Ένας πρόεδρος μόνος… επί μακρόν

Η τελευταία κυβέρνηση του Σεμπαστιάν Λεκορνί μάλιστα δεν πρόλαβε καν να κλείσει έναν μήνα θητείας. Ο Μακρόν αλλάζει πρωθυπουργός συνεχώς, έχει δοκιμάσει πέντε μέσα στα δύο τελευταία χρόνια, πάντα με το ίδιο αποτέλεσμα. Την πτώση της κυβέρνησης και ένα νέο γαϊτανάκι κάθε φορά για να αναζητηθεί ο διάδοχος.

Ο Γάλλος πρόεδρος εκμεταλλεύεται το πολιτικό σύστημα της χώρας του, που του επιτρέπει να παραμένει στη θέση του, ακόμα και αν οι κυβερνήσεις που επιλέγει δεν μπορούν να περάσουν κρίσιμα νομοσχέδια από το κοινοβούλιο

Ο Μακρόν χάνει συνεχώς και όσο τις χάνει βλέπει συμμάχους του να τον εγκαταλείπουν και όσο τον εγκαταλείπουν το πολιτικό του κεφάλαιο εξαντλείται. Στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές νικητές ήταν η Λεπέν και η Αριστερά, πλην όμως αυτό δεν τον εμπόδισε να ορίσει κυβέρνηση που προσπέρασε τους νικητές . Και αυτό εκ των πραγμάτων είναι θνησιγενής, ενώ παράλληλα παράγει ακόμα μεγαλύτερη κοινωνική δυσαρέσκεια.

Η παράταση μερικών ημερών που ζήτησε από τον Λεκορνί δεν σώζοι την παρτίδα. Παραμένει ένας πρόεδρος που δεν μπορεί να ασκήσει οικονομική πολιτική, ο προϋπολογισμός απορρίπτεται, η κοινωνική αναταραχή είναι παρούσα, καθώς οι περικοπές που προβλέπονται είναι άνευ προηγούμενου και ο αρχηγός του κράτους νοιώθει μεγάλη μοναξιά.

Κανείς δεν περιμένει ότι ο Γάλλος πρόεδρος θα παραιτηθεί. Πλην όμως η δεύτερη οικονομία της Ευρώπης δεν μπορεί να βρίσκεται συνεχώς σε μία κατάσταση αβεβαιότητας. Και σ’ αυτό ο Μακρόν δεν έχει απαντήσεις. Και κυρίως δεν έχει συμμάχους. Είναι πιο μόνος από ποτέ.