Άρειος Πάγος: Καταδικάστηκε μητέρα που παρεμπόδιζε τον πρώην σύζυγο να δει το παιδί τους

Σύμφωνα με τους αρεοπαγίτες του Ζ' Ποινικού Τμήματος του Ανωτάτου Δικαστηρίου διαζευγμένος γονέας που παρεμποδίζει την επικοινωνία του παιδιού του με το φυσικό πατέρα ή την μητέρα του, παρά την ύπαρξη δικαστικής απόφασης, η οποία καθορίζει τις ημέρες επικοινωνίας παιδιού και γονέα, τότε είναι αντιμέτωπος με ποινή φυλάκισης έως 3 έτη ή χρηματική ποινή για μη συμμόρφωση προς δικαστική απόφαση.

Το Ανώτατο Δικαστήριο επικύρωσε έτσι την καταδικαστική απόφαση σε βάρος μητέρας, από δικαστήριο της Πελοποννήσου, με την οποία της επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 15 μηνών με τριετή αναστολή λόγω παραβίασης δικαστικής απόφασης κατ' εξακολούθηση, καθώς μέσα σε διάστημα 4 μηνών παρεμπόδισε 34 φορές με πρόθεση -αν και γνώριζε ότι έχει την υποχρέωση, καθώς είχε εκδοθεί σχετική δικαστική απόφαση- να παραδώσει το ανήλικο παιδί της στον πατέρα του, προκειμένου να ασκήσει το δικαίωμα επικοινωνίας μαζί του. Οι ενέργειες αυτές της μητέρας, σύμφωνα με τους δικαστές, εντάσσονταν στο πλαίσιο της προσπάθειας της για πλήρη αποξένωση του παιδιού από τον πατέρα του.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της υπόθεσης το ζευγάρι απέκτησε τον γιο τον Ιούλιο του 2011 αλλά «λίγες μέρες μετά τη γέννησή του, η έγγαμη συμβίωσή τους διασπάστηκε και η επιμέλεια του ανηλίκου ανατέθηκε στη μητέρα του με την οποία και διέμενε».

Ακολούθως, η επικοινωνία του πατέρα με τον γιο του είχε ρυθμιστεί με απόφαση του Μονομελούς Εφετείου και εφαρμοζόταν κανονικά. Όμως, «αίφνης το Πάσχα του έτους 2016 ο ανήλικος αρνήθηκε να ακολουθήσει τον πατέρα του και έκτοτε διάκειται αρνητικά απέναντι του με αποτέλεσμα κάθε επικοινωνία να είχε αποκλειστεί».
Στη συνέχεια με απόφαση ασφαλιστικών μέτρων καθορίστηκε προσωρινά η επικοινωνία του πατέρα με τον γιό του «κατά τρόπο ιδιαίτερα περιορισμένο και με παρουσία παιδοψυχολόγου και παιδοψυχιάτρου, πλην όμως και πάλι η επικοινωνία τους δεν αποκαταστάθηκε, καθώς ο ανήλικος αρνούνταν πεισματικά να εισέλθει στο ιατρείο της παιδοψυχιάτρου».

Η μητέρα ισχυρίσθηκε ότι «η ματαίωση της ρυθμισθείσας επικοινωνίας δεν οφείλεται στην ίδια αλλά στην επίμονη άρνηση του ανήλικου υιού της, ο οποίος δεν επιθυμούσε να επικοινωνήσει με τον πατέρα του, "παρά τις δικές της διαρκείς παραινέσεις, νουθεσίες και προτροπές"», πλην όμως ο ισχυρισμός της αυτός «δεν κρίνεται αληθής», σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση. Κι αυτό, διότι το παιδί αρνείτο πεισματικά να δεχθεί να συναντηθεί με τον πατέρα του «εξαιτίας των χειρισμών της μητέρας του». Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στη δικαστική απόφαση, «είναι αληθές ότι ο ανήλικος δεν επιθυμούσε να επικοινωνεί με τον πατέρα του, πλην όμως η άρνηση αυτή ήταν επίκτητη και οφειλόμενη στη συμπεριφορά της μητέρας του».

Στη δικαστική απόφαση γίνεται μάλσιτα ειδική μνεία στην κατάθεση της παιδοψυχολόγου σύμφωνα με την οποία η μητέρα έκανε συνεχείς παρεμβάσεις στην απόπειρά της να δημιουργήσει επαφή με τον ανήλικο και πως κατά την πρώτη συνεδρία η μητέρα αποχώρησε «προκαλώντας την άμεση αντίδραση του ανηλίκου», ενώ κατά τη δεύτερη συνεδρία αρνήθηκε να μιλήσει με την παιδοψυχολόγο.

Βάσει αυτών, το δικαστήριο έκρινε ότι η μητέρα «με πρόθεση αποφάσισε να παραβιάσει κατ' εξακολούθηση τη δικαστική απόφαση και να μην επιτρέψει την επικοινωνία του ανηλίκου με τον πατέρα του, επιθυμώντας την πλήρη αποξένωσή του από αυτόν και επομένως πρέπει να κηρυχθεί ένοχη». Οι δικαστές την καταδίκασαν σε φυλάκιση 15 μηνών με τριετή αναστολή για μη συμμόρφωση προς δικαστική απόφαση αλλά η μητέρα προσέφυγε στη συνέχεια στον Άρειο Πάγο ζητώντας να αναιρεθεί η σε βάρος της καταδικαστική απόφαση, λόγω πλημμέλειας και έλλειψης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας.

Ωστόσο, οι αρεοπαγίτες του Ζ΄ Ποινικού Τμήματος απέρριψαν όλους τους λόγους της ως απαράδεκτους και της επιδίκασαν τα δικαστικά έξοδα.