να ανακηρυχθεί μνημείο της Unesco.

Στο σήμερα, και όσον αφορά τις διαδρομές στην πόλη, το ποδήλατο αποτελεί το αγαπημένο μέσο μετακίνησης των κατοίκων το οποίο έχουν υιοθετήσει και οι ξένοι τουρίστες. Πρόσφατα μάλιστα, η πόλη μπήκε στο ευρωπαϊκό δίκτυο ποδηλατικού γύρου, Eurovelo.

Βόλτα στα λιθόστρωτα δρομάκια του ιστορικού κέντρου

Η Πρέβεζα παναρομικά

Το ηλιοβασίλεμα στο Μονολίθι

Το Μονολίθι είναι μεγάλη αμμώδης παραλία στα δυτικά του Νομού Πρεβέζας, μήκους περίπου 13 χιλιομέτρων και είναι ονομαστή για το μαγικό ηλιοβασίλεμα.

Το όνομα που έλαβε και σημαίνει μόνος λίθος, προέρχεται από μια συστάδα παραλιακών βράχων που βρίσκεται σε απόσταση 10 μέτρων από την ακτή. Οι βράχοι αυτοί προεξείχαν περίπου ένα μέτρο από την επιφάνεια της θάλασσας μέχρι το έτος 1943 οπότε, Ιταλοί και Γερμανοί στρατιώτες, τους βομβάρδισαν με όλμους για ψυχαγωγία οπότε σήμερα είναι ύφαλος στο επίπεδο των υδάτων.

Παρόμοιας ομορφιάς είναι και οι παραλίες Παντοκράτορα, Αλωνάκι, Καλαμίτσι και άλλες.

Οι μαγευτικές παραλίες της Πρέβεζας

Ούζο και κανέλα στα σοκάκια της πόλης

Περιδιαβαίνοντας τα γραφικά σοκάκια της πόλης με τις όμορφες ταβέρνες, ανακαλύψαμε την οικογένεια Ρούμπου, που από το 1949 και μέχρι σήμερα, παράγει με την ίδια παραδοσιακή συνταγή, με αγνά υλικά και με πολύ μεράκι, το ποτό της συντροφιάς και του πάθους, το γνήσιο ελληνικό ούζο, αλλά και δύο λικέρ κανέλας και τσέρι

Η Άννα Ρούμπου, εκ των ιδιοκτητών της μικρής και παραδοσιακής επιχείρησης της Πρέβεζας και παρασκευάστρια, αποκαλύπτει ότι το μυστικό είναι η απόσταξη. Στο δικό τους παρασκευαστήριο χαρακτηριστικό είναι ακόμα το γεγονός ότι η καύση γίνεται με ξύλα.

«Δεν χρησιμοποιούμε γκάζι ή άλλα υλικά που επιταχύνουν, αλλά ξύλα ελιάς και μετά από 8 με 9 ώρες έχουμε το αποτέλεσμα του αποστάγματος». Αυτό που προσπαθούν, σημείωσε, είναι, «να εξεύρουμε γλυκάνισο βιολογικό για ένα καλύτερο αποτέλεσμα και μια καλύτερη αίσθηση».

Κρουαζιέρα στον Αμβρακικό με γεύμα στο καίκι

Καπετάνιοι διοργανώνουν ημερήσιες κρουαζιέρες με τα καίκια τους στον Αμβρακικό, όπου μπορεί να θαυμάσει κανείς παιχνιδιάρικα δελφίνια, χελώνες caretta – caretta, σαλάχια και ερωδιούς αλλά και να γευματίσει μέσα στο σκάφος, σε ένα τραπέζι γεμάτο από τις θαλασσινές λιχουδιές με κύριο πιάτο τις ονομαστές γαρίδες γαμπέρα.

Επίσης μπορεί να ανακαλύψει το «Νταλιάνι», έναν τρόπο ψαρέματος που ήρθε από την Μικρά Ασία, όπως μας εξήγησε ο κ. Λεωνίδας Αργυρός.

«Έχει πύργους ψηλούς με ξύλα, περνούν τα ψάρια από μέσα και όταν οι έμπειροι ψαράδες δουν ότι πέρασαν αρκετά δίνουν το σινιάλο από τον πύργο για να τραβηχτούν τα δίχτυα με σκοπό να παγιδέψουν τα ψάρια εκεί», είπε. Ο Αμβρακικός Κόλπος, πρόσθεσε, «είναι ένας από τους μεγαλύτερους κλειστούς κόλπους της Ελλάδας και αποτελεί ένα από τα εθνικά πάρκα της Ελλάδας λόγω της οικολογικής σημασίας του».

Η περιοχή του Αμβρακικού κόλπου περιλαμβάνεται στους υγρότοπους Ramsar Διεθνούς σημασίας, στο οικολογικό Δίκτυο Natura 2000 και έχει χαρακτηρισθεί ως Τόπος Κοινοτικής σημασίας, Ζώνη Ειδικής Προστασίας και Καταφύγιο Άγριας Ζωής, ενώ το 2008 η βόρεια περιοχή του κόλπου κηρύχθηκε Εθνικό Πάρκο.

Είναι πλούσιος ψαρότοπος που φημίζεται για τις γαρίδες για τα όστρακά του, τις σαρδέλες του, τον μικρό αλλά πεντανόστιμο γαύρο του, τις κουτσομούρες, τους κέφαλους, τις γλώσσες και πολλά άλλα θαλασσινά.

Τα νερά του βρέχουν τις βόρειες ακτές του Νομού Αιτωλοακαρνανίας και τις νότιες ακτές των νομών Άρτας και Πρέβεζας. Η είσοδος του κόλπου είναι στο στενό πέρασμα μεταξύ του Ακτίου (από την πλευρά της Αιτωλοακαρνανίας) και της Πρέβεζας. Ο κόλπος πήρε το όνομά του από την αρχαία Αμβρακία, πόλη κτισμένη στον ποταμό Άραχθο, στη θέση της σημερινής Άρτας. Στον μυχό του Αμβρακικού είναι κτισμένη η Αμφιλοχία, ενώ εκεί κοντά είναι και το ακρωτήρι του Αγίου Γεωργίου, όπου λειτουργεί φάρος.

Το κάστρο της Βόνιτσας

Στη Βόνιτσα, πάνω σε ύψωμα που βρέχεται από τα ήρεμα νερά του Αμβρακικού κόλπου βρίσκεται το επιβλητικό κάστρο της Βόνιτσας. Έχει χαρακτηρισθεί ως «προέχον βυζαντινόν μνημείον» με Βασιλικό Διάταγμα του 1922.

Το κάστρο κτίστηκε το 11ο αιώνα (περί το 1070) επί αυτοκρατόρων Κομνηνών, από τους Ενετούς, οι οποίοι έλαβαν από το Βυζάντιο το προνόμιο να κτίσουν το φρούριο και να εκμεταλλευτούν εμπορικά το λιμάνι. Για τους Ενετούς τα φρούρια της Βόνιτσας και της Ναυπάκτου αποτελούσαν, στρατηγικά σημεία, που εξυπηρετούσαν την οικονομική και στρατιωτική πολιτική τους στο Ιόνιο. Οι Τούρκοι κατέκτησαν τη Βόνιτσα το 1479, μετά τη λήξη του Α’ Τουρκοβενετικού πολέμου. Οι Ενετοί επέστρεψαν υπό τον Μοροζίνη το 1684 και οι κατέλαβαν το κάστρο. Οι εχθροπραξίες στην περιοχή κράτησαν για 15 χρόνια ώσπου με τη συνθήκη του Κάρλοβιτς (1699) η Βόνιτσα κατοχυρώθηκε επίσημα στη Βενετία.

Οι αρχαιολογικοί χώροι Νικόπολης και Κασσώπης

Η Αρχαία Νικόπολη ήταν πόλη της Ηπείρου που ιδρύθηκε από τους Ρωμαίους στη νοτιοδυτική Ήπειρο κοντά στην Πρέβεζα. Ο αρχαιολογικός της χώρος αποτελεί σήμερα την μεγαλύτερη σε έκταση αρχαία πόλη της Ελλάδας.

Χτίστηκε κατ΄ εντολήν του αυτοκράτορα Αύγουστου Οκταβιανού (ή Οκτάβιου), πρώτου αυτοκράτορα της Ρώμης, για να τιμήσει τους θεούς, για τη νίκη που του έδωσαν κατά του Μάρκου Αντωνίου και της Κλεοπάτρας στη μεγάλη Ναυμαχία του Ακτίου, το 31 π.Χ..

Η συλλογή του Αρχαιολογικού Μουσείου Νικόπολης αριθμεί περισσότερα από 10.000 αντικείμενα τα οποία έχουν έρθει στο φως από τις έρευνες στον αρχαιολογικό χώρο της Νικόπολης και της υπαίθρου της, από το 1913.

Περιλαμβάνει μαρμάρινα αγάλματα και προτομές, σαρκοφάγους, βωμούς και επιγραφές, πλήθος αρχιτεκτονικών μελών, κοσμήματα, πήλινα αγγεία, εργαλεία, νομίσματα.

Στο Μουσείο προβάλλεται η μεγαλοπρεπής ρωμαϊκή Νικόπολη, ως η πόλη-σύμβολο μιας μεγαλειώδους νίκης, που ιδρύθηκε για να επιδείξει την ισχύ του Οκταβιανού Αυγούστου.

Σε απόσταση 27 χλµ από την Πρέβεζα βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος της Κασσώπης Η αρχαία πόλη, πρωτεύουσα της Κασσωπαίας, κτίστηκε πριν τα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. σε φυσικά οχυρή θέση, σε ένα οροπέδιο με υψόμετρο 550-650μ., στις πλαγιές του Ζαλόγγου, με σκοπό να προστατευθεί η εύφορη πεδιάδα που απλωνόταν νοτιότερα, από την εκμετάλλευση των Ηλείων αποίκων.

Η καταστροφή των ηπειρωτικών πόλεων από τους Ρωµαίους το 167 π.Χ. επηρέασε την Κασσώπη, η οριστική εγκατάλειψή τους όµως συνδέεται µε την ίδρυση της Νικόπολης το 31 π.Χ., όταν οι κάτοικοι τους υποχρεώθηκαν να εγκατασταθούν στη νέα πόλη. Σήµερα στον αρχαιολογικό χώρο βρίσκονται σε εξέλιξη έργα βελτίωσης και ανάδειξης τμημάτων της πόλης.

Το μνημείο του Ζαλλόγου

Το μνημείο του Ζαλόγγου είναι γνωστή ιστορική τοποθεσία στο ομώνυμο βουνό, που έγινε σύμβολο αγάπης προς την ελευθερία. Αποτελεί μοναδικό γεγονός στην παγκόσμια ιστορία. Στο χώρο αυτό το 1803 όταν το Σούλι, μετά από πολύχρονους αγώνες υπέκυψε στον Άλη Πασά, 63 γυναίκες με τα παιδιά στην αγκαλιά, τραγουδώντας και χορεύοντας έπεσαν από το βράχο, προτιμώντας να πεθάνουν ελεύθερες παρά να παραδοθούν στο τούρκο κατακτητή. Από κει, χορεύοντας και τραγουδώντας, πέσανε με το παιδιά τους στον γκρεμό για να μην υποδουλωθούν. Σύμβολο και μνήμη της θυσίας των Σουλιωτισσών, είναι το μνημείο που στήθηκε εκεί το 1961, με πανελλήνιο έρανο (γλύπτης Γ. Ζογγολόπουλος, αρχιτέκτονας Π. Καραντινός), στο οποίο φθάνει κανείς, ανεβαίνοντας τα 410 σκαλιά, ξεκινώντας απ΄ το μοναστήρι του Αγίου Δημητρίου. Σ΄ αυτό διοργανώνονται εορταστικές εκδηλώσεις κάθε χρόνο τη δεύτερη Κυριακή του Αυγούστου (Ζαλόγγεια).

ΔΗΜΟΦΙΛΗ