ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ

Η γοητεία της νοσταλγίας: Τα δίκτυα δίνουν εκατομμύρια για παλιές σειρές όπως «Τα Φιλαράκια»

Η γοητεία της νοσταλγίας: Τα δίκτυα δίνουν εκατομμύρια για παλιές σειρές όπως «Τα Φιλαράκια»

Φαίνεται ότι τα τηλεοπτικά δίκτυα και οι ψηφιακές πλατφόρμες δεν χρειάζεται να σπαζοκεφαλιάζουν για να δημιουργούν νέες σειρές, προσπαθώντας να ξεπεράσουν την επιτυχία του Game of Thrones. Το μυστικό της επιτυχίας για την τηλεόραση δείχνει να κρύβεται στη νοσταλγία

Το «Game of Thrones» τελείωσε, όλοι αναρωτιούνται τι θα ακολουθήσει, αλλά πιο πολύ απ’ όλους τα ίδια τα δίκτυα. Κι όμως, αυτό που φαίνεται να θέλουν οι τηλεθεατές δεν είναι το επόμενο θεαματικό blockbuster, αλλά μια γερή δόση ρετροσπεκτίβας: Το «Friends», το «Seinfeld» και το «The Office». Στην εποχή που οι τηλεοπτικές σειρές βρίσκονται στο peak τους και άπειρες γυρίζονται κάθε χρόνο, προσπαθώντας να επαναλάβουν την επιτυχία του Game of Thrones, η νοσταλγία είναι αυτή που πουλιέται ακριβότερα.

Το Netflix αυτή τη στιγμή πονοκεφαλιάζει όχι για τον επόμενο κύκλο του Casa de Papel, αλλά επειδή έχασε τα δικαιώματα του «Friends» από το επερχόμενο HBO Max, για των οποίων την ανανέωση -για ένα χρόνο- είχε πληρώσει εκατό εκατομμύρια δολάρια. Τώρα, θέλοντας να καλύψει το κενό που θα αφήσει στους θεατές του η απώλεια των «Friends» (και του «The Office» που θα χάσει σύντομα) το Netflix ανακοίνωσε ότι απέκτησε τα δικαιώματα του «Seinfeld», τα οποία για τα έξι περασμένα χρόνια είχε το Hulu, σε μια συμφωνία οι οικονομικές λεπτομέρειες της οποίας δεν έγιναν γνωστές.

Μπορεί να ακούγεται τρελό ότι οι πλατφόρμες δίνουν τόσα χρήματα για σειρές που έχουμε δει εκατοντάδες φορές σε επανάληψη, αλλά δεν είναι: Το «Friends» ήταν η δεύτερη πιο δημοφιλής σειρά στο Netflix για το 2018. Και η επιτυχία του αναμένεται να είναι ανάλογη και στο ΗΒΟ.

Η επιτυχία των σειρών αυτών φαίνεται ότι οφείλεται τόσο στη δύναμη της νοσταλγίας, όσο και στο περιεχόμενό τους. Τα sitcoms, οι περίφημες αμερικανικές σειρές στις οποίες στην πραγματικότητα δεν συνέβαινε τίποτε άλλο από την καθημερινότητα των ηρώων τους, είναι πιθανώς το αντίδοτο στο άγχος της εποχής. Οι τηλεθεατές, νεότεροι και λιγότερο νέοι, παρακολουθούν τη ζωή του Τσάντλερ, της Μόνικα και του Τζόι και ταυτίζονται με την ανεμελιά τους. Καλοί οι δράκοι και οι μάχες με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, καλή η διεκδίκηση του σιδερένιου θρόνου, αλλά το κοινό φαίνεται να φωνάζει: «Όχι άλλο σασπένς, αφήστε μας στο γνώριμο».

Αυτό, ίσως διαμορφώσει τα επόμενα χρόνια και τη συνολικότερη εικόνα της τηλεόρασης, που τελικά ίσως δεν χρειάζεται να ξοδεύει εκατομμύρια για πανάκριβα σκηνικά και κοστούμια, αλλά απλώς να επενδύσει σε ένα καλό, ανθρώπινο και πολύ καθημερινό σενάριο.

ΔΗΜΟΦΙΛΗ