Δίκη Πισπιρίγκου: «Η Μαλένα ήταν νεκρή όταν έφτασα στο δωμάτιο» είπε ο γιατρός που έκανε την ανάνηψη

Ο παιδίατρος, ο οποίος έχει καταθέσει και στη δίκη για το θάνατο της Τζωρτζίνας, περιέγραψε στο δικαστήριο πώς ενημερώθηκε για το επεισόδιο της 3,5 ετών Μαλένας και εξήγησε ότι, όταν έφτασε στο δωμάτιο, το κοριτσάκι ήταν ήδη νεκρό.

«Ήταν ένα παιδί νεκρό» είπε ο γιατρός για τη Μαλένα στη δίκη της Ρούλας Πισπιρίγκου
«Είχα την αίσθηση ότι είχε χαθεί χρόνος στην περίπτωση της Μαλένας. Η αίσθησή μου ήταν ότι ήταν, όντως, ένα παιδί σε ανακοπή. Κάνουμε αμπού και το παιδί ήταν άτονο, είχε κυάνωση και ψυχρά άκρα. Ήταν ψυχρό στο κορμί, μου έκανε εντύπωση. Ήταν ένα παιδί νεκρό. Δεν είχε ζωτικά, δεν είχε σφύξεις, δεν άκουσα καρδιά, είχε μυδρίαση», ανέφερε ο κ. Τζιούβας.

Πρόεδρος: Ποιος είναι ο συνήθης χρόνος για να φτάσετε στην ογκολογική;

Μάρτυρας: Μέχρι να ετοιμαστούμε είναι περίπου 8 με 10 λεπτά.

Πρόεδρος: Τη μητέρα τη θυμάστε;

Μάρτυρας: Νομίζω ότι ήταν μέσα στο δωμάτιο όταν φτάσαμε.

Ο μάρτυρας συνέχισε να δέχεται ερωτήσεις για το τι αντίκρισε στο δωμάτιο της Μαλένας.

Με τη Μαλένα «χάσαμε χρόνο»

«Η πόρτα του δωματίου ήταν ανοιχτή, η μητέρα ήταν κοντά στο κρεβάτι, ήταν μέσα η γιατρός και μια νοσηλεύτρια. Το παιδί ήταν ξαπλωμένο και δίπλα η γιατρός με την αμπού. Της έκαναν ΚΑΡΠΑ, ήταν συναισθηματικά φορτισμένες. Η μητέρα έκλαιγε. Το πρώτο μέλημά μου είναι να κάνω αμπού και η νοσηλεύτρια είχε αναλάβει τις μαλάξεις», υποστήριξε.

Πρόεδρος: Γενικότερα, η εικόνα που είχατε για τη Μαλένα ποια ήταν;

Μάρτυρας: Ότι χάσαμε χρόνο, κάναμε 10 λεπτά εμείς να φτάσουμε. Είχα την αίσθηση ότι ήταν μεγαλύτερος ο χρόνος χωρίς κυκλοφορία. Η Μαλένα δεν ήταν ταλαιπωρημένο παιδί. Πιστεύω ότι χάθηκε χρόνος 5 με 10 λεπτά εκεί.

Πρόεδρος: Μπορεί και παραπάνω;

Μάρτυρας: Όχι, δεν ήταν τελείως ψυχρό το σώμα. Στο 20λεπτο της ανάνηψης η προσπάθειά μας ήταν απέλπιδα (…) Ήταν όλα μηδέν στα μόνιτορ. Οποιοδήποτε μόνιτορ και να χρησιμοποιήσαμε στη Μαλένα ήταν μηδέν.

Πρόεδρος: Με τη μητέρα πότε ήρθατε σε επαφή;

Μάρτυρας: Νομίζω βγήκα κάποια στιγμή από το δωμάτιο και της είπα «είναι πολύ δύσκολα» και πως «προσπαθούμε». Βγήκα ακόμη μια φορά και της είπα ότι δεν τα καταφέραμε.

Πρόεδρος: Σας είπε κάτι;

Μάρτυρας: Δεν μου είπε, ήταν εμβρόντητη, ήταν συναισθηματικά φορτισμένη, έκλαιγε.

Πρόεδρος: Μάθατε αν εκφράστηκε κάποιο παράπονο από τους γονείς;

Μάρτυρας: Όχι, δεν έμαθα κάτι, οι γιατροί μεταξύ μας το συζητήσαμε πολλές φορές και δεν μπορούσαμε να βρούμε αιτία. Μου έκανε αίσθηση η ηπατική ανεπάρκεια, λόγω των εργαστηριακών εξετάσεων και της κλινικής εικόνας του παιδιού.