ΚΟΣΜΟΣ

DW: Ποια είναι τα χαρακτηριστικά των συμμάχων του Ερντογάν ενόψει των τουρκικών εκλογών

DW: Ποια είναι τα χαρακτηριστικά των συμμάχων του Ερντογάν ενόψει των τουρκικών εκλογών
Ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερνογάν AP Photo/Burhan Ozbilici

Με την εκλογική αναμέτρηση της 14ης Μαΐου να έχει μπει στην τελική ευθεία, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν φαίνεται να έχει καταλάβει πως δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνος του τη «συμμαχία των 7», με υποψήφιο τον Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου.

Δύο μήνες μετά τον καταστροφικό σεισμό της 6ης Φεβρουαρίου και σχεδόν έναν μήνα πριν από τις εκλογές, σχεδόν όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η μάχη ανάμεσα στον κυβερνητικό συνασπισμό και την αντιπολιτευτική συμμαχία είναι αμφίρροπη, ενώ ορισμένες δημοσκοπήσεις αναμένουν ακόμη και ήττα του Ερντογάν, σύμφωνα με τη Deutsche Welle. Συγκεκριμένα, ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου δημοσκοπικά προηγείται για το προεδρικό χρίσμα.

Σε αυτή, λοιπόν, τη μάχη, ο Τούρκος πρόεδρος έχει στο πλευρό του τους υπερεθνικιστικούς σχηματισμούς, Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης (MHP) και το Κόμμα της Μεγάλης Ενότητας (BBP), ενώ, ταυτόχρονα, έχει εξασφαλίσει την υποστήριξη μικρών ισλαμιστικών αποσχιστικών κομμάτων, γεγονός που θα μπορούσε να γείρει την πλάστιγγα υπέρ του.

Τα δικαιώματα των γυναικών στο στόχαστρο

Παράλληλα, στην εκλογική συμμαχία του Ερντογάν προσχώρησε πρόσφατα και το νέο «Νέο Κόμμα Ευημερίας», το οποίο απαιτεί από τον Πρόεδρο να καταργήσει τον νόμο 6284, που προβλέπει την προστασία της οικογένειας και την πρόληψη για τη βία κατά των γυναικών. Το αίτημα αυτό προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις, καθώς τα περιστατικά βίας κατά των γυναικών στην Τουρκία αποτελούν ένα ευρέως διαδεδομένοπρόβλημα.

Οι νόμοι που προστατεύουν τις γυναίκες αποτελούν εδώ και καιρό «αγκάθι» για πολλά ισλαμιστικά κόμματα και κοινότητες. Ευθύνονται για την αύξηση των ποσοστών διαζυγίων στην Τουρκία και αποτελούν έκφραση της δυτικής παρέμβασης στις μουσουλμανικές-τουρκικές οικογενειακές δομές.

Οι ισλαμιστές έχουν επανειλημμένα ασκήσει πιέσεις στην κυβέρνηση να τροποποιήσει τη σχετική νομοθεσία που αφορά στα δικαιώματα των γυναικών, υποκινώντας εκστρατείες, όπως για παράδειγμα κατά των πληρωμών διατροφής στις γυναίκες, πιέζοντας και την κυβέρνηση να τροποποιήσει τη σχετική νομοθεσία.

Αποτέλεσμα των πιέσεων αυτών αποτελεί και η αποχώρηση της Τουρκίας από τη διεθνή Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την προστασία των γυναικών από τη βία.

Ποιοι είναι οι σύμμαχοι του Ερντογάν;

Με τη στήριξη του «Νέου Κόμματος Ευημερίας», η εκλογική συμμαχία του Ερντογάν αυξήθηκε στα τέσσερα κόμματα. Εκτός από το ισλαμοσυντηρητικό ΑΚΡ και το ισλαμιστικό Νέο Κόμμα Ευημερίας, σύμμαχοί του είναι πλέον και τα υπερεθνικιστικά MHP και BBP.

Οι δύο αυτές παρατάξεις προέρχονται αμφότερες από το «κίνημα Ülkücü», γνωστότερο ως οι ακροδεξιοί «Γκρίζοι Λύκοι».

Οι Γκρίζοι Λύκοι χαρακτηρίζονται από τις γερμανικές αρχές ως εξαιρετικά εθνικιστικοί, αντισημιτικοί και ρατσιστές. Εχθρεύονται Κούρδους, Εβραίους, Αρμένιους και Χριστιανούς, καθώς είναι πεπεισμένοι για την ανωτερότητα του τουρκικού έθνους. Στόχος τους είναι ένα ομοιογενές κράτος όλων των τουρκικών λαών υπό τουρκική ηγεσία - από τα Βαλκάνια μέχρι τη Δυτική Κίνα.

Το Νέο Κόμμα Ευημερίας προέρχεται από την ιδεολογία Milli Görüs, που θέλει να αντικαταστήσει τη «δυτική τάξη της αδικίας» με μια ισλαμική «δίκαιη τάξη».

Επιπλέον, ο Ερντογάν υποστηρίζεται και από το ισλαμιστικό κόμμα HÜDA PAR, το οποίο διεκδικεί τη συνταγματική αναγνώριση των Κούρδων και της κουρδικής γλώσσας, αλλά και την άρση των περιορισμών στην ελευθερία της θρησκείας και της λατρείας, τη λήξη της απαγόρευσης της μαντήλας.

Μεταξύ των υποστηρικτών του Ερντογάν συγκαταλέγεται και το Μενζίλ, το μεγαλύτερο ορθόδοξο τάγμα των Σούφι της Τουρκίας.

Σύμφωνα με τον εμπειρογνώμονα, Τόμας Σμίντινγκερ, η εκλογική συμμαχία του Ερντογάν είναι ένας συνδυασμός πολιτικού Ισλάμ και υπερεθνικισμού.

«Το Μενζίλ έχει πάρει τη θέση του κινήματος Γκιουλέν ως ένα από τα σημαντικότερα θρησκευτικά δίκτυα του ΑΚΡ μετά την απόπειρα πραξικοπήματος το 2016», λέει στην DW.

Προηγουμένως, το κίνημα Γκιουλέν αποτελούσε σημαντικό πυλώνα του ΑΚΡ από τότε που ο Ερντογάν ανέβηκε στην εξουσία, το 2002. Ωστόσο, η τουρκική κυβέρνηση κήρυξε το κίνημα Γκιουλέν ως τρομοκρατική οργάνωση το 2016, καθώς, για τον Ερντογάν, ήταν οι κύριοι ύποπτοι πίσω από το πραξικόπημα.

ΔΗΜΟΦΙΛΗ