Ένας πατέρας που δεν χρειάζεται άλλες απώλειες

Ο πατέρας ενός από τα θύματα της τραγωδίας των Τεμπών δεν είναι πολιτικός, δεν είναι κάποιος που επέλεξε να βρίσκεται στο προσκήνιο της επικαιρότητας, ο θάνατος του παιδιού του τον έφερε μπροστά στα μάτια μας να αγωνίζεται για να μάθει την αλήθεια. Αυτό που πραγματικά θα ήθελε είναι σήμερα να μην γνώριζε κανείς το όνομα του πέραν των οικείων του και να μπορούσε να αγκαλιάσει το παιδί του ζωντανό.

Αυτά τα δυόμιση χρόνια ήταν για όλους τους ανθρώπους που έχασαν τους δικούς του στο δυστύχημα μια Οδύσσειας, της οποίας δεν γνωρίζουν μάλιστα τον προορισμό. Δυστυχώς εκτός της ανοιχτής πληγής που κουβαλούν κάποιοι αναγκάστηκαν να έρθουν αντιμέτωποι με δολοφονίες χαρακτήρα, ιδιαιτέρως όσοι έγιναν περισσότερο γνωστοί. Καταλογίζεται συχνά πολιτική εκμετάλλευση της τραγωδίας και φωτογραφίζονται πολιτικοί. Ακόμα και αυτό αν συμβαίνουν ο τοξικός λόγος απέναντι σε ανθρώπους που έχασαν τα παιδιά τους είναι επιεικώς απαράδεκτη.

Ο Πάνος Ρούτσι δεν βρίσκεται εδώ και δύο βδομάδες στο Σύνταγμα γιατί το επέλεξε ο ίδιος. Βρίσκεται εκεί γιατί ακόμα και σήμερα έχει ερωτήματα, ακόμα και σήμερα ζητά να μάθει και αυτό είναι μια ήττα για όλους μας. Είναι αδιάφορο για έναν γονιό ποιες είναι οι ακριβείς διαδικασίες και νομικά μονοπάτια για να ικανοποιηθεί το αίτημα του να γίνουν και τοξικολογικές εξετάσεις στη σορό του γιού του. Και είναι επίσης απορίας άξιον γιατί ακόμα και τόσο απλό αίτημα όπως η διενέργεια εξετάσεων, που έχουν γίνει χιλιάδες φορές σε χιλιάδες- ήσσονος σημασίας- ατυχήματα, σε αυτή ειδικά την υπόθεση είναι τόσο δύσκολο να ικανοποιηθεί.

Οι γονείς των παιδιών που χάθηκαν βιώνουν μια απώλεια από την οποία δεν θα συνέλθουν ουσιαστικά ποτέ. Και κάθε δυσκολία, κάθε εμπόδιο, κάθε αναπάντητο ερώτημα είναι γι αυτούς άλλη μία απώλεια. Ούτε πρέπει, ούτε έχει το δικαίωμα κανείς να τους κάνει πιο έντονο αυτό το αίσθημα.