Ο εξοπλιστικός πυρετός της Τουρκίας αποτελεί οδηγό για τις εξελίξεις στον πλανήτη

Μπαίνοντας στον τέταρτο μήνα του 2024 και έχοντας διανύσει το 1/3 του έτους, οι εξελίξεις σε όλα ανεξαιρέτως τα ανοιχτά πολεμικά μέτωπα του κόσμου είναι ταχύτατες και εξαιρετικά πυκνές. Η Ουκρανία παραμένει ένα παγκόσμιο ζήτημα με τις μάχες να δίνονται τόσο στα πεδία όσο και στο μέτωπο της διπλωματίας και τη νέα ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή να βρίσκεται στο ζενίθ της και να απειλεί με ρήξη την πλέον παραδοσιακή διπλωματική συμμαχία της μεταπολεμικής ιστορίας του κόσμου. Σε όλα αυτά τα μέτωπα, τόσο τα πολεμικά όσο και τα διπλωματικά ο Ταγίπ Ερντογάν έχει άμεσο έρεισμα και κυρίως επιρροή καθώς είναι συνομιλητής τόσο των ΗΠΑ, με τις οποίες εσχάτως έχει αποκαταστήσει τις σχέσεις τόσο με τη Μόσχα όσο και το Κίεβο.

Εξοπλιστικά

Το τελευταίο χρονικό διάστημα επίσης η Τουρκία παρουσιάζει διαρκώς νέα, άλλοτε φερέγγυα όπως τα drones και άλλοτε λιγότερο όπως οι πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς, εγχώρια εξοπλιστικά projects τα οποία κατάφεραν εν μέσω του αποκλεισμού από τις ΗΠΑ να συντηρήσουν το αφήγημα του Ερντογάν για ισχυρή αμυντικά Τουρκία και επίσης έφεραν στα δημόσια ταμεία ένα σοβαρό ποσό από πωλήσεις τόσο σε Αρμενία και Αζερμπαιτζάν όσο και σε Ρωσία και Ουκρανία. Η Τουρκία σήμερα έχει καταφέρει στον συγκεκριμένο τομέα να κάνει μάλιστα και εξαγωγή τεχνογνωσίας με εργοστάσιο στην Ουκρανία… Από την άλλη η μεταστροφή Ερντογάν στο εξωτερικό και η επαναπροσέγγιση με τις ΗΠΑ που επανέφερε την Τουρκία στο πρόγραμμα των F-16 δίνει μία άλλη προοπτική και ουσία στα αμυντικά της πλάνα. Η Τουρκία επίσης είναι μία χώρα που λόγω της θέσης αλλά και του ηγέτη που είναι στο τιμόνι της προχωρά το τελευταίο διάστημα σε μία συστηματική επένδυση σημαντικών οικονομικών αλλά και διπλωματικών κεφαλαίων στην αμυντικής της οχύρωση…

Ευκαιρίες

Ο Ταγίπ Ερντογάν μπορεί σε εμπειρία στα διεθνή πράγματα να συγκριθεί αντικειμενικά και με ίσες αποστάσεις μόνο με τον Τζο Μπάιντεν και ο Τούρκος Πρόεδρος φαίνεται να έχει «διαβάσει» τις επόμενες εξελίξεις. Από τη μία η Ουκρανία με τον Ρώσο Πρόεδρο να αναζητά επίμονα «αφορμή» για περαιτέρω κλιμάκωση και από την άλλη το ρήγμα στις σχέσεις ΗΠΑ – Ισραήλ που έχει φέρει η πρόσφατη κλιμάκωση στη Μέση Ανατολή κινητοποιούν την Τουρκία. Ο Ερντογάν από τη μία θέλει να είναι έτοιμος εάν χρειαστεί να πάρει το μέρος των νικητών στην Ουκρανία ακόμη κι αν χρειαστεί να «πουλήσει» τον Βλαντιμίρ Πούτιν και από την άλλη θέλει να «γεμίσει» το κενό που δημιουργείται από τις κάκιστες σχέσεις ανάμεσα σε Μπάιντεν και Νετανιάχου «πλασάροντας» την Τουρκία ως την αμέσως επόμενη ιδανική λύση στενού συνεργάτη στην περιοχή…

Εξωτερική πολιτική

Η εξωτερική πολιτική «αλά Τούρκα» του Ταγίπ Ερντογάν η ισορροπία πάντα σε τεντωμένο σχοινί είναι ένα εξαιρετικά μεγάλο ρίσκο και κυρίως ένα «ακριβό σπορ» ειδικά εάν ο σχεδιασμός ναυαγήσει. Ο Ερντογάν, όμως, στο συγκεκριμένο πεδίο είναι «μετρ» και ως τέτοιος ξέρει καλά τι διακιβεύεται αλλά κυρίως πώς θα πάει τις καταστάσεις στο σημείο που θέλει. Ο Ερντογάν μάλιστα έχει και έναν κρυφό άσσο στο μανίκι και αυτός δεν είναι άλλος από τον Ντόναλντ Τραμπ… Εάν τον ερχόμενο Νοέμβριο ο Τραμπ είναι ξανά Πρόεδρος των ΗΠΑ τότε ο πολύπειρος Τούρκος Πρόεδρος θα έχει ξεκάθαρα έναν δεδηλωμένο σύμμαχο στην πιο δυναμική θέση του πλανήτη.

Για την χώρα μας η κινητικότητα από την πλευρά της Τουρκίας πρέπει επίσης να αποτελέσει οδηγό και εγχειρίδιο για τα επόμενά μας βήματα. Όχι τόσο γιατί είναι πιθανό τώρα η Τουρκία να ανεβάσει και πάλι τους τόνους όσο γιατί είναι πιθανότερο να παρουσιαστούν στην χώρα μας ευκαιρίες ισχυροποίησης της δικής της εξίσου σημαντικής δυναμικής στην περιοχή. Τα εξοπλιστικά είναι ένα ζήτημα και η εξωτερική πολιτική ένα άλλο, μπορεί να συνδέονται δεν είναι όμως απαραίτητο πως αποτελούν και συγκοινωνούντα δοχεία.