Ένα ξεχασμένο αριστούργημα επιστρέφει: H μαγεία του «Φαπ» ξαναγεννιέται

Ο Dodge —ποιητής, αφηγητής και δάσκαλος δημιουργικής γραφής στο Humboldt State University της Καλιφόρνια— ανήκει στους συγγραφείς που γράφουν σπάνια αλλά ουσιαστικά. Με το «Φαπ», που πρωτοκυκλοφόρησε το 1983, κατάφερε να δημιουργήσει ένα μυθιστόρημα 100 σελίδων που συνδυάζει τη λαϊκή σοφία του αμερικανικού Νότου με την ποιητική τρέλα του μαγικού ρεαλισμού.

Στο κέντρο της ιστορίας βρίσκεται ο Τζέικ Σάντι, ένας 99χρονος, ασυμβίβαστος παππούς που ζει σ’ ένα απομονωμένο ράντσο της βόρειας Καλιφόρνιας. Μαζί με τον εγγονό του, Σπόρο, και μια τεράστια, παμφάγα πάπια ονόματι Φαπ, προσπαθούν να δώσουν νόημα στη ζωή τους ανάμεσα σε φράχτες, ουίσκι και άγρια ζώα. Το μαγικό ποτό του Τζέικ, ο «Ψίθυρος του Χάροντα», υπόσχεται αθανασία — αλλά το μυθιστόρημα φανερώνει πως η πραγματική αθανασία ίσως κρύβεται στην αγάπη, την επιμονή και τη μνήμη.

Η αφήγηση του Dodge είναι γήινη και ταυτόχρονα ονειρική. Με ύφος που θυμίζει Μαρκ Τουαίην, Ρίτσαρντ Μπρόντιγκαν και Άνι Πρου, ο συγγραφέας δημιουργεί μια μπαλάντα γεμάτη χιούμορ, συγκίνηση και παράλογη ομορφιά. Η νέα ελληνική έκδοση —με τη μετάφραση του Αντώνη Καλοκύρη, επιμέλεια της Λένιας Μαζαράκη και εικονογράφηση της Τόνιας Λέντζου— αναδεικνύει τη λεπτότητα και τον ρυθμό της γραφής του.

Το «Φαπ» δεν είναι απλώς μια ιστορία με έναν παππού, ένα παιδί και μια πάπια. Είναι ένα ύμνος στην ανθρώπινη τρυφερότητα και μια υπενθύμιση ότι η φαντασία μπορεί να θεραπεύσει ακόμη και τις πιο βαριές πληγές. Μικρό σε μέγεθος αλλά τεράστιο σε συναισθηματική δύναμη, το βιβλίο αυτό επιστρέφει δικαιωμένα από τη λήθη — για να μας θυμίσει ότι οι μεγάλες ιστορίες δεν χρειάζονται πολλές σελίδες, μόνο αλήθεια.