Record Digging: H Beyoncé φόρεσε καουμπόικο καπέλο - Η κουβέντα για την «μαύρη country»

Αν το Lemonade μας έμαθε κάτι, είναι ότι κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με την Beyoncé. Το έργο από το 2016 ήταν η αντίδρασή της στην αδικία, δίνοντάς μας την ανεξίτηλη εικόνα μιας χαμογελαστής γυναίκας με ένα κίτρινο φόρεμα που κουβαλούσε ένα ρόπαλο του μπέιζμπολ.

Γνωρίζουμε ήδη τι συμβαίνει όταν κάτι ανακατεύεται με την ηρεμία της: βάζει όλο της το είναι για να διορθώσει τα λάθη, σχεδιάζοντας την εκδίκησή της με μια λάμψη στα μάτια, με επιπλέον αγανάκτηση στη φωνή της και πάγο στις φλέβες της.

• Διαβάστε επίσης: Tέιλορ Σουίφτ: Ρεκόρ εισπράξεων 1,04 δισ. δολάρια από την περιοδεία «Eras»

Υπάρχει ένα ιδιαίτερο πλεονέκτημα όταν μία από τις μεγαλύτερες σούπερ σταρ της μουσικής στον κόσμο έχει βαλθεί να μας εντυπωσιάζει για πάντα. Αυτό δεν συμβαίνει συχνά, το τελευταίο διάστημα στη μουσική. Η Beyoncé λειτουργεί ως μουσικός αλλά και ως σκηνοθέτης του εαυτού της.

Αλλά, όπως διευκρίνισε η ίδια, το Cowboy Carter - ή Act II, η συνέχεια του άλμπουμ Renaissance του 2022, δεν είναι ένα country άλμπουμ. Αντίθετα, η Beyoncé έχει κρατήσει σπάνιους ρυθμούς από τα ποτάμια της Αλαμπάμα, τους δρόμους του Μέμφις, τις μεγάλες πεδιάδες της Οκλαχόμα και μέσα στις αναμνήσεις της από πολυφυλετικά ροντέο του Τέξας για να δημιουργήσει έναν άλλο κόσμο, εντελώς δικό της.

Το Cowboy Carter διεκδικεί μία σημαντική θέση στην καριέρα της Beyoncé, προβάλλοντας παράλληλα το ολοένα διευρυνόμενο εύρος της φωνητικής της ικανότητας.

Η περσόνα της Beyoncé έχει γίνει εφάμιλλη με την αμερικάνικη εικονογραφία και το μέγεθός της τείνει να σκιάζει τα πάντα μπροστά της, ανεξάρτητα από το μέσο.

Όμως μερικά από τα τραγούδια του Cowboy Carter μοιάζουν μικρά και ακατάλληλα για το ανάστημα της Beyoncé. Το "Levii's Jeans" για παράδειγμα, το επώνυμο ντουέτο της με τον Post Malone, είναι μια χλωμή απόπειρα που περισσότερο θυμίζει φτηνό μάρκετινγκ.

Αλλά το Cowboy Carter βρίσκεται στα χείλη όλων. Για εβδομάδες, τόσο τα κοινωνικά όσο και τα κανονικά μέσα ενημέρωσης έχουν εγκλωβιστεί σε συζητήσεις για την ιστορία των μουσικών της μαύρης country, κι αν τελικά υπάρχει κάτι τέτοιο.

Μοιάζει στην αρχή θαρραλέο αλλά τελικά όταν το άλμπουμ τελειώνει μένεις λιγάκι απογοητευμένος μιας και ουσιαστικά δεν σου έδωσε τίποτα καινούριο.