Η παράξενη και εκκεντρική ωδή του Σαλβαδόρ Νταλί στα θαλασσινά

Πολλοί λένε πως είναι ο πρώτος ποπ σταρ της ζωγραφικής, ο Σαλβαδόρ Νταλί όμως είχε αδιαμφισβήτητη φήμη στον κοινωνικό, καλλιτεχνικό και «ηδονιστικό» στίβο. Τα εμβληματικά και σουρεαλιστικά έργα του έχουν γίνει πολιτιστικά βασικά στοιχεία, και το όνομά του εξακολουθεί να διατηρείται και να κεφαλαιοποιείται.

Μια ταινία για τον Νταλί, με τίτλο Daliland, κυκλοφορεί μάλιστα φέτος στις ΗΠΑ, με πρωταγωνιστές τους Ben Kingsley και Suki Waterhouse. Με την κληρονομιά του να μεταμορφώνεται σε μπλουζάκια, ρολόγια, στάμπες, ακόμη και εσώρουχα, είναι δεδομένο ότι ο Νταλίαναγνωρίζεται ως πρωτοπόρος του σουρεαλιστικού κινήματος.

Παρά τον υποτιθέμενο φόβο του Νταλί για τα γυναικεία γεννητικά όργανα, πολλά από τα έργα του περιστρέφονται γύρω από σεξουαλικά συμπεράσματα που αντιπροσωπεύονται από το φαγητό. Το βιβλίο μαγειρικής του «Les Diners de Gala», περιγράφεται από τον Νταλί ως «μοναδικά αφιερωμένο στις απολαύσεις της γεύσης», είπε. «Αν είστε οπαδοί των μετρητών θερμίδων που μετατρέπουν τις χαρές του φαγητού σε μια μορφή τιμωρίας, κλείστε αμέσως αυτό το βιβλίο. είναι πολύ ζωηρό, πολύ επιθετικό και πολύ προσβλητικό για εσάς».

Τα θαλασσινά, γνωστή αφροδισιακή τροφή, έχουν χρησιμοποιηθεί και στο έργο του από το 1939 που ονομάζεται «Το όνειρο της Αφροδίτης». Εντός των ορίων της ήδη αμφιλεγόμενης καριέρας του Νταλί, η έκδοση αυτή περιελάμβανε γυμνά μοντέλα με θαλασσινά, με έναν αστακό πάνω από τα γεννητικά όργανα της γυναίκας ερμηνεύτριας. Το έργο εμπνεύστηκε από την ανάθεση του 1935 για το American Weekly για να δημιουργήσει εντυπώσεις από σουρεαλιστικά αντικείμενα με βάση τη Νέα Υόρκη.

Ένα από τα αντικείμενα ήταν το «Téléphone Aphrodisiaque», ένα τηλέφωνο με μια ουρά αστακού τοποθετημένη πάνω από τον δέκτη. Το έργο είναι μια συγχώνευση των υποτιθέμενων μυστικών επιθυμιών κάποιου – καθώς ο στόχος ενός σουρεαλιστικού αντικειμένου είναι να αποκαλύψει τις καταπιεσμένες σαρκικές επιθυμίες. Ο γρήγορος ρυθμός και η κουλτούρα της άμεσης ικανοποίησης της Νέας Υόρκης σε συνδυασμό με την αγορά πολυτελείας συνδυάζονται συμβολικά σε αυτό το τηλέφωνο.

Σε ένα λήμμα στο Dictionnaire Abrégé du Surréalisme του 1938, ο Dalì μιλάει για το concept του «Téléphone Aphrodisiaque».

«Δεν καταλαβαίνω γιατί, όταν ζητάω έναν ψητό αστακό σε ένα εστιατόριο, δεν μου σερβίρουν ποτέ μαγειρεμένο τηλέφωνο. Δεν καταλαβαίνω γιατί η σαμπάνια είναι πάντα παγωμένη και γιατί από την άλλη πλευρά, τα τηλέφωνα, που είναι συνήθως τόσο τρομακτικά ζεστά και δυσάρεστα κολλώδη στην αφή, δεν μπαίνουν σε ασημένια κουβάδες με θρυμματισμένο πάγο γύρω τους».

Οι εκκεντρικές εφευρέσεις του Dalì συμφιλιώνουν την πραγματικότητα και τον σουρεαλισμό στο βιβλίο «Les Diners de Gala».