TRAVEL

Το πέτρινο χωριό της Στεμνίτσας, κρυμμένο στις πλαγιές του Μαίναλου

Το πέτρινο χωριό της Στεμνίτσας, κρυμμένο στις πλαγιές του Μαίναλου
Η Στεμνίτσα, ένα ορεινό χωριό του δήμου Γορτυνίας της Αρκαδίας,από «ψηλά» IN TIME / ΒΗΧΟΣ ΝΙΚΟΣ

Στις πλαγιές του Μαίναλου στην  Πελοπόννησο, κρύβεται το πέτρινο χωριό της Στεμνίτσας, ένας τόπος που συναντάται η παράδοση με τη φυσική ομορφιά.

Η Στεμνίτσα, που κατά την αρχαιότητα είχε το όνομα «Υψούς» είναι ορεινό χωριό του δήμου Γορτυνίας της Αρκαδίας, που μπορεί να αποτελέσει μια εναλλακτική απόδραση για το Σαββατοκύριακο για όσους και όσες θέλουν να ξεφύγουν από τους εντατικούς ρυθμούς της καθημερινότητας.

Χτισμένη στο Μαίναλο και σε ύψος 1083 μέτρων, είναι χαρακτηρισμένη ως παραδοσιακός οικισμός. Η απόσταση από την Αθήνα είναι 220 χιλιόμετρα, λιγότερο από τρεις ώρες μακριά και 45 χιλιόμετρα από την Τρίπολη.

Η γραφικότητα που χαρακτηρίζει την περιοχή, που γύρω της εκτείνεται μια κατάφυτη έκταση μαγνητίζει τους επισκέπτες και τις επισκέπτριές της. Τα προσεγμένα καφέ, τα εστιατόρια με τοπικές γεύσεις, τα γραφικά καλντερίμια που χάνονται μέσα στις καρυδιές και τις κερασιές, τα μουσεία της και η υπέροχη παραδοσιακή αρχιτεκτονική της, είναι μερικοί από τους λόγους που αποτελούν εξαιρετικό προορισμό, σύμφωνα με το inspiration travel.

Η Στεμνίτσα στη μυθολογία και την Ελληνική Επανάσταση του 1821

Σύμφωνα με τη μυθολογία, η αρχαία Υψούς χτίστηκε από τον Υψούντα, έναν από τους πενήντα γιους του βασιλιά της Αρκαδίας Λυκάονα. Είναι άγνωστο πότε ακριβώς μετονομάστηκε σε Στεμνίτσα αλλά εικάζεται ότι έγινε τον 7ο αιώνα μ.Χ., μετά την εποίκιση των περιοχών από Σλάβους, καθώς Στεμνίτσα στα σλαβικά σημαίνει τόπος δασώδης και σκιερός.

Στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο, ενώ χρησίμευσε ως έδρα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη που την αποκαλούσε «χωροπούλα του Μοριά». Λόγω του ρόλου της στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα διατέλεσε έδρα της πρώτης Πελοποννησιακής Γερουσίας και πρώτη άτυπη πρωτεύουσα του επαναστατημένου Ελληνικού έθνους για έναν μήνα.

Η Στεμνίτσα εξελίχθηκε σε εμπορικό και βιοτεχνικό κέντρο της Πελοποννήσου, λόγω του δύσβατου της θέσης της, όταν κατά την Τουρκοκρατία, βρήκαν σε αυτή καταφύγιο αρκετές οικογένειες επιφανών Ελλήνων. Οι στεμνιτσιώτικες καμπάνες, καθώς η τέχνη του καμπανά άνθισαν στην περιοχή, όπως και οι τέχνες της κατασκευής κηροπήγιων, της αργυροχοΐας και χρυσοχοΐας.