Νέα μέτρα λιτότητας στην Αργεντινή

«Πρέπει να αντιμετωπίσουμε ένα βασικό πρόβλημα: να μην ξοδεύουμε περισσότερα από αυτά που έχουμε, να κάνουμε προσπάθειες για την εξισορρόπηση των δημοσίων οικονομικών», δήλωσε ο Μάκρι σε ηχογραφημένο μήνυμά του.

Η κυβέρνηση θεωρεί προτεραιότητα τη μείωση του χρόνιου δημοσίου ελλείμματος, που τροφοδοτεί τον πληθωρισμό -ο δείκτης τιμών καταναλωτή αναμένεται να αυξηθεί με ρυθμό που θα ξεπεράσει το 30% το 2018 - και καθιστά ευάλωτη την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Λατινικής Αμερικής.

Πάντως, όπως έγινε νωρίτερα γνωστό, από τα 22 μέλη του υπουργικού συμβουλίου, αναμένεται να απαλλαγούν από τα καθήκοντά τους τα 10.

Ο Αργεντινός υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Νικολάς Ντουχόβνε θα ταξιδέψει το βράδυ της Δευτέρας στην Ουάσινγκτον. Αύριο Τρίτη, προγραμματίζεται να έχει συνάντηση με τη γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, την Κριστίν Λαγκάρντ, προκειμένου να διαπραγματευθεί την αναθεώρηση των όρων της δανειακής σύμβασης που υπεγράφη τον Ιούνιο ανάμεσα στα δύο μέρη.

Παρά τη χορήγηση του δανείου των 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων από το ΔΝΤ στην Αργεντινή -η πρώτη δόση του οποίου, ύψους 15 δισεκ. δολαρίων, ήδη εκταμιεύθηκε και εν μέρει δαπανήθηκε- η κατάσταση για την ευάλωτη αργεντίνικη οικονομία συνέχισε να επιδεινώνεται.

Το Μπουένος Άιρες ζητεί έτσι να επιταχυνθεί η εκταμίευση των δόσεων. Για αυτό, προβλέπεται να δεσμευθεί ότι θα επιταχύνει τις προσπάθειες μείωσης του ελλείμματος.

Αφού κατάφερε να μειώσει το έλλειμμα από το 6% του ΑΕΠ το 2015 στο 3,9% το 2017, η κυβέρνηση μέχρι στιγμής προέβλεπε να το μειώσει στο 2,7% φέτος, στο 1,3% το 2019 και να καταρτίσει ισοσκελισμένο προϋπολογισμό το 2020.

Η υποτίμηση του πέσο -πλέον κατά 50% φέτος έναντι του αμερικανικού δολαρίου- αναστατώνει και φοβίζει τους πολίτες στην Αργεντινή. Εξοικειωμένοι με τις οικονομικές κρίσεις, οι πολίτες της χώρας γνωρίζουν καλά πως όταν το πέσο πέφτει, ο πληθωρισμός απογειώνεται. Παράλληλα, η οικονομία επιβραδύνει. Η κυβέρνηση προβλέπει ύφεση 1% το 2018, έπειτα από την ανάπτυξη με ρυθμό που πλησίασε το 3% το 2017.

Η πτώση της αγοραστικής δυνατότητας είναι γενικευμένη στη χώρα των 41 εκατομμυρίων κατοίκων, όπου οι αυξήσεις των μισθών στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων αργούν και αδυνατούν να αντισταθμίσουν την άνοδο του πληθωρισμού.