Πέθανε o σπουδαίος συγγραφέας Μίλαν Κούντερα

Πέθανε, σε ηλικία 94 ετών, ο γνωστός Τσέχος συγγραφέας Μίλαν Κούντερα.

Το πιο γνωστό έργο του Κούντερα είναι η «Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι».

Έζησε μια ζωή χαμηλού προφίλ και σπάνια μιλούσε στα μέσα ενημέρωσης.

Ο Κούντερα ήταν ένας άνθρωπος της λογοτεχνίας, που μιλούσε πάντα μέσα από τα γραπτά του και δεν τον ένοιαζε τόσο πολύ η προβολή του σαν πρόσωπο.

Η γραφή του είναι μεστή και αργή, όπως οι συλλογισμοί του, κάτι όμως που έδινε βαρύτητα στα γραπτά του, κάνωντας τα διαχρονικά.

Ακόμη και σήμερα τα βιβλία του θεωρούνται σύγχρονα και μπορούν να σταθούν το ίδιο καλά με 30 χρόνια πριν, από τον καιρό που γράφτηκαν.

Ο τσέχος συγγραφέας Μίλαν Κούντερα γεννήθηκε στο Μπρνο, το 1929, και ζούσε στη Γαλλία, τη δεύτερη πατρίδα του, από το 1975. Έχει γράψει τα μυθιστορήματα:

«Το αστείο», «Η ζωή είναι αλλού», «Το βαλς του αποχαιρετισμού», «Το βιβλίο του γέλιου και της λήθης», «Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι», «Η αθανασία», καθώς επίσης τη συλλογή διηγημάτων «Κωμικοί έρωτες» -όλα στην τσέχικη γλώσσα.Όπως και τα παλαιότερα δοκίμια «Η τέχνη του μυθιστορήματος» και οι «Προδομένες διαθήκες».

Τα πιο πρόσφατα όμως, μυθιστορήματά του - «Η βραδύτητα», «Η ταυτότητα» και «Η άγνοια» γράφτηκαν στα γαλλικά.

Τα βιβλία του Μίλαν Κούντερα αφορούν τους ανθρώπους, τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις προθέσεις, τις σχέσεις, τα βιβλία του είχαν μέσα τους ψυχή και πάθος, χωρίς όμως να πέφτουν σε συναισθηματισμούς και φτηνά συμπεράσματα.

Το πιο γνωστό μυθιστόρημά του που έγινε μπεστ σέλερ παγκοσμίως είναι η «Αβάστασταχτη ελαφρότητα του είναι» (1984), που αφηγείται την πολύπλοκη ιστορία ενός ερωτικού τριγώνου με φόντο την Άνοιξη της Πράγας.

«Όσο οι άνθρωποι είναι λίγο πολύ νέοι και η μουσική παρτιτούρα της ζωής τους δεν είναι παρά στους πρώτους της ρυθμούς, μπορούν να συνθέσουν μαζί και να ανταλλάξουν μοτίβα, αλλά, όταν συναντιόνται σε μια πιο ώριμη ηλικία η μουσική τους παρτιτούρα είναι λίγο πολύ συμπληρωμένη, και κάθε λέξη, κάθε αντικείμενο, σημαίνουν κάτι διαφορετικό στην παρτιτούρα του καθενός».

– «Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι».

Ο Μίλαν Κούντερα έγραφε άλλοτε στα γαλλικά κι άλλοτε στα τσεχικά. Ζούσε πάντα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και ποτέ δεν παραπονέθηκε για τη μοίρα του.

Από πολύ μικρή ηλικία έδειχνε έφεση στις τέχνες και τα γράμματα. Ο πατέρας του, Λούντβικ Κούντερα μουσικολόγος και πιανίστας. Μάλιστα, μικρός Μίλαν πήρε από αυτόν τα πρώτα του μουσικά ερεθίσματα. Έμαθε να παίζει πιάνο, ενώ αργότερα αποφάσισε να εντρυφήσει στη μουσική, σπουδάζοντας και ο ίδιος μουσικολογία και σύνθεση.

Ο Κούντερα θα ολοκληρώσει την εκπαίδευση του το 1948, στην πόλη όπου γεννήθηκε και έπειτα θα σπουδάσει Λογοτεχνία και Αισθητική στη Σχολή Τεχνών του Πανεπιστημίου του Καρόλου, στην Πράγα. Μετά το πέρασμα δύο ακαδημαϊκών κύκλων, θα γραφτεί στη σχολή Κινηματογράφου της Ακαδημίας Θεάματος της Πράγας.

Το 1958, διορίστηκε επίκουρος καθηγητής λογοτεχνίας στην Κινηματογραφική Σχολή της Πράγας και πολλοί από τους πρωτεργάτες του Νέου Κύματος του τσεχοσλοβακικού κινηματογράφου, του Μίλος Φόρμαν συμπεριλαμβανομένου, ήταν μαθητές του.

Αν ο Κάφκα στις πιο αδιέξοδες στιγμές της ζωής του επέλεξε να στήσει ιστορίες για ανθρώπους που μιλάνε περίεργα για τη μοναχικότητα της ύπαρξης, ο Κούντερα προτίμησε, αντί για βαρύγδουπα λογοκριμένα κείμενα, να γράφει σατιρικές ιστορίες ή ερωτικά δραματα.

Ο Κούντερα είχε έντονη πολιτική δράση και γι' αυτό το λόγο θα απολυθεί από τη θέση που είχε στο Πανεπιστήμιο σαν καθηγητής Κινηματογράφου. Στην Τσεχία θα απαγορευτούν τα βιβλία του μέχρι και το 1989. Ο Μίλαν, ήδη από τα χρόνια της εφηβείας του, είχε εγγραφεί στη νεολαία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Τσεχοσλοβακίας, η οποία διατηρούσε έντονη κοινωνική και πολιτική δράση. Ωστόσο, από αυτή θα διαγραφεί δύο χρόνια αργότερα, με αφορμή την κατηγορία της αντικομματικής δραστηριότητας.

Με τα βιβλία του ο Κούντερα προσέγγισε τον άνθρωπο ως προσωπικότητα και ως συναίσθημα, πλησίασε τα προβλήματα του με μία υπαρξιακή νότα, χωρίς όμως να χάνει ποτέ την απόλαυση του μυθιστορήματος. Παρουσιάζει τις ιστορίες του με τρόπο αληθινά ρητορικό, έχοντας πάντα αφουγκραστεί την ζωή και τις βασικές ανάγκες του ανθρώπου, εξυψώνοντας το πνεύμα του αναγνώστη και δίνοντας μια διαφορετική υπόσταση σε όλες τις πράξεις και τις συμπεριφορές των χαρακτήρων του.