Quid pro quo: Το παζάρεμα της Ευρώπης με την Τουρκία

Στη χθεσινή Σύνοδο Κορυφής οι κυβερνητικές παρεμβάσεις της Τουρκίας στην εφημερίδα Zaman συζητήθηκαν πολύ λίγο. Κάποιοι αξιωματούχοι ψέλλισαν κάποιες κουβέντες για το πόσο σημαντική είναι η ελευθεροτυπία στην Ευρώπη και έτερον ουδέν, με εξαίρεση τον Ιταλό πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι που απείλησε ότι δεν θα υπογράψει καμία συμφωνία με την Τουρκία αν δεν συμπεριληφθεί ρητά στο προσχέδιο συμπερασμάτων η αναφορά στην ελευθεροτυπία.

Η απελπισία της Ευρώπης οδηγεί σε ένα γάμο από συμφέρον

Πέρα από την αλλαγή στη χορήγηση βίζας για τα 80 εκατομμύρια πολιτών της, η Τουρκία επιθυμεί το άνοιγμα των νέων ενταξιακών κεφαλαίων το γρηγορότερο δυνατό και επίσπευση της χρηματοδότησης

Φαίνεται λοιπόν πως οι Τούρκοι βλέπουν το μέλλον τους ως μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον Αχμέτ Νταβούτογλου να κάνει λόγο για «στρατηγική ενσωμάτωση της Τουρκίας στην ΕΕ».

Η Τουρκία με την στάση της στη Σύνοδο Κορυφής άφησε να εννοηθεί πως η Ευρώπη την χρειάζεται περισσότερο από ότι εκείνη την Ευρώπη.

Η Άνγκελα Μέρκελ που βλέπει την συμφωνία με την Τουρκία ως τη μόνη βιώσιμη λύση για την δύσκολη εξίσωση του προσφυγικού, επιχείρησε να πείσει του ομολόγους της να δεχτούν το πλαίσιο της συμφωνίας. Τελικά, συμφώνησαν να καθυστερήσουν την λήψη της απόφασης και να την μεταθέσουν στην προγραμματισμένη τακτική Σύνοδο, την επόμενη εβδομάδα.

Όπως αναφέρει το POLITICO, αυτό που ανησύχησε τους ευρωπαίους ηγέτες ήταν ότι η αποδοχή των όρων της Τουρκίας θα δημιουργήσει ένα επικίνδυνο προηγούμενο που θα σηματοδοτεί ότι οι δημοκρατικές αρχές της Ευρώπης μπορούν να καμφθούν με ένα παζάρεμα. Με τέτοιου είδους παραχωρήσεις στον Ταγίπ Ερντογάν, ουσιαστικά τον νομιμοποιούν και τον ενδυναμώνουν.

Ωστόσο, η εναλλακτική σε αυτό, δηλαδή η κατάρρευση της ζώνης Σένγκεν, θα αποτελούσε μια καταστροφική λύση.

Σε δηλώσεις της μετά το πέρας της Συνόδου, η Μέρκελ τόνισε ότι με δεδομένη την σύγκρουση στην Συρία και την «γεωστρατηγική κατάσταση», μια συμφωνία με την Τουρκία είναι «απόλυτα προς το συμφέρον της Ευρώπης».
Τώρα η Μέρκελ καλείται να πείσει στους ευρωπαίους ηγέτες για την ορθότητα των επιχειρημάτων της, εγχείρημα που δεν θα είναι καθόλου εύκολο.