Πώς απομεινάρια άλλου πλανήτη κοντά στον πυρήνα της Γης εξηγούν τη δημιουργία του φεγγαριού

Σύμφωνα με την επικρατέστερη επιστημονική θεωρία, το φεγγάρι δημιουργήθηκε πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια όταν ένας αρχαίος πρωτοπλανήτης με το όνομα Θεία (στη μυθολογία η Τιτανίδα Θεία ήταν η μητέρα της Σελήνης, θεάς του φεγγαριού) χτύπησε πάνω στη νεοσύστατη Γη. Εκείνη την εποχή, ο πλανήτης μας ήταν ακόμη στα πρώτα στάδια ανάπτυξης και είχε μόνο το 85% του σημερινού του μεγέθους.

Η σύγκρουση αυτή θεωρητικά θα είχε λιώσει μεγάλο μέρος της Γης και της Θείας, η οποία απορροφήθηκε από τον πλανήτη μας δημιουργώντας μια νέα, πιο ογκώδη Γη. Εν τω μεταξύ, τεράστιες ποσότητες σκόνης και βράχων εκτοξεύτηκαν σε τροχιά, όπου ενώθηκαν για να δημιουργήσουν το φεγγάρι.

Ενώ πολλοί επιστήμονες βρίσκουν την υπόθεση της γιγαντιαίας σύγκρουσης πειστική, η αναζήτηση συνεχίζεται για στοιχεία που να υποστηρίζουν τη θεωρία. Έτσι, όπως αναφέρει ο Guardian, μια διεθνής ομάδα ερευνητών έστρεψε την προσοχή της σε δύο άμορφες μάζες σε μέγεθος ηπείρου, που βρίσκονται θαμμένες βαθιά μέσα στον μανδύα της Γης, πολύ κάτω από την Αφρική και τον Ειρηνικό Ωκεανό. Οι μάζες αυτές έχουν ανακαλυφθεί στο παρελθόν από σεισμολόγους, αλλά η προέλευσή τους δεν ήταν ποτέ σαφής.

Οι ερευνητές – μεταξύ των οποίων ο Δρ Qian Yuan από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας και ο καθηγητής Hongping Deng από το Αστρονομικό Παρατηρητήριο της Σαγκάης – χρησιμοποίησαν προσομοιώσεις σε υπολογιστή της γιγαντιαίας σύγκρουσης και των κυμάτων πρόσκρουσης στο εσωτερικό της Γης για να διερευνήσουν πώς θα μπορούσε να έχει εξελιχθεί αυτό το κατακλυσμικό γεγονός.

Πώς η Γη απορρόφησε κομμάτι της Θείας

Σύμφωνα με τις προσομοιώσεις, η σύγκρουση θα είχε λιώσει το άνω μισό του μανδύα της Γης, επιτρέποντας σε ένα μεγάλο κομμάτι της Θείας, ίσως το 10%, να διεισδύσει βαθύτερα στον πλανήτη και να βυθιστεί σταδιακά προς τον πυρήνα.

Κατά τα επόμενα 4,5 δισ. χρόνια, το πέτρωμα από τη Θεία θα μπορούσε να έχει μετακινηθεί στο εσωτερικό της Γης και τελικά να σχηματίσει τις μάζες που υπάρχουν σήμερα. Οι μάζες αυτές, οι οποίες πιστεύεται ότι είναι ελαφρώς πυκνότερες από το περιβάλλον πέτρωμα του μανδύα, βρίσκονται κοντά στο όριο με τον πυρήνα της Γης, σε βάθος περίπου 2.900 χιλιομέτρων.

Η εργασία των δύο επιστημόνων δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature και για να επαληθευτεί θα χρειαστεί ανάλυση αρκετών σεληνιακών πετρωμάτων, προκειμένου να διαπιστωθεί αν αυτά είναι όντως απομεινάρια της Θείας. Τα πετρώματα αυτά μπορεί να έρθουν στη Γη τα επόμενα χρόνια, καθώς οι διαστημικές υπηρεσίες ανά τον κόσμο προωθούν τα σχέδιά τους για σεληνιακές βάσεις και μακροχρόνια παρουσία στο φεγγάρι ως προετοιμασία για μεταγενέστερα ταξίδια στον Άρη.