«Αυγό του Δράκου»: Οι αστρονόμοι έλυσαν τον γρίφο του εντυπωσιακού νεφελώματος

Οι ερευνητές φαίνεται τώρα να έχουν λύσει αυτό το μυστήριο, εξηγώντας επίσης πώς τα σχετικά λίγα γιγάντια άστρα που είναι μαγνητικά, έγιναν έτσι. Φταίει η αστρική αδελφοκτονία, λένε. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το μεγαλύτερο αστέρι φαίνεται πως καταβρόχθισε ένα μικρότερο αδελφό αστέρι και η ανάμειξη του αστρικού υλικού τους δημιούργησε ένα μαγνητικό πεδίο.

«Αυτή η συγχώνευση ήταν πιθανότατα πολύ βίαιη. Όταν δύο αστέρια συγχωνεύονται, μπορεί να εκτοξευτεί υλικό, και αυτό πιθανότατα δημιούργησε το νεφέλωμα που βλέπουμε σήμερα», δήλωσε στο Reuters η αστρονόμος του Ευρωπαϊκού Νότιου Αστεροσκοπείου στη Χιλή, Άμπιγκεϊλ Φροστ, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύθηκε την Πέμπτη (11/4) στο περιοδικό Science.

3.700 έτη φωτός από τη Γη

Τα δύο αυτά αστέρια – που συνδέονται βαρυτικά μεταξύ τους αποτελώντας δυαδικό σύστημα – βρίσκονται στον Γαλαξία μας, σε απόσταση περίπου 3.700 ετών φωτός από τη Γη, στον αστερισμό Νόρμα. Ένα έτος φωτός είναι η απόσταση που διανύει το φως σε ένα έτος, δηλαδή 9,5 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν παρατηρήσεις εννέα ετών από το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο με έδρα τη Χιλή.

Το μαγνητικό αστέρι έχει περίπου 30 φορές μεγαλύτερη μάζα από τον Ήλιο. Ο συνοδός του έχει περίπου 26,5 φορές μεγαλύτερη μάζα από τον Ήλιο. Περιστρέφονται σε απόσταση μεταξύ τους που κυμαίνεται από επτά έως 60 φορές την απόσταση μεταξύ Γης και ήλιου.

Πώς δημιουργήθηκε το νεφέλωμα

Το Αυγό του Δράκου ονομάστηκε έτσι επειδή βρίσκεται σχετικά κοντά σε ένα μεγαλύτερο σύμπλεγμα νεφελωμάτων που ονομάζεται Μαχόμενοι Δράκοι του Άρα. Τα άστρα μέσα στο Αυγό του Δράκου φαίνεται ότι ξεκίνησαν πριν από 4-6 εκατομμύρια χρόνια ως τριαδικό σύστημα, δηλαδή τρία άστρα που γεννήθηκαν την ίδια στιγμή και συνδέονται βαρυτικά.

Τα δύο εσωτερικά μέλη του τριπλού συστήματος ήταν ένα μεγαλύτερο αστέρι – ίσως 25 έως 30 φορές τη μάζα του Ήλιου – και ένα μικρότερο – ίσως 5 έως 10 φορές τη μάζα του ήλιου. Το πρώτο εξελίχθηκε πιο γρήγορα από το δεύτερο, με το εξωτερικό του στρώμα να καταπίνει το μικρότερο αστέρι και να πυροδοτεί μια συγχώνευση που εκτόξευσε στο διάστημα το αέριο και τη σκόνη που αποτελούν το νεφέλωμα, είπαν οι ερευνητές.