Ένα από τα τρομακτικότερα τέρατα του Guillermo del Toro βασίστηκε στο έργο του Goya

Όταν ο Guillermo del Toro σχεδίαζε νοερά τον Λαβύρινθο του Πάνα, άρχισε να κρατάει ιδέες σε ένα σημειωματάριο. Μέχρι να ξεκινήσει η παραγωγή, ήταν γεμάτο από σημειώσεις, και κάπου στις σελίδες υπήρχε και ένα διάσημο όνομα: Francisco Goya. Ο τελευταίος από τους Παλαιούς Δασκάλους, ο Goya, ήταν διάσημος για τη δημιουργία κολασμένων οραμάτων της ανθρώπινης σκληρότητας όντας επηρεασμένος βαθιά από τον πόλεμο.

Οι πίνακές του αποτέλεσαν σημείο εκκίνησης για τον Guillermo del Toro, δεδομένου ότι συχνά απεικονίζουν την πολιτική διαφθορά αλλά και φανταστικά τέρατα, τα οποία, βεβαίως κατέχουν εξέχουσα θέση στο έργο του del Toro.

Ο Guillermo del Toro έχει γράψει στον Guardian, ότι ο Goya αποτέλεσε μία «προφανή αναφορά». Ο συνδυασμός του σουρεαλιστικού σκοταδιού με την ελαφρότητα της φαντασίας δίδεται από το ξεχωριστό μάτι του με μία σχεδόν γκροτέσκα ομορφιά.

Παρόλο που θα μπορούσε να είχε διαλέξει σχεδόν οποιοδήποτε έργο του Goya από τη σειρά Black Paintings, ένας πίνακας αποτέλεσε την καθοδηγητική οπτική δύναμη.

«Συγκεκριμένα αφορά τον χαρακτήρα του Χλωμού Ανθρώπου», εξηγεί ο Guillermo del Toro. «Υπάρχει μια σκηνή στην οποία δαγκώνει τα κεφάλια από τις νεράιδες. Αυτό προέρχεται κατευθείαν από τον πίνακα του Γκόγια όπου ο Κρόνος καταβροχθίζει τον γιο του».

Ο Goya το είχε ζωγραφίσει απευθείας στους τοίχους του σπιτιού του καθώς γινόταν όλο και πιο κωφός, άρρωστος και απογοητευμένος. Έμπνευση για τον Κρόνο που καταβροχθίζει τον γιο ήταν ο ελληνικός μύθος του Τιτάνα Κρόνου, αλλιώς γνωστός ως Κρόνος στη ρωμαϊκή μυθολογία, ο οποίος φοβόταν τόσο πολύ μήπως τα παιδιά του τον ανατρέψουν από την εξουσία, τα έφαγε όταν γεννήθηκαν.

Η καμπουριασμένη του μορφή και το συγκλονιστικά χλωμό δέρμα του Κρόνου επηρέασαν τα αρχικά σκίτσα του Χλωμού Ανθρώπου, τα οποία ζωντάνεψε ο εννοιολογικός καλλιτέχνης Sergio Sandoval. Ο Χλωμός Άνθρωπος κατασκευάστηκε με κόπο με ένα μείγμα πρακτικών και ψηφιακών εφέ σχεδιασμένων για να επιτύχουν την απίστευτη φρενίτιδα των πινάκων του Γκόγια, οι πιο σκοτεινοί από τους οποίους συνδυάζουν εγγενείς ανθρώπινους φόβους με μυστικιστικές εικόνες.

Ο Goya είχε μια φυσική απήχηση στον Guillermo del Toro επειδή «τα παραμύθια αντιπαραθέτουν τις σκληρές συνθήκες ενάντια σε έναν κόσμο φαντασίας», κάτι που σκόπευε να κάνει όταν μελέτησε την Ισπανία του Φράνκο κατά τη δεκαετία του 1940 με τον ηθικολογικό τόνο ενός παράξενου παραμυθιού.