Ποιός δίνει και ποιές λύσεις σε μία Δημοκρατία;

Για την πλειοψηφία των νέων, κανένα πολιτικό κόμμα δεν εκφράζει τη σύγχρονη πραγματικότητα. Και δυστυχώς, το επίπεδο των κοινοβουλευτικών συζητήσεων, στην καλύτερη των περιπτώσεων, αποκοιμίζει και σαφώς δεν μπορεί να χρησιμεύσει ως πρότυπο δημιουργικής πολιτικής. Έλλειψη κοινωνικής και πολιτικής ευθύνης των νέων ή αδυναμία οράματος εκ μέρους των πολιτικών παρατάξεων; Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: μια γενιά νέων χωρίς ενδιαφέρον για τα κοινά, τουλάχιστον έτσι όπως αντανακλώνται στα πολιτικά προγράμματα των κομμάτων. Ποιά είναι η δημοτικότητα του καναλιού της Βουλής; Ποιά είναι η δημόσια εικόνα των βουλευτών; Ποιά είναι η δημόσια εικόνα των δημάρχων; Ποιός ψηφίζει; Ποιός εκλέγεται; Ποιός αποφασίζει; Μας αρέσει δεν μας αρέσει, οι εξελίξεις «τρέχουν» εκτός Βουλής!

Με το ισχύον φορολογικό και θεσμικό πλαίσιο, η ίδρυση και η διατήρηση υγιούς επιχειρηματικής δραστηριότητας υπερβαίνει τον ηρωϊσμό και αγγίζει την ανοησία. Αδιάκοπες φοροκαταιγίδες, απωθητικό γραφειοκρατικό περιβάλλον, με τους καλύτερους νέους μας να μεταναστεύουν στο εξωτερικό και τις υγιείς επιχειρήσεις να αναζητούν λύσεις, επίσης εκτός Ελλάδας. Capital controls, ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και ένα δεινοσαυρικό δημόσιο σε χαρακτηριστική αποξένωση από τον παραγωγικό ιστό της οικονομίας. Ποιός πληρώνει; Τί πληρώνει; Και κυρίως, για ποιό λόγο πληρώνει; Ποιό είναι το αντίτιμο της φορολογίας; Ποσότητα, με φάρμακα και βιβλία σε έλλειψη ή ποιότητα, με την αριστεία της παιδείας να αποτελεί κοινωνικό μίασμα προς αποφυγή; Ποιός εχέφρων επενδυτής τολμά να επενδύσει; Ποιός φρόνιμος νέος μπορεί να σταδιοδρομήσει; Ποιός δραστήριος επιχειρηματίας μπορεί να σχεδιάσει το αύριο; Ποιός νοικοκύρης νιώθει ασφάλεια;

Σε αυτές τις συνθήκες, με την απαξίωση της πολιτικής, τη συρρίκνωση της υγιούς οικονομίας και τους θεσμούς και την κοινωνία στην εντατική, το ερώτημα πλανάται, όχι θεωρητικά και φιλοσοφικά, αλλά πρακτικά, ουσιαστικά και με αγάπη για αυτόν τον τόπο: Ποιός δίνει λύσεις;

Η ευθύνη βαρύνει όλους μας. Σε κάθε οικογένεια, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε σχολείο και ενορία, οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν τη διαφορά, οι άνθρωποι μπορούν να δώσουν παράδειγμα ήθους και δημιουργικότητας. Η συλλογική ευθύνη πρέπει να είναι το άθροισμα της συνείδησης του κάθε πολίτη. Εκεί βρίσκεται η διαφορά! Προτάσεις πρακτικές για ένα αύριο με όραμα και ευθύνη:

• Διενέργεια βουλευτικών εκλογών κάθε τέσσερα χρόνια, με συνταγματική κατοχύρωση.
• Σημαντική μείωση των αποδοχών του βουλευτών προς όφελος της κοινωνίας με τη δημιουργία κοινωνικού ταμείου.
• Αποσύνδεση της θέσης του υπουργού και υφυπουργού από το βουλευτικό αξίωμα. Η εκτελεστική εξουσία διαφορετική από τη νομοθετική.
• Διορισμός μόνιμων γενικών γραμματέων από τη δημόσια διοίκηση για τη συνέχεια της διοίκησης.
• Μέγιστο όριο βουλευτικής θητείας οκτώ χρόνια.
• Υποχρέωση των πολιτικών κομμάτων να προσφέρουν κοινωνικό έργο: αγώνας για τη χαμένη εμπιστοσύνη της νεολαίας μας.

Για μια οικονομία με επιδόσεις

• Ελαχιστοποίηση φόρων και εξεύρεση ισοδύναμων για την αντιμετώπιση των υποχρεώσεών μας στο εξωτερικό.
• Κίνητρα σε νέους επιχειρηματίες. Επιχειρηματικότητα σημαίνει επενδύσεις, δηλαδή εργασία με καινοτομία και δημιουργία.
• Υποχρέωση των επιχειρήσεων να συνδράμουν την κοινωνία: κοινωνική ευθύνη με όραμα και στόχο.
• Κίνητρα σε επενδυτές από το εξωτερικό, με υποχρέωση να απασχολούν εργαζόμενους από το εσωτερικό.
• Κίνητρα σε Έλληνες επενδυτές σε χώρες του εξωτερικού. Εξαγωγές και επενδύσεις στην πρώτη γραμμή.

Για μια κοινωνία με όραμα

• Παιδεία με σύγχρονο προσανατολισμό.
• Δεύτερη γλώσσα στα σχολεία, μια από όσες θα κυριαρχήσουν στο μέλλον, αλλά με διπλωματικά ανταλλάγματα εκ μέρους αυτών των χωρών! Ναι στα κινέζικα, στα αραβικά και στα ρώσικα, αλλά με αντάλλαγμα την προώθηση της ελληνικής γλώσσας, της ελληνικής παιδείας, του πολιτισμού και της επιχειρηματικότητας σε αυτές τις χώρες.
• Βράβευση των καλύτερων με προγράμματα ενίσχυσης των παιδιών από οικογένειες χαμηλού εισοδήματος.
• Υποχρέωση μαθητών και φοιτητών να προσφέρουν κοινωνικό έργο. Δεν είναι και τόσο δύσκολο να διαβάσεις μια σελίδα μιας εφημερίδας σε έναν άνθρωπο με περιορισμένη όραση. Έτσι χτίζονται οι κοινωνικές σχέσεις.
• Απασχόληση των φοιτητών στα σχολεία. Τριτοετείς και τεταρτοετείς φοιτητές ως βοηθοί καθηγητών σε Γυμνάσια και Λύκεια: από τη θεωρία στην πράξη.
• Δημιουργία μητρώου αποφοίτων στα δημόσια σχολεία, στα πρότυπα των αποφοίτων των ιδιωτικών σχολείων. Οι απόφοιτοι των σχολείων μαθαίνουν να φροντίζουν το σχολείο τους και μετά την αποφοίτησή τους. Οι απόφοιτοι δημιουργούν κοινωνικά κύτταρα ανάπτυξης στις γειτονιές τους.

Προτάσεις πολιτικής ευθύνης, ελεύθερης και δημιουργικής οικονομίας με όραμα και κοινωνική ευθύνη, και πάνω από όλα παιδεία με ήθος και πρόγραμμα, για καλύτερους πολίτες. Γιατί στη δημοκρατία ο υπεύθυνος, ελεύθερος και δημιουργικός πολίτης δίνει λύσεις!

*Ο Ανδρέας Παπαστάμου είναι οικονομικός σύμβουλος στο Υπουργείο Εξωτερικών και συγγραφέας.