Συνεχίζεται το ράλι στα ελληνικά ομόλογα

Αυτό δεν είναι παράδοξο και εξηγείται τόσο από την πλευρά των αποδόσεων, όσο και από την πλευρά της εμπιστοσύνης.

Η πρώτη πτυχή έχει να κάνει με τις αρνητικές αποδόσεις των ομολόγων της Γερμανίας που οδηγούν τους θεσμικούς επενδυτές σε αναζήτηση υψηλότερων επιτοκίων.

Όταν το bund έχει απόδοση -0,31%, το ελληνικό δεκαετές ομόλογο αναφοράς δίνει απόδοση 2,39%, οπότε είναι πολύ πιο ελκυστικό για τους επενδυτές. Αυτό που συνιστά μεγάλη διαφορά σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν είναι το ότι οι επενδυτές δεν πλέον συσχετίζουν την Ελλάδα με χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα.

Το μεγάλο ζητούμενο είναι η εμπορευσιμότητα των ελληνικών ομολόγων να αυξηθεί σε επίπεδα συγκρίσιμα με εκείνα των άλλων χωρών της ευρωζώνης.

Σήμερα το διαπραγματεύσιμο χρέος της χώρας μας ανέρχεται μόλις στο 21% του συνολικού χρέους. Πιο απλά, μόνον τα 75 δισ. ευρώ από τα 357 δισ. ευρώ του συνολικού χρέους είναι διαπραγματεύσιμα, ενώ τα υπόλοιπα 282 δισ. ευρώ είναι δάνεια των μηχανισμών στήριξης, της Τράπεζας της Ελλάδος, ρέπος, κ.α. που δεν διαπραγματεύονται σε οργανωμένες αγορές.

Ωστόσο, από αυτά τα 75 δισ. ευρώ του διαπραγματεύσιμου χρέους ένα ποσό άνω των 35 δισ. ευρώ αφορά σε χρεόγραφα «παρκαρισμένα» στην ΕΚΤ και στις κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης, σε ομόλογα που διακρατούν για λογούς ρευστότητας και κεφαλαίων τα ελληνικά πιστωτικά ιδρύματα και σε ομόλογα που συνιστούν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων. Έτσι, περίπου 40 δισ. ευρώ είναι αμιγώς εμπορεύσιμα και μπορούν να αλλάξουν χέρια κατά τις ημερήσιες συναλλαγές.

Ωστόσο, σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς ομολόγων σε μηναία βάση οι συναλλαγές που γίνονται σε όλες τις πλατφόρμες επί των ελληνικών ομολόγων ανέρχονται αθροιστικά σε μόλις 4 δισ. ευρώ, ήτοι στο 10% του συνολικού διαπραγματεύσιμου χαρτοφυλακίου χρέους.