Ο μισός καφές είναι για το κράτος

Γιατί, όσα πήραν με τη μορφή επιστρεπτέων προκαταβολών τους μήνες που οι επιχειρήσεις τους ήταν κλειστές αναγκαστικά πρέπει να τα δώσουν πίσω στο κράτος. Για αυτό και τα χρήματα αυτά είναι στην ουσία δανεικά.

Άρα ο μισός από τον καφέ που παραγγέλνει ο πελάτης σε ένα κατάστημα, όταν πηγαίνει πλέον να καθίσει με την παρέα του αλλά και το ένα από τα δύο πιάτα φαγητού που παραγγέλνει όταν πηγαίνει έξω σε εστιατόριο για να φάει το δίνει στο κράτος. Επιστρέφει στην ουσία τα μισά χρήματα που έλαβε τους έξι μήνες που η επιχείρησή του ήταν κλειστή και έτσι μισός θα είναι ο τζίρος και λιγότερο από μισό το κέρδος του από όλον αυτόν τον κόσμο που τις πρώτες μέρες που έγινε η άρση των περιοριστικών μέτρων επισκέφθηκε τα καταστήματα εστίασης.

Γιατί το λέω αυτό;. Διότι πολλοί εξ αυτών των επαγγελματιών έχουν ήδη αρχίσει να σκέφτονται τώρα που οι δραστηριότητες της οικονομικής και κοινωνικής ζωής άνοιξαν ξανά, με ποιον τρόπο θα καταφέρουν να τα βγάλουν πέρα. Τι να πρωτοπληρώσουν; Την επιστρεπτέα προκαταβολή, τους προμηθευτές τους; Το προσωπικό ή τα πάγια έξοδα των επιχειρήσεών τους;

Επομένως, εκείνο που χρειάζεται είναι η πολιτεία και τα αρμόδια υπουργεία Οικονομικών και Ανάπτυξης, να βρούνε λύσεις ώστε τα καταστήματα αυτά όσο παραμένουν ανοικτά να μην γονατίσουν οικονομικά και να σταθούνε όρθιοι οι ιδιοκτήτες τους για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους.

Χρειάζεται να βρεθεί λύση για στήριξη των δραστηριοτήτων αυτών διότι για φανταστείτε να ξανά έχουμε (χτυπάω ξύλο) και άλλη καραντίνα από φθινόπωρο; Τι θα γίνει σε μια τέτοια περίπτωση θα παραλύσουν τα καταστήματα αυτά και οι ιδιοκτήτες του θα «βαρέσουν πτώχευση»; Θα διαλυθούν νοικοκυριά; Θα χάσουν εργαζόμενοι τις δουλειές τους;

Για αυτό και από τώρα χρειάζεται να κινηθεί η πολιτεία ανάλογα. Δεν λέω αυτό που εύκολα θα μπορεί να πει κανείς με λαϊκισμό: «Χάρισε του τα». Όχι...

Αλλά το κράτος πρέπει να δώσει την ευκαιρία στους καταστηματάρχες που μαζί με τους πελάτες του κινούν την αγορά, να τους διευκολύνει για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Η λύση που θα προκριθεί πρέπει να αναζητηθεί από τώρα, ώστε αν παρ’ ελπίδα υπάρξει ανάγκη, το κράτος να έχει ήδη λάβει τα μέτρα του και όχι να σηκώσει τα χέρια ψηλά.