Bookreads: Όταν η λογοτεχνία βάζει τα καλά της - 10 κλασικά βιβλία για τις γιορτές

Τα Χριστούγεννα δεν είναι μόνο μια γιορτή φωτός και οικογενειακής θαλπωρής, αλλά και μια ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης για τη λογοτεχνία. Στις σελίδες κλασικών έργων από διαφορετικές εποχές και χώρες, οι γιορτές λειτουργούν άλλοτε ως φόντο για μαγεία και θαύματα, άλλοτε ως καταλύτης για εξομολόγηση, μεταμέλεια ή βαθιά ενδοσκόπηση. Από τον Ντίκενς και τον Γκόγκολ μέχρι την Κρίστι, τον Τζόις και τον Τόλκιν, αυτά είναι δέκα βιβλία που αξίζει να διαβαστούν – ή να ξαναδιαβαστούν – τις ημέρες των Χριστουγέννων.

«Παραμονή Χριστουγέννων» (1832), Νικολάι Γκόγκολ

Σε αυτή τη σκοτεινή αλλά και παιγνιώδη νουβέλα από την Ουκρανία, ο διάβολος προσπαθεί να πραγματοποιήσει τον τελευταίο του θρίαμβο τη νύχτα των Χριστουγέννων. Το σχέδιό του, όμως, θα ανατραπεί, καθώς το θεϊκό στοιχείο και η ανθρώπινη πίστη λειτουργούν ως αντίβαρο στο κακό, μετατρέποντας την ιστορία σε μια αλληγορία για την αγάπη και τη δικαιοσύνη.

«Έμμα» (1815), Τζέιν Όστεν

Στην παλαιά Αγγλία της Όστεν, μια χιονισμένη χριστουγεννιάτικη βραδιά γίνεται αφορμή για κοινωνικές παρατηρήσεις, ρομαντικές παρεξηγήσεις και μικρά ψέματα. Με λεπτό χιούμορ και ψυχογραφική ακρίβεια, η συγγραφέας αποτυπώνει τα ήθη της εποχής και τις προσδοκίες της νεότητας.

«Χριστουγεννιάτικη ιστορία» (1843), Κάρολος Ντίκενς

Ο Εμπενίζερ Σκρουτζ αποτελεί ίσως τον πιο εμβληματικό αντιήρωα των Χριστουγέννων. Η συνάντησή του με τα τρία πνεύματα – του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος – μετατρέπει τη νύχτα των γιορτών σε μια βαθιά ηθική δοκιμασία και σε ένα διαχρονικό μάθημα ανθρωπιάς.

«Το χριστουγεννιάτικο έλατο» (1844), Χανς Κρίστιαν Άντερσεν

Ο Άντερσεν αφηγείται την ιστορία ενός ελάτου που γοητεύεται από τη λάμψη των γιορτών, μόνο για να βρεθεί αντιμέτωπο με τη μοναξιά μετά το τέλος τους. Ένα παραμύθι για τη ματαιοδοξία, τη φθαρτότητα και την αξία της στιγμής.

«Η περιπέτεια του πολύτιμου λίθου» (1892), Άρθουρ Κόναν Ντόιλ

Ο Σέρλοκ Χολμς επιστρατεύει τη λογική του μέσα σε ένα καθαρά χριστουγεννιάτικο σκηνικό. Μια γεμιστή χήνα και ένας χαμένος πολύτιμος λίθος αποδεικνύουν ότι ακόμη και οι γιορτές μπορούν να κρύβουν μυστήρια.

«Οι νεκροί» (1914), Τζέιμς Τζόις

Σε μια λαμπερή βραδιά Χριστουγέννων στο Δουβλίνο, ο ήρωας του Τζόις έρχεται αντιμέτωπος με τη μνήμη, την απώλεια και τις επιλογές της ζωής του. Το διήγημα λειτουργεί ως στοχασμός πάνω στον χρόνο και την ανθρώπινη συνείδηση.

«Τα Χριστούγεννα του Ηρακλή Πουαρό» (1939), Άγκαθα Κρίστι

Η γιορτινή ατμόσφαιρα διακόπτεται από ένα σκοτεινό οικογενειακό παιχνίδι εξουσίας. Ο Ηρακλής Πουαρό καλείται να λύσει ένα έγκλημα που αποδεικνύει πως τα Χριστούγεννα δεν εγγυώνται πάντα ειρήνη.

«Μια χριστουγεννιάτικη ανάμνηση» (1956), Τρούμαν Καπότε

Ένα τρυφερό, σχεδόν εξομολογητικό διήγημα για τη φιλία, την αθωότητα και τη ζωή στην αμερικανική επαρχία. Ο Καπότε επιστρέφει στα παιδικά του χρόνια, αποτυπώνοντας το πνεύμα της γιορτής με απλότητα και συγκίνηση.

«Πίνοντας μηλίτη με τη Ρόζι» (1959), Λόρι Λι

Ο συγγραφέας ανακαλεί τα Χριστούγεννα της παιδικής του ηλικίας στην Αγγλία του Μεσοπολέμου, σκιαγραφώντας έναν τρόπο ζωής που σύντομα θα χαθεί μπροστά στην τεχνολογική πρόοδο.

«Γράμματα από τον Άι Βασίλη» (1976), Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν

Οι επιστολές που έγραφε ο Τόλκιν στα παιδιά του αποκαλύπτουν έναν μαγικό κόσμο γεμάτο περιπέτειες, χιούμορ και φαντασία. Ένα έργο που φωτίζει μια πιο προσωπική, τρυφερή πλευρά του δημιουργού της Μέσης Γης.