The Wire: Η σειρά που πρέπει να έχεις δει μέχρι τα 40

Εντάξει το Netflix μας έχει δώσει πολλά, αλλά την ίδια στιγμή μας έχει πάρει: η ομοιομορφία του στις σειρές είναι κάτι που μπορεί να σε σκοτώσει, γιατί; Μα φυσικά γιατί η διασκέδαση μας καταντάει κάτι σαν σούπερ μάρκετ. Όλα όσα βλέπουμε είναι λίγο σαν προϊόντα από το ράφι, προϊόντα που έχουμε μάθει να αγαπάμε, αλλά ουσιαστικά απλά τα ανεχόμαστε γιατί δεν έχουμε άλλη επιλογή. Είναι όπως όταν είσαι σε μία σχέση και απλά συμβιβάζεσαι γιατί βαριέσαι να ξεβολευτείς.

To «The Wire» είναι μία αρκετά παλιά σειρά αλλά όμως ακόμη και σήμερα αξίζει να τη δεις γιατί «βάζει κάτω» πολλές στο είδος της, ακόμη και τώρα. Αν θέλεις να δεις πως είναι να είσαι αστυνομικός της δίωξης στην Αμερική, τότε η σειρά αυτή δείχνει την πραγματική κατάσταση στις γειτονιές και τα γκέτο της Βαλτιμόρης. Οι ερμηνείες είναι κάτι παραπάνω από εκπληκτικές και το σενάριο απλά δεν μπορεί να γίνει καλύτερο μιας και μιμείται με ακρίβεια την πραγματική ζωή ενός αστυνομικού της δίωξης αλλά και όλων των διαδικασιών που ακολουθούνται.

Δεν προκαλεί έκπληξη, λοιπόν, ότι οι 206 διεθνείς κριτικοί που ψήφισαν στη δημοσκόπηση του BBC Culture επέλεξαν το «The Wire» ως τη καλύτερη τηλεοπτική σειρά του 21ου αιώνα μέχρι στιγμής. Ήταν ένας ξεκάθαρος νικητής. Σχεδόν οι μισοί από όλους τους κριτικούς έθεσαν το σόου στο top 10 τους και σχεδόν το ένα τέταρτο των ερωτηθέντων το κατέταξαν στην πρώτη θέση, επικαλούμενοι την απεικόνιση της δύναμης, της φυλής, της τάξης και της αμερικανικής ζωής.

Το «The Wire» αποκάλυψε ότι τα συστήματα λειτουργούν παντού και σίγουρα πηγάζουν από την εξουσία. Ακόμη και οι φτωχές γειτονιές στη Βαλτιμόρη έχουν γραφειοκρατία και κώδικα συμπεριφοράς – διοικούνται σαν πόλεις από τη βιομηχανία που κυριαρχεί στην τοπική οικονομία: το εμπόριο ναρκωτικών.

Κατά τη διάρκεια των πέντε σεζόν του, το «The Wire» θα αναλάμβανε να δείξει μερικές από αυτές τις δυσλειτουργικές δομές: στην επιβολή του νόμου, την πολιτική, την εκπαίδευση, τα εργατικά συνδικάτα, τα μέσα ενημέρωσης, ακόμη και τις συμμορίες ναρκωτικών. Σε κάθε περίπτωση, οι εκτεταμένες ιστορίες της σειράς εξερεύνησαν πώς αυτά τα συστήματα συμβαδίζουν, συχνά εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των ισχυρών, ενώ κατέστρεφαν τους μέσους ανθρώπους που ήταν αρκετά άτυχοι ώστε να πιαστούν στο πέρασμά τους. Στην πορεία, ο συστημικός ρατσισμός, η ανίκανη γραφειοκρατία και η αδιαφορία των ηγετών που υποτίθεται ότι νοιάζονται καταλήγουν να στραγγαλίζουν τα αστικά κέντρα της Αμερικής.

Το «The Wire» ήταν ιδιαίτερα επιδέξιο στην απεικόνιση της αποτυχίας της στρατηγικής δεκαετιών της κυβέρνησης των ΗΠΑ για την καταστολή του παράνομου εμπορίου ναρκωτικών, γνωστός ως «ο πόλεμος κατά των ναρκωτικών». Καθώς ο ντετέκτιβ McNulty χειραγωγεί το αστυνομικό τμήμα για να κυνηγήσει ένα ιδιαίτερα αποτελεσματικό και αδίστακτο πλήρωμα εμπόρων ναρκωτικών στη Δυτική Βαλτιμόρη – χρησιμοποιώντας τελικά τις συσκευές ακρόασης που δίνουν το όνομά της στην εκπομπή – βλέπουμε πώς η επιχείρηση ναρκωτικών είναι η μόνη δουλειά που έχει απομείνει για άνδρες κάποιας ηλικίας σε αυτή τη γειτονιά. Η αστυνόμευση στο «The Wire» έχει να κάνει περισσότερο με τη συγκέντρωση στατιστικών συλλήψεων που ευχαριστούν τους επόπτες και τους πολιτικούς, αντί για την ουσιαστική επίλυση εγκλημάτων. Και ένας πόλεμος κατά των ναρκωτικών γίνεται γρήγορα πόλεμος κατά των φτωχών.

Το «The Wire» είναι η σειρά που πρέπει να δεις σίγουρα πριν κλείσεις τα 40 σου. To οφείλεις στον εαυτό σου αν θέλεις να λέγεσαι σωστό tv series freak.