Όταν ο καυγάς στην οδήγηση είναι πιο επικίνδυνος από την ίδια την οδήγηση

Εδώ και αρκετά χρόνια το να οδηγείς δεν έχει γίνει επικίνδυνο μόνο λόγω των προβλημάτων στο οδικό δίκτυο, δεν έχει γίνει επικίνδυνο λόγω των παραβιάσεων του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, αλλά από συμπολίτες που πιάνουν το τιμόνι έχοντας ήδη το μαχαίρι σφηγμένο στα δόντια.

Μια μικρή καθυστέρηση όταν ανάβει το πράσινο φανάρι, μια προσπέραση ή απλώς η λάθος ή παρατεταμένη χρήση της κόρνας μπορεί να αποτελέσει αιτία πολέμου. Δεν είναι σπάνιες οι φορές που συναντάς οδηγούς να ανταλλάσσουν βαριές κουβέντες, λες και υπάρχει μεταξύ τους βεντένα αιώνων και αυτοί οι δύο είναι βέβαιο ότι συναντήθηκαν για πρώτη φορά μόλις πριν λίγα δευτερόλεπτα.

Η επιθετικότητα μπορεί να έχει πολλές ρίζες. Άλλοι μιλούν για το στρες της καθημερινότητας, άλλοι μιλούν για συσσωρευμένη πίεση, μετά από μία οικονομική κρίση και μια πανδημία, άλλοι το αποδίδουν στην ελλειπή μας παιδεία, ιδιαίτερα στο δρόμο.Μοπρεί να ισχύουν όλα αυτά, αλλά αυτό που επίσης ισχύει είναι να προσπαθούμε να αποδώσουμε την επιθετικότητα μας κοιτάζοντας οπουδήποτε αλλού εκτός από τον εαυτό μας.

Πρέπει να επανέλθουμε στις «εργοστασιακές ρυθμίσεις» και να θυμηθούμε ότι το αυτοκίνητο δεν εφευρέθηκε για να καλύπτει τα όποια ελλείμματα του χαρακτήρα μας, αλλά για να μας πηγαίνει με ασφάλεια από ένα σημείο σε ένα άλλο. Το αυτοκίνητο δεν είναι όπλο, δεν είναι το τεθωρακισμένο που θα σαρώσει τα πάντα μπροστά του, δεν είναι πολιορκητικός κριός, δεν είναι καμία απόδειξη υπεροχής. Έχει μία και μόνο χρήση. Να μας μεταφέρει.