«Είναι μεγάλη απώλεια»: Η πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας Παρισίων στο CNN Greece

Τρίτη, 16 Απριλίου 2019 13:00

Ένα κομμάτι «ζωντανής» ιστορίας, ένα σύμβολο του χριστιανισμού και ένας αρχιτεκτονικός θησαυρός: με μια λέξη η «καρδιά» του Παρισιού. Οι εικόνες από τη φωτιά στην Παναγία των Παρισίων μονοπωλούν σήμερα τον διεθνή Τύπο, με τις μεγαλύτερες εφημερίδες του κόσμου να αφιερώνουν τα πρωτοσέλιδά τους στην τεράστια πολιτισμική καταστροφή και τηλεοπτικά δίκτυα να προβάλλουν πλάνα που κόβουν την ανάσα και προκαλούν ρίγη συγκίνησης σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Και το Παρίσι θρηνεί για τη δική του «Κυρία», το μνημείο-ορόσημο που ενέπνευσε τον Βίκτωρα Ουγκώ να γράψει την ιστορία του Κουασιμόδου και τον τόπο που έχει συνδεθεί με τις μεγαλύτερες χαρές και λύπες του γαλλικού λαού.

Η κ. Σέτα Θεοδωρίδου, πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας Παρισίων και Περιχώρων, επιχειρεί να εξηγήσει στο CNN Greece τι συμβολίζει η Παναγία των Παρισίων στη συνείδηση του γαλλικού λαού, μιλάει για το σοκ που προκάλεσε αυτή η είδηση αλλά και την αποφασιστικότητα του λαού να αναστηλώσει τον καθεδρικό ναό.

«Η μεγαλύτερη θλίψη που μπορεί να νιώσει κανείς είναι, για τους καθολικούς, η Μεγάλη Εβδομάδα. Ξεκίνησε η Μεγάλη Εβδομάδα με την πυρκαγιά της Νοτρ Νταμ… Όταν βλέπεις τον κόσμο να είναι στο δρόμο και να ψέλνει όλη τη νύχτα για τη διάσωση της Παναγίας των Παρισίων, τι μπορεί να νιώσει κάποιος… Και για αυτούς τους ανθρώπους είναι μεγάλη απώλεια αυτό που συμβαίνει» εξηγεί η κ. Θεοδωρίδου.

Και τι σημαίνει η Νοτρ Νταμ για τη συνείδηση των Παριζιάνων; «Είναι η καρδιά του Παρισιού. Είναι η πρώτη αναφορά. Όταν μιλάμε για Παρίσι μιλάμε για την Παναγία των Παρισίων, είναι το σημείο μηδέν. Η πρώτη εκκλησία που χτίζεται τον 12ο αιώνα και το Παρίσι έγινε η πρωτεύουσα της Γαλλίας την εποχή εκείνη» λέει η κ. Θεοδώρου.

Στην πρώτη δήλωσή του μετά την εκδήλωση της πυρκαγιάς, ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μαρκόν, εμφανώς συναισθηματικά φορτισμένος, δεσμεύτηκε πως η Παναγία των Παρισίων θα αποκατασταθεί πλήρως, ανακοινώνοντας παράλληλα την έναρξη διεθνούς καμπάνιας για τη συγκέντρωση χρημάτων.

Τα λόγια του αυτά ενδεχομένως να ενέπνευσαν τους Γάλλους πολίτες, που έχουν αρχίσει να κινητοποιούνται προς αυτή την κατεύθυνση.

«Ήδη, ο κόσμος μετά από τη θλίψη και τη συγκίνηση έχει ξεκινήσει εκστρατείες για να μαζευτούν χρήματα. Μεγιστάνες όπως ο Αρνό, ο Πινό… Έχουν ήδη μαζευτεί 300 εκατομμύρια για την αναστήλωση του ναού. Και ο Εμανουέλ Μακρόν έκανε ένα αίτημα προς όλα τα ταλέντα της Γαλλίας, για να έρθουν να χτίσουμε ξανά το ναό μαζί κλπ.» λέει η ίδια, και συμπληρώνει: «Θέλω να είμαι αισιόδοξη πως θα ξαναγίνει ο ναός όπως ήταν. Τι να πω; Δεν έχω και εγώ λόγια, η συγκίνησή μου είναι πάρα πολύ μεγάλη, όπως όλων των Γάλλων (…). Ο κόσμος έχει πάθει μεγάλο σοκ, δεν περίμενε κανείς πως μπορεί να καεί έστω και ένα κομμάτι της Παναγίας των Παρισίων».

Ερωτηθείσα πώς βίωσε αυτή την καταστροφή η ελληνική κοινότητα και εάν υπάρχουν σχέδια για παροχή βοήθειας στην αποκατάσταση των ζημιών, η κ. Θεοδωρίδου απαντά:

«Είναι πολύ νωρίς ακόμη. Οπωσδήποτε θα κάνουμε κάποια ανακοίνωση αλλά πρέπει να συμβουλευτώ το συμβούλιο της κοινότητας για να μπορέσουμε να πάρουμε μια τέτοια απόφαση»

Παναγία των Παρισίων: 855 χρόνια ιστορίας

Η Παναγία των Παρισίων αποτελεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.
Πρόκειται για ένα από τα πλέον θαυμαστά αρχιτεκτονικά μνημεία του κόσμου, του λεγόμενου οξυκόρυφου ή γοτθικού ρυθμού και βρίσκεται στην Ιλ ντε λα Σιτέ, νησίδα του ποταμού Σηκουάνα, στο κέντρο της γαλλικής πρωτεύουσας.

Επί των ημερών της έχουν περάσει 80 βασιλιάδες, δύο αυτοκράτορες, πέντε δημοκρατίες και δύο παγκόσμιοι πόλεμοι και δέχεται, κατά μέσο όρο, 20 εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο.

Εντός των τειχών της χρίστηκε βασιλιάς ο Ερρίκος ο ΣΤ’, εκεί (αυτό)χρίστηκε αυτοκράτορας της Γαλλίας ο Ναπολέων Βοναπάρτης, εκεί τελέστηκε η επιμνημόσυνη δέηση του Σαρλ Ντε Γκολ, του Ζορζ Πομπιντού, του Φρανσουά Μιτεράν κ.α.

Ο ναός βανδαλίστηκε κατά την Γαλλική Επανάσταση, αλλά ευτυχώς οι ζημιές αποκαταστάθηκαν πλήρως από τον αρχιτέκτονα Eugène Emmanuel Viollet-le-Duc.

Η κατασκευή ξεκίνησε το 1163 και χρειάστηκαν 180 χρόνια για να ολοκληρωθεί και να πάρει τη μορφή που ξέραμε μέχρι και σήμερα.

Ο ναός αποπερατώθηκε περίπου στα μέσα του 13ου αιώνα, ενώ το 1699 υπέστη ακρωτηριάσεις, με το δικαιολογητικό της επισκευής του.