Το νησί της αχρωματοψίας

Newsroom

Δευτέρα, 18 Σεπτεμβρίου 2017 12:40

Στον Ειρηνικό Ωκεανό υπάρχει ένα εξωπραγματικό, μικροσκοπικό κοραλλιογενές νησί, το Pingelap. Αυτό που το καθιστά ιδιαίτερο δεν είναι η ροζ βλάστησή του ή η γκρι θάλασσα, αλλά οι κάτοικοί του.

Η φωτογράφος Sanne De Wilde ανέλαβε να παρουσιάσει τον κόσμο του Pingelap με έναν τρόπο, διαφορετικό. Μέσα από τις φωτογραφίες της, επιχείρησε να δει με τα μάτια των ντόπιων.

Γιατί ήταν τόσο σημαντικό να «δει με τα δικά τους μάτια»; Το Pingelap είναι ίσως το μοναδικό μέρος, του οποίου ένα μεγάλο ποσοστό των κατοίκων, έχει αχρωματοψία. Μπορεί παγκοσμίως να εμφανίζεται σε 1 στους 30.000, στο Pingelap όμως το ποσοστό υπολογίζεται να είναι ανάμεσα στο 4% και 10%.

Υπεύθυνος για αυτό θεωρείται ένας πρώην βασιλιάς, ο οποίος ήταν ένας από τους είκοσι ανθρώπους που επιβίωσαν από ένακαταστροφικό τσουνάμι τον 18ο αιώνα. Υποστηρίζεται, πως για να βοηθήσει τον πληθυσμό του νησιού που είχε πληγεί, απέκτησε πολλά παιδιά.

Πολλοί από τους απογόνους του, όμως, κληρονόμησαν ένα σπάνιο γονίδιο το οποίο προκαλεί την αχρωματοψία και όπως φαίνεται περνάει ακόμη από γενιά σε γενιά.

Το χρώμα είναι απλά μια λέξη

Η De Wilde μαγεύτηκε από τον τρόπο που τα γονίδια είναι ικανά να καθορίσουν ολόκληρες κοινότητες ανθρώπων και αποφάσισε να δημιουργήσει μια ξεχωριστή συλλογή φωτογραφιών.

Προσπάθησε να δει μέσα από τα μάτια όλων αυτών που πάσχουν από αχρωματοψία. Για να επιτευχθεί αυτό έπαιξε με τους τόνους και τις αποχρώσεις κάθε φωτογραφίας. Άλλωστε, σε έναν μονόχρωμο κόσμο, η λέξη «χρώμα» για όλους αυτούς που δεν μπορούν να το δουν, είναι απλά μία λέξη.

Σύμφωνα με τους ντόπιους του νησιού, το χρώμα που ξεχωρίζουν περισσότερο από όλα είναι το κόκκινο. Η De Wilde αυτό το μεταφράζει ως έναν τρόπο έκφρασης των κατοίκων για την αγάπη τους προς τη βλάστηση του τόπου.

Μια τελεία στον ωκεανό

Η φωτογράφος δήλωσε πως δυσκολεύτηκε αρκετά να φτάσει στο Pingelap. «Είναι ένα μικροσκοπικό νησί στη μέση του Ειρηνικού. Μία μικρή τελεία στο τεράστιο μπλε».

Όταν τα κατάφερε, αντίκρισε μόνο έναν έρημο δρόμο. Ούτε μαγαζιά ούτε εστιατόρια. Οι ντόπιοι ζουν με καρύδες και ψάρια, «ζώντας μία ζωή με τα βασικά», όπως αναφέρει η De Wilde.

Το εντυπωσιακό είναι πως παρά τις καθημερινές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν είναι ευχαριστημένοι με τα λίγα. «Οι άνθρωποι με αχρωματοψία είναι πολύ ευαίσθητοι στο φως, γεγονός που καθιστά τη ζωή σε ένα τροπικό νησί αρκετά δύσκολη. Την ημέρα, ο τόπος μοιάζει με φλεγόμενο μέρος. Ίσα που κρατούν ανοιχτά τα μάτια τους».