Γ. Αθανασίου: «Ο αυτοσχεδιασμός είναι ο πιο ειλικρινής τρόπος να πλησιάσεις την αλήθεια της κάμερας»

Ο Γιώργος Αθανασίου μπαίνει στην κουβέντα για το ανεξάρτητο ελληνικό σινεμά: ήρεμος, μετρημένος αλλά με έντονη αισθητική ευαισθησία.

Στη συνέντευξη που παραχωρεί στο CNN Greece μιλάμε για το πώς γεννιέται ένα κινηματογραφικό σύμπαν από μικρές εικόνες — και για το πώς το The Anything, η πιο πρόσφατη μεγάλου μήκους δουλειά του, επιχειρεί να πει κάτι μοναδικό μέσα στο σημερινό φεστιβαλικό γίγνεσθαι.

Το The Anything (2025) έκανε τον κύκλο του φεστιβάλ και συμπεριλήφθηκε στο πρόγραμμα διεθνών πρεμιέρων σημαντικών διοργανώσεων, επιβεβαιώνοντας την ανοδική πορεία της ταινίας και την προσοχή που τραβάει διεθνώς.

Στη βάση της, πρόκειται για ένα φιλμ που δουλεύει με μικρές, μουσικές στιγμές και πρόσωπα από τη σκηνή — μια προσέγγιση που δείχνει τη συνεχή έμφαση του Αθανασίου στην ατμόσφαιρα και στον κινηματογραφικό ρυθμό.

Ο Αθανασίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1991 και σπούδασε κινηματογράφο στο Kingston University του Λονδίνου. Στο ενεργητικό του περιλαμβάνονται μικρού μήκους ταινίες, ντοκιμαντέρ, βίντεο-κλίπ και η μικρού μήκους

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:

Με το The Anything (2025) να είναι δηλωμένο έργο docufiction, πώς διαμορφώνεις τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στο ντοκιμαντερίστικο στοιχείο και στη μυθοπλασία;

Γιώργος Αθανασίου: Οι πρωταγωνιστές μας παίζουν τους εαυτούς τους με την επιρροή του σεναρίου μας. Υπάρχουν σημεία στα οποία απλώς καταγράφουμε την πραγματικότητα ενώ με το πέρασμα του χρόνου το κομμάτι της μυθοπλασίας παίζει όλο και μεγαλύτερο ρόλο στην ιστορία μας.

Ποιο είναι το ποσοστό της πραγματικότητας που κρατάς “άθικτο” και πού επιτρέπεις την ελευθερία της φαντασίας;

Γιώργος Αθανασίου: Δεν ξέρω για το ακριβές ποσοστό - αλλά νομίζω πως στην συγκεκριμένη ταινία ήταν πολύ ανοιχτό το που θα πήγαινε. Υπήρχε ένας βασικός σκελετός για ορισμένα πράγματα που θα έπρεπε να ειπωθούν αλλά πολλά τα βρίσκαμε σε συζήτηση μεταξύ μας - και στην πράξη βλέπαμε τι λειτουργούσε και τι όχι. Υπάρχει καλή χημεία και είμαστε φίλοι χρόνια - καθώς παίζουμε μαζί και μουσική.

Το The Anything έχει διάρκεια 90’ ως feature. Πώς διαχειρίστηκες την δομή και το ρυθμό για να διατηρηθεί η συνέπεια και το ενδιαφέρον σε αυτό το φορμάτ; Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες δυσκολίες στο μοντάζ ή την αφήγηση;

Γιώργος Αθανασίου: Πολλές φορές η αίσθηση που σχηματίζει κανείς δεν έχει να κάνει ακριβώς με την πλοκή, ούτε με τον διάλογο. Αυτό που θα επικοινωνήσει καλύτερα αυτό που προσπαθείς να πεις με μια ταινία είναι το μοντάζ. Αυτό σε βάζει στην κατάλληλη οπτική γωνία για να δεις καθαρά τα πράγματα. Στο πρώτο μισό της ταινίας συλλέγουμε πληροφορίες για τους χαρακτήρες μας για την ζωή τους μέχρι τότε και απο το δεύτερο και μισό αρχίζει να ξεδιπλώνεται ο μύθος που δημιουργούν. Σίγουρα μια μεγάλη δυσκολία ήταν να διαλέξω πραγματικά τα κομμάτια που είχαν νόημα για την ιστορία μας - μαζέψαμε τόσο υλικό - ώρες μουσικής, συζήτησης και ησυχίας - που για να έρθουν όλα μαζί ήταν ένα αρκετά πολύπλοκο puzzle.

Έχεις πει ότι η ταινία σου Τα Άνθη στα Άνθη βασιζόταν πολύ στον αυτοσχεδιασμό και το “feeling” των ηθοποιών. Επανέλαβες αυτή την προσέγγιση στο The Anything, και σε ποιο βαθμό πιστεύεις ότι ο αυτοσχεδιασμός βοηθά στη δημιουργία πιο αυθεντικών στιγμών;

Γιώργος Αθανασίου: Και στις δύο ταινίες χρησιμοποιούμε τον αυτοσχεδιασμό ως εργαλείο για να δημιουργήσουμε τα επόμενα κομμάτια της ιστορίας. Βρίσκουμε κοινά σημεία στο τι πιστεύουμε πως πρέπει να εκφράσουμε και επιλέγουμε να τα επαναφέρουμε αργότερα ως πλοκή. Με αυτόν τον συνεχόμενο διάλογο, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά, και προσεγγίζουμε το γύρισμα σαν παιχνίδι - αυτό έχει ως αποτέλεσμα και μια φυσικότητα στον τρόπο που στέκονται οι ηθοποιοί μπροστά από την κάμερα - κάτι που με ενδιαφέρει πολύ.

Το The Anything έχει προβληθεί στο DocLisboa. Πώς ήταν η υποδοχή του κοινού και των κριτικών στο φεστιβάλ; Ποιες ήταν οι πιο ενδιαφέρουσες αντιδράσεις που σου έκαναν εντύπωση;

Γιώργος Αθανασίου: Ακούσαμε γενικότερα πολύ όμορφα λόγια - το DocLisboa είναι ένα φεστιβάλ όπου το κοινό είναι ιδιαίτερα ανοιχτόμυαλο. Μου έκανε εντύπωση το σχόλιο του Boris Nelepo που πιστεύει πως οι χαρακτήρες της ταινίες έχουν συνέχεια στο μυαλό τους τον θάνατο. Λογικά έχει δίκιο!

Στη διαδρομή σου, από το «Τα Άνθη στα Άνθη» έως το The Anything, ποιοι δημιουργοί ή ταινίες σε επηρέασαν περισσότερο στην εξέλιξη της αισθητικής και της θεματολογίας σου; Και πώς βλέπεις το επόμενο σου βήμα ως σκηνοθέτης;

Γιώργος Αθανασίου: Νομίζω διάβασα κάποια συνέντευξη του Mark Duplass που έλεγε πως κανείς δεν θέλει πραγματικά να σε θα σε βοηθήσει να κάνεις την ταινία σου - εκτός αν είναι σίγουρος πως θα κερδίσει κάτι απο αυτό. Σαν σκέψη μου αρέσει πολύ να νιώθω αυτοδύναμος - θέλω να βρίσκω τρόπους να υλοποιώ τις ιδέες μου χωρίς όλη την διαδικασία εύρεσης χρηματοδότησης, που προφανώς μπορεί να και απογειώσει μια ιδέα αλλά κάποιες φορές μπορεί και την σκοτώσει. Από την μια θα ήθελα να συνεχίσω αυτήν την πρακτική διότι μου δίνει τρομερή ελευθερία ως δημιουργός. Παράλληλα νιώθω την ανάγκη να κάνω ταινίες βασισμένες 100% σε σενάριο οπότε αυτόν τον καιρό δουλεύω δύο σενάρια που ίσως κάποτε γίνουν ταινίες.