Ο Σύρος ζαχαροπλάστης που κατέκτησε το Βερολίνο

Το εντυπωσιακό όμως δεν είναι ότι μια ξένη γεύση έχει κερδίσει τον ουρανίσκο των κεντρο-ευρωπαίων αλλά η ιστορία του ζαχαροπλάστη.

Ο Ταμέμ Αλ Σάκα, ιδιοκτήτης του Ζαχαροπλαστείου «Damaskus» στη γειτονιά Νόικελν του Βερολίνου είναι πρόσφυγας από την Συρία.

Έφυγε από την πατρίδα του πριν από τέσσερα χρόνια. Η Χομς, η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε έχει ισοπεδωθεί από τους βομβαρδισμούς.

Πόλη Χομς, πηγή: Reuters

Εκεί που τώρα κανείς βλέπει μόνο σωρούς από μπάζα κάποτε ήταν το σπίτι του και η οικογενειακή τους επιχείρηση, ένα διώροφο ζαχαροπλαστείο φημισμένο για τα σιροπιαστά του το οποίο ίδρυσε ο πατέρας του Σουλεϊμάν πριν από 40 χρόνια.

Μαζί με τους γονείς του, τα τρία του αδέρφια, τις γυναίκες και τα παιδιά τους (συνολικά 16 άτομα) εγκατέλειψαν τη Συρία, πήγαν στο Λίβανο και από εκεί στην Αίγυπτο.

Δύο χρόνια μετά κατάφεραν να είναι ανάμεσα στους 600.000 που πήραν άσυλο στη Γερμανία.

Διαπίστωσαν όμως ότι ήταν πολύ δύσκολο να βρουν δουλειά έτσι αποφάσισαν να ανοίξουν το δικό τους μαγαζί και να γλυκάνουν τους Γερμανούς.

Τα αλουμινένια ταψιά με τους μπακλαβάδες και τα κιουνάφε μέσα σε έξι μήνες λειτουργείας του ζαχαροπλαστείου, έγιναν ανάρπαστα.

Ο 42χρονος Ταμέμ αυτή την στιγμή απασχολεί επτά υπάλληλους, όλοι τους πρόσφυγες από τη Συρία και σχεδιάζει να ανοίξει υποκαταστήματα.

Τα φιστίκια που χρησιμοποιεί τα αγοράζει απ’ την Τουρκία και το τυρί απ’ την Ιταλία.

Μεγάλα δίκτυα απ’ όλο τον κόσμο έχουν κάνει αφιερώματα για τον ζαχαροπλάστη απ’ τη Συρία που κατέκτησε το Βερολίνο.

Ο ίδιος λέει ότι κάθε φορά που μπαίνει στο μαγαζί του, οι μυρωδιές από το σιρόπι, από τ’ άνθη πορτοκαλιάς, τα καβουρδισμένα αμύγδαλα και τα φιστίκια, τον ταξιδεύουν στην πόλη που μεγάλωσε.

Γρήγορα όμως επιστρέφει στη σκληρή πραγματικότητα και διαπιστώνει ότι δεν βρίσκεται στη Χομς αλλά στον λεγόμενο «Αραβικό δρόμο» του Βερολίνου.

Όταν συναντάς έναν πρόσφυγα από τη Συρία και τον ρωτάς γιατί έφυγε απ’ την πατρίδα του, συνήθως σου δίνει δυο απαντήσεις: για να σωθεί απ’ τον πόλεμο και να βρει ένα καλύτερο μέλλον.

Ο Ταμέμ και η οικογένεια του τα κατάφεραν και αποτελούν ένα φωτεινό παράδειγμα για όλους τους πρόσφυγες.