Απαγορεύεται το κολύμπι σε όλο το παραλιακό μέτωπο με Υπουργική Απόφαση

Σύμφωνα λοιπόν με τα νέα δεδομένα ένα μεγάλο τμήμα του παραλιακού μετώπου των νοτίων προαστίων της Αττικής κρίνεται ακατάλληλο.

Έτσι λοιπόν οι λουόμενοι θα πρέπει να αποφεύγουν τα εξής σημεία:

1. Από την ακτή κολύμβησης πλησίον της σχολής Ναυτικών Δοκίμων ( Ακτή Θεμιστοκλέους 334) μέχρι και την παραλία της Φρεατίδας

2. Στις ακτές κολύμβησης της περιοχής «Βοτσαλάκια»

3. Σε όλες τις ακτές κολύμβησης του Δήμου Αλίμου

4. Σε όλες τις ακτές κολύμβησης του Δήμου Παλαιού Φαλήρου

5. Σε όλες τις ακτές κολύμβησης του Δήμου Ελληνικού Αργυρούπολης

6. Σε όλες τις ακτές κολύμβησης του Δήμου Γλυφάδας

7. Στον όρμο Λιμνιώνα, κατά μήκος της ακτής εκατέρωθεν του πέτρινου θεάτρου Σεληνίων, έμπροσθεν του ιστιοπλοϊκού ομίλου Σεληνίων και κατά μήκος της ακτογραμμής επί της οδού Ακτής Θεμιστοκλέους μέχρι την εκκλησία του Αγίου Νικολάου

Σε όλες αυτές τις περιοχές η Τοπική Αυτοδιοίκηση υποχρεούται να τοποθετήσει πινακίδες στις οποίες θα αναγράφεται ότι απαγορεύεται η κολύμβηση καθώς τα νερά είναι επικίνδυνα πλέον για τον ανθρώπινο οργανισμό.

Ενώ οι Λιμενικές Αρχές θα είναι υπεύθυνες για την επιτήρηση των σημείων.

πηγή:EUROKINISSI/ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ

Μέσα στην Υπουργική Απόφαση γίνεται και εκτενής αναφορά για την έκταση της θαλάσσιας ρύπανσης, συγκεκριμένα:

«Η δημιουργία πετρελαιοκηλίδων στην επιφάνεια της θάλασσας περιορίζει σε σημαντικό βαθμό τη ποσότητα του διαλελυμένου οξυγόνου στο νερό με επιπτώσεις στους ζώντες οργανισμούς, καθώς και τη διείσδυση των ακτίνων του ήλιου στη θάλασσα, με επιπτώσεις στη φωτοσυνθετική ικανότητα των υδρόβιων φυτών.
Η διαδικασία βιοαποικοδόμησης του πετρελαίου είναι μακρόχρονη και εξαρτάται από πολλούς παράγοντες (θερμοκρασία, διαθεσιμότητα θρεπτικών ουσιών και οξυγόνου, τύπος πετρελαίου). Από την καταβύθιση σταγονιδίων στα θαλάσσια ιζήματα διαταράσσονται οι βενθικοί οργανισµοί που φιλτράρουν την τροφή τους (π.χ µύδια, στρείδια) συσσωρεύουν υδρογονάνθρακες µε γοργούς ρυθµούς.
Αν και οι άµεσες επιπτώσεις του πετρελαίου στις τροφικές αλυσίδες και δίκτυα θεωρούνται συχνά µικρής κλίµακας, δεν αποκλείονται µακροχρόνιες επιπτώσεις και ενδεχόμενα φαινόµενα βιοσυσσώρευσης.»