ΟΗΕ: Ανησυχία για την πολιτική των ΗΠΑ να χωρίζονται τα παιδιά μεταναστών από τους γονείς τους

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Reuters, ο Γκράντι δήλωσε ότι οι ανησυχίες της κυβέρνησης του Αμερικανού προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ σχετικά με τη διαχείριση των αιτούντων άσυλο είναι νόμιμες, εξηγώντας ότι οι ΗΠΑ δέχονται τις περισσότερες αιτήσεις παγκοσμίως.

«Ένα θετικό σημάδι είναι ότι η κυβέρνηση επιθυμεί να επενδύσει περισσότερους πόρους προκειμένου να περιοριστεί η συσσώρευση των αιτήσεων», επεσήμανε. Όμως η Ουάσινγκτον πρέπει να βρει τρόπους να διαχειριστεί την εισροή των μεταναστών «χωρίς να τιμωρεί τους ίδιους τους ανθρώπους, ανθρώπους που πολύ συχνά έχουν νόμιμους λόγους να αναζητούν άσυλο».

«Τα μέτρα που έχουν ως αποτέλεσμα τον χωρισμό των παιδιών από τις οικογένειές τους μας προκαλούν ανησυχία την οποία έχουμε εκφράσει», τόνισε ο Ύπατος Αρμοστής.

Ο Γκράντι σημείωσε ότι κυβερνήσεις σε πολλές πλούσιες χώρες έχουν υιοθετήσει «επαίσχυντη» ρητορική σχετικά με τη μετανάστευση, αγνοώντας το καθήκον τους να βοηθούν τους ανθρώπους που προσπαθούν να γλιτώσουν από τον πόλεμο ή τις διώξεις.

Η ετήσια έκθεση της UNHCR που δημοσιεύθηκε σήμερα αποκάλυψε ότι ο αριθμός των προσφύγων και των εκτοπισμένων το 2017 έφτασε σε νέο επίπεδο ρεκόρ, για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά, στα 68,5 εκατομμύρια.

Η μεγάλη πλειονότητα των προσφύγων αναζητούν καταφύγιο σε φτωχές, αναπτυσσόμενες χώρες, με μόνο έναν μικρό αριθμό να προσπαθεί να φτάσει στη Δύση.
«Δεν πρόκειται για μη διαχειρίσιμο αριθμό προσφύγων που μετακινείται σε πλούσιες χώρες», τόνισε ο Γκράντι.

Οι κυβερνήσεις πρέπει να εξηγήσουν γιατί είναι σωστό να βοηθούν τους πρόσφυγες, «όμως συμβαίνει το αντίθετο. Οι κυβερνήσεις προωθούν μια εικόνα έκτακτης ανάγκης, εισβολής και στην πραγματικότητα πολλοί πολιτικοί ηγέτες εκμεταλλεύονται αυτό για να κερδίσουν ψήφους», κατήγγειλε ο ίδιος.

Κάποιες φτωχές χώρες, όπως το Μπανγκλαντές, έχουν ξεπεράσει τις διεθνείς υποχρεώσεις τους δεχόμενες τεράστιους αριθμούς προσφύγων.

Η UNHCR προσπαθεί να παρακινεί τις πλούσιες χώρες να φιλοξενούν πρόσφυγες οι οποίοι έχουν καταφύγει σε χώρες που έχουν δεχθεί μεγάλο αριθμό εκτοπισμένων, όπως ο Λίβανος, η Κένυα και το Πακιστάν. Όμως αυτά τα προγράμματα μετεγκατάστασης είναι σταγόνα στον ωκεανό, τόνισε ο Γκράντι, και υπάρχει κίνδυνος να σταματήσουν.
Πέρυσι περίπου 60.000 με 70.000 άνθρωποι μετεγκαταστάθηκαν, κάτι που ο Γκράντι χαρακτήρισε «κίνηση κατανομής των βαρών».

Οι ΗΠΑ διαθέτουν το μεγαλύτερο πρόγραμμα μετεγκατάστασης παγκοσμίως, με 110.000 εγκεκριμένες θέσεις την τελευταία χρονιά διακυβέρνησης του πρώην προέδρου Μπαράκ Ομπάμα. Όμως ο αριθμός έχει μειωθεί σημαντικά από τότε που ανέλαβε την προεδρία ο Ντόναλντ Τραμπ, φτάνοντας στις 45.000.