«Ποιος είναι ο Ρόμπερτ Πάτινσον;» αναρωτιέται το GQ - Κι εκείνος αναρωτιέται ποιος είναι ο Μπάτμαν

Ο Ρόμπερτ Πάτινσον μεγάλωσε, απέχει πλέον πολύ από το νεαρό που γνωρίσαμε στο «Twilight» και δεν έχει κανένα πρόβλημα να τσαλακώσει τον εαυτό του. Και όχι μόνο στις ταινίες του.

Κλείνοντας 15 χρόνια καριέρας και έχοντας εργαστεί με τεράστιους σκηνοθέτες και σε δύσκολα πρότζεκτ, τώρα κατακτά και το σύμπαν των υπερηρώων, φορώντας τη στολή του Μπάτμαν, καθώς ο «Batman» του Ματ Ριβς θα κάνει πρεμιέρα στις 3 Μαρτίου.

Ο ίδιος ο Πάτινσον, όπως είπε στην τελευταία του συνέντευξη στο GQ, στο εξώφυλλο του οποίου δεν διστάζει να μεταμορφωθεί σε ένα κατεστραμμένο πανκ είδωλο, θεωρεί το «Batman» μία «θλιβερή ταινία».

«Εχω δει ένα rough cut της ταινίας και μπορώ να σας πω ότι έπεσε το σαγόνι μου στο πάτωμα: ειδικά η πρώτη σεκάνς είναι τόσο διαφορετική από κάθε άλλη ταινία του ήρωα. Ο Ματ μού το είχε ξεκαθαρίσει από την αρχή ότι θέλει να κάνει μία αλά 70ς νουάρ αστυνομική ταινία, κάτι σαν τη «Συνομιλία» του Κόπολα. Μόλις είδα την πρώτη σεκάνς ξαφνιάστηκα: είναι πράγματι μία νουάρ αστυνομική ταινία.

«Ο Μπρους Γουέιν είναι απλώς εθισμένος στον Μπάτμαν - Σαν να παίρνει ναρκωτικά»

Ο δικός μου ήρωας είναι πολύ παράξενος - και ως Μπρους Γουέιν και ως Batman. Θα τον δούμε κάπως συντρίμια...»

«Σε όλες τις υπόλοιπες ιστορίες υπάρχει η εξήγηση του παιδικού τραύματος: είδε να δολοφονούν τους γονείς τους. Και κάπως αυτό δικαιολογεί την ανάγκη του να είναι ο "Batman". Στη δική μας ταινία όμως το έχουμε δει αλλιώς. Ο Μπρους Γουέιν δημιούργησε αυτή την περσόνα και παγιδεύτηκε σε αυτή για χρόνια. Δεν είναι κάτι υγιές αυτή η διπλή ζωή. Μάλλον μοιάζει με εθισμό, σαν να παίρνει ναρκωτικά»

«Κάποια στιγμή ο Αλφρεντ τον βλέπει να γίνεται σκοτεινός και τον ρωτάει τι θα απογίνει η οικογενειακή του κληρονομιά αν συνεχίσει να φέρεται έτσι. Κι εκείνος του απαντάει: Ποια κληρονομιά, αυτή είναι η κληρονομία μου, να ντύνομαι νυχτερίδα. Μόνο έτσι ξέρω να ζω».

«Νιώθω ότι λέει πολλά περισσότερα από το ότι αυτός είναι ο σκοπός του, η μοίρα του στη ζωή. Είναι σαν να προλογίζει τον νευρικό κλονισμό του. Κι αυτό κάνει την ιστορία του θλιβερή. Είναι μία θλιβερή ταινία. Ο Batman πάντα είχε εμπιστοσύνη στον εαυτό του - είχε χάσει ελπίδα για την Gotham αλλά ποτέ για τον εαυτό του. Τώρα αμφιβάλλει για τις ικανότητές του, την επιδραστικότητά του, την μοίρα του».