«Χάλκινα κατώφλια»: Ένας άλλος Τρωικός Πόλεμος – Eκεί όπου οι ήρωες του Ζουργού απογυμνώνονται

Σ’ αυτό το παράσπιτο του μύθου, ο Τρωικός Πόλεμος και η επιστροφή του Οδυσσέα ξαναγράφονται αλλιώς — μέσα από τη φωνή εκείνων που σπάνια ακούστηκαν.

Οι βασιλιάδες χάνουν το ένδυμα του ηρωισμού τους, οι δούλοι και οι δούλες αποκτούν μάτια και στόμα. Ο συγγραφέας τοποθετεί στο επίκεντρο ένα νέο, επινοημένο πρόσωπο, το οποίο διεισδύει στο στρατόπεδο των Αχαιών και σταδιακά αλλάζει την πορεία της ιστορίας: τη μοίρα του πολέμου, το ταξίδι προς την Ιθάκη, ίσως και τον ίδιο τον μύθο.

Πέρα από τη φανταστική του διάσταση, το βιβλίο είναι ένα σχόλιο πάνω στη σύγκρουση των πολιτισμών, την ανισότητα εξουσίας, αλλά και την ανθρώπινη ανάγκη για ελευθερία και λύτρωση. Οι δούλοι δεν είναι πια σκιά, αλλά καθρέφτης της θεϊκής ματαιοδοξίας. Οι θεοί μοιάζουν απόντες, και η γυναίκα αναδεικνύεται ως ιαματική παρουσία μέσα σε έναν κόσμο όπου ο χαλκός και το αίμα κυριαρχούν.

Μεταξύ σάτιρας και τραγικότητας, το μυθιστόρημα κινείται σε μια γραμμή που ακροβατεί ανάμεσα στο επικό και το παράλογο. Οι «εξουσίες», όπως τις παρουσιάζει ο συγγραφέας, δεν είναι απρόσβλητες – κουβαλούν ψήγματα γελοίου, αυτοϋπονόμευσης, και, τελικά, ανθρωπιάς.

Τα «Χάλκινα κατώφλια» είναι περισσότερο από μια νέα ανάγνωση της Ιλιάδας ή της Οδύσσειας: είναι μια λογοτεχνική πράξη απελευθέρωσης από το ίδιο το βάρος του μύθου.