Το μέλλον των χιονοδρομικών της Ελλάδας... χωρίς το χιόνι: Ένας αργός θάνατος και οι εναλλακτικές

Ο κ. Χρονόπουλος έχει δει το κλίμα του Μαινάλου να αλλάζει από τη δεκαετία του ‘90 μέχρι και σήμερα, μέρα με τη μέρα. Στο χιονοδρομικό, δε, παρατηρεί τον καιρό να «αλλάζει πολύ γρήγορα» τα τελευταία 13 χρόνια.

«Αλλάζει γρήγορα ο μέσος όρος της θερμοκρασίας»

«Και παλαιότερα υπήρχαν κάποιες χρονιές που δεν είχε αρκετό χιόνι, υπήρχαν όμως άλλες που έριχνε πολύ χιόνι. Τα τελευταία χρόνια, σε σχέση με πριν 10 χρόνια, αλλάζει γρήγορα ο μέσος όρος της θερμοκρασίας». «Είναι πιο ζεστός ο καιρός.

Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι «μέχρι σήμερα λειτουργεί μόνο το σαλέ, καθώς η ποσότητα χιονιού είναι απειροελάχιστη και μόνο στην κορυφή και δεν φαίνεται πως θα έχουμε άμεσα χιονοπτώσεις» όπως σημειώνει ο υπεύθυνος του χιονοδρομικού.

«Πέρυσι, μετά από επτά χρόνια, η χρονιά είχε ξεκινήσει πολύ καλά, με αποτέλεσμα το χιονοδρομικό να δουλέψει τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά» κάτι το οποίο ο ίδιος χαρακτηρίζει «εξαίρεση στον κανόνα» την τελευταία δεκαετία. «Η λειτουργία των αναβατήρων είχε ξεκινήσει περίπου στις 23 Δεκεμβρίου, αλλά στις 26 Ιανουαρίου ήταν η τελευταία ημέρα που τέθηκαν σε ισχύ» συμπληρώνει.

Στην περίπτωση του χιονοδρομικού του Μαινάλου, η στροφή σε εναλλακτικές όπως είναι το τεχνητό χιόνι, θα απαιτούσαν μεγάλες επενδύσεις σε υποδομές, τις οποίες δύσκολα μπορεί να «αντέξει» η διεύθυνση, διότι πρόκειται για μακρόπνοα και εξαιρετικά δαπανηρά έργα. «Δεν απαιτείται να βάλουμε απλά κάποια κανόνια, αλλά να δημιουργηθεί μία μεγάλη λίμνη που θα παρέχει νερό, δίκτυα υδροδότησης κ.οκ.» αναφέρει, ενώ εκτιμά πως «το μέλλον των χιονοδρομικών δεν βρίσκεται σε αυτή την κατεύθυνση».

Το μέλλον των χιονοδρομικών… χωρίς χιόνι

Απεναντίας, σύμφωνα με τον κ. Χρονόπουλο, το μέλλον των χιονοδρομικών βρίσκεται στην αξιοποίησή τους όλο το χρόνο «υπό τη μορφή σημείων εναλλακτικού τουρισμού, κάποιων εγκαταστάσεων που υπάρχουν στην υπόλοιπη Ευρώπη, δηλαδή η μετεξέλιξη τους σε θεματικά πάρκα».

Για παράδειγμα στο χιονοδρομικό «Poiana Brasov» που βρίσκεται λίγο έξω από την ομώνυμη πόλη της Ρουμανίας, το καλοκαίρι έβλεπε κανείς μικρούς και μεγάλους με mountain bikes να σκαρφαλώνουν με ειδικούς αναβατήρες την κορυφή και να πραγματοποιούν κατάβαση με τα ποδήλατά τους. Ωστόσο, ακόμη και η πρόταση «του mountain bike», όπως τονίζει ο υπεύθυνος του κέντρου του Μαινάλου «δεν είναι αυτή που διατηρεί από μόνη της τα χιονοδρομικά της Ευρώπης, έχει κόστος», αλλά υπάρχουν πολλαπλές εναλλακτικές μορφές.

«Δεν θα υπάρχει μέλλον για τα χιονοδρομικά τα επόμενα 10-15 χρόνια»

Αναφέρει χαρακτηριστικά την περίπτωση της πεζοπορίας, η οποία μέχρι πρότινος δεν ήταν μία δραστηριότητα με ανάπτυξη στην Ελλάδα. «Αυτό έχει αλλάξει άρδην σήμερα και συνδυαστικά με κάποιες άλλες δραστηριότητες θα μπορούσε να προσελκύσει περισσότερο κόσμο στο βουνό» επισημαίνει.

«Σταδιακά καλλιεργείται η κουλτούρα που υπάρχει και στην υπόλοιπη Ευρώπη» όπως αναφέρει, ενώ προειδοποιεί πως «διαφορετικά δεν θα υπάρχει μέλλον για τα χιονοδρομικά τα επόμενα 10-15 χρόνια. Αλλάζει πολύ γρήγορα ο καιρός».

Η κατάσταση, δε, είναι «ασφυκτική» για το χιονοδρομικό του Μαινάλου, που είναι το νοτιότερο κέντρο σε χαμηλό υψόμετρο, καθώς πλέον δουλεύουν μόνο κάποιες ημέρες το χρόνο.

Με βάση αυτά τα δεδομένα υπογραμμίζει ότι «ως Πολιτεία, τοπικοί φορείς και παράγοντες θα πρέπει να δούμε τα βουνά διαφορετικά, ως προορισμούς για όλο το χρόνο και τα χιονοδρομικά κέντρα ως «πυρήνες» μιας ανάπτυξης προς αυτή την κατεύθυνση».