Η ευθύνη ανήκει και σε εμάς και στην Πολιτεία

Το δάκτυλο πρέπει να το κουνάνε στους πολίτες μόνο όταν ευθύνονται για τις πράξεις και τις παραλείψεις τους και όχι για να δικαιολογεί η Πολιτεία τον εαυτό της όταν κάνει λάθος σε πράξεις ή εκτιμήσεις ή όπου δεν στοχεύει σωστά.

Τα μέτρα είναι για όλους και ισχύουν για όλους. Όχι μόνο για τους μισούς και τους άλλους μισούς να εξαιρούνται.

Και η Πολιτεία από την πλευρά της πρέπει να απευθύνεται σε όλους, οι νόμοι και οι αποφάσεις να είναι έχουν ισχύ για όλους. Δεν μπορεί να λαμβάνεται μια απόφαση και να μην τηρείτε από κάποιο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, το οποίο λειτουργεί είτε εσκεμμένα είτε άθελά του σε βάρος των πολλών που έχουν επίγνωση των γεγονότων και των συνεπειών αυτών.

Δεν μπορεί να έχουμε καθημερινά αύξηση του αριθμού των νεκρών εξ αιτίας της μεταδοτικότητας της πανδημίας και να μην κάνουμε τίποτα εμείς οι ίδιοι ως πολίτες.

Δεν μας ζητάνε κάτι δύσκολο: Μάσκα παντού, αποστάσεις ασφαλείας, συχνό πλύσιμο χεριών. Τίποτα από αυτά τα τρία δεν είναι δύσκολα. Τηρώντας αυτά όλα αποφεύγουμε να πεθαίνουν δίπλα μας συμπολίτες μας και αποφεύγουμε την μετάδοση του θανατηφόρου ιού.

Κάνοντας αυτά, αφαιρούμε τη δυνατότητα σε εκείνους που κουνάνε το δάκτυλο για να δικαιολογήσουν τις δικές τους αδυναμίες, να μην έχουν κάποιο επιχείρημα για να παίρνουν και άλλα μέτρα. Αν όμως δεν κάνουμε αυτό που πρέπει και αν δίνουμε αφειδώς επιχειρήματα με το να το παίζουμε «επαναστάτες» και αρνητές σε κάτι που αφορά την ίδια μας τη ζωή τότε ασφαλώς όχι μόνο είμαστε καταδικασμένοι αλλά θα ζούμε συνεχώς κάτω από τους ίδιους περιορισμούς μέχρι να βγει το εμβόλιο και να το κάνουμε ώστε να προφυλαχτούμε από το θάνατο.

Οι αποφάσεις βαρύνουν και εμάς και την Πολιτεία. Πρωτίστως όμως σε εμάς!