Η δολοφονία που καθυστέρησε το κινηματογραφικό ντεμπούτο του «Ψυχώ» του Άλφρεντ Χίτσκοκ

To Psycho άλλαξε ριζικά τον κινηματογράφο τρόμου, ανοίγοντας το δρόμο για το είδος slasher, το οποίο θα γνωρίσει έκρηξη τη δεκαετία του 1970 μετά την κυκλοφορία ταινιών όπως The Texas Chainsaw Massacre, Black Christmas και τελικά με το Halloween. Το proto-slasher του Χίτσκοκ ήταν μια από τις πρώτες ταινίες τρόμου που καλωσόρισαν την ωμή βία.

• Διαβάστε επίσης: Ripley: H σειρά που θα ήθελε να είχε γυρίσει ο Άλφρεντ Χίτσκοκ

Ωστόσο, στην εμβληματική σκηνή του ντους - ίσως μια από τις πιο διάσημες σκηνές στην ιστορία του κινηματογράφου - βλέπουμε το μαχαίρι να έρχεται σε επαφή με το στομάχι της Janet Leigh και το αίμα να κυκλοφορεί στην αποχέτευση. Η σειρά περιλαμβάνει μια αναγνωρίσιμη παρτιτούρα που είναι πλέον συνώνυμη με την εικόνα ενός μαχαιριού, κοντινές λήψεις που προκαλούν τρόμο και γρήγορες τομές. Όλα συνδυάζονται για να δημιουργήσουν μια τρομακτική κινηματογραφική εμπειρία.

Ο Γάλλος σκηνοθέτης Φρανσουά Τρυφό ρώτησε κάποτε τον Χίτσκοκ γιατί έκανε το «Ψυχώ», και ο Χίτσκοκ απάντησε: «Νομίζω ότι η δολοφονία στην μπανιέρα, ήταν ολόκληρη η ταινία». Η συγκλονιστική σκηνή υπάρχει στο μυαλό ακόμη και των πιο περιστασιακών φαν του κινηματογράφου, επηρεάζοντας κάθε ταινία τρόμου που κυκλοφόρησε στο πέρασμά της.

Ωστόσο, πριν το Psycho προβληθεί για πρώτη φορά στην τηλεόραση το 1966, ένας πραγματικός φόνος κατέπνιξε το σχέδιο του CBS. Αφού πλήρωσε 800.000 δολάρια για τα δικαιώματα του Psycho, η εταιρεία διέκοψε τις προγραμματισμένες προβολές της από σεβασμό προς τη Valerie Percy, μια νεαρή γυναίκα που δολοφονήθηκε λίγες μέρες πριν η ταινία προγραμματιστεί να κάνει το τηλεοπτικό της ντεμπούτο.

Γεννημένη κόρη του Chuck Percy, γερουσιαστή από το Σικάγο, η Valerie έπεσε θύμα άγριας δολοφονίας αφού κάποιος εισέβαλε στο σπίτι της και τη μαχαίρωσε 12 φορές. Ένας ψυχίατρος ονόματι Δρ. Έντουαρντ Κέλιχερ εξήγησε: «Τα γεγονότα που αποκαλύφθηκαν μέχρι στιγμής δείχνουν ότι ο δολοφόνος γνώριζε τη Valerie και ότι πήγε στο σπίτι της με σκοπό να τη δολοφονήσει», υποδηλώνοντας ότι «ο δολοφόνος ήθελε να της επιτεθεί προσωπικά».

Ο δολοφόνος δεν πιάστηκε ποτέ και η Valerie και η οικογένειά της δεν έχουν δικαιωθεί για τη δολοφονία. Όταν η ταινία προβλήθηκε τελικά στην τηλεόραση το 1967, η σκηνή του ντους υποβλήθηκε σε μεγάλη επεξεργασία και συντόμευση.