The Idol: Η νέα hype σειρά του HBO δεν καταφέρνει να εντυπωσιάσει όσο θα ήθελε

Ο δημιουργός του Euphoria, Σαμ Λέβινσον, γράφει και σκηνοθετεί αυτή την γελοιογραφικά χυδαία ιστορία για τη χρυσή αλλά «καταραμένη» ζωή μιας ποπ σταρ και τον γκουρού της, που ουσιαστικά την εκμεταλλεύεται για το δικό του συμφέρον.

Η νέα σειρά έχει πρωταγωνίστρια την κόρη του Τζόνι Ντεπ και της Βανέσα Παραντί, Λίλι-Ρόουζ Ντεπ, μία αρκετά εντυπωσιακή παρουσία που όμως χάνει πολύ σε πειστικότητα. Το πρόβλημα όμως δεν είναι στις ερμηνείες, οι οποίες έχουν φτιαχτεί για να είναι υπερβολικές, το πρόβλημα βρίσκεται μάλλον στο σενάριο.

Η εταιρία παραγωγής του ΗΒΟ έριξε 70 εκατομμύρια στη σειρά, που όμως δεν καταφέρνει να πείσει κανέναν. Η όλη ιστορία θέλει κάπως να δείξει πόσο «σάπιο» είναι το σύστημα της ποπ σκηνής, κάτι που το ξέραμε ήδη βασικά. Ίσως το πρόβλημα ξεκινάει από εκεί, ότι δηλαδή το σενάριο πάει να μας πει κάτι που ήδη γνωρίζουμε, πολλά χρόνια τώρα. Η ιστορία δεν έχει καμία πρωτοτυπία, μιλάει για μία καταραμένη ποπ σταρ η οποία καταπέφτει στις σαδομαζοχιστικές ορέξεις ενός εκμεταλλευτή-μέντορα. Ήδη εδώ έχουν αρχίσει τα χασμουρητά. Τον «κακό» μέντορα τον παίζει ο ήδη γνωστός ποπ τραγουδιστής Abel «The Weeknd» Tesfaye.

To «The Idol» προσπαθεί πολύ κι αυτό είναι το κακό με τη σειρά, όλα μοιάζουν υπερβολικά επιτηδευμένα.

Οι σκηνές μοιάζουν υπερβολικά στημένες και τίποτα απ’ όλα αυτά δεν μοιάζει αληθινό.

Τις περισσότερες φορές οι ποπ σταρ δεν είναι καν καταραμένοι, είναι απλά βαρεμένοι και κουρασμένοι, ο σκηνοθέτης όμως του «The Idol» επιμένει ρομαντικά σε κάτι που πλέον πραγματικά δεν είναι σέξι: ουσιαστικά το όλο πράγμα χαλάει από την αρχή όταν μία από τις μάνατζερ της ποπ τραγουδίστριας λέει πως «η ψυχική ασθένεια είναι σέξι».

Κάπου εδώ μας πέταξε έξω ολοκληρωτικά.

Το Vanity Fair αναφέρει ότι η σειρά μοιάζει περισσότερο με «μία τρομακτική αντρική φαντασίωση» παρά με «μία δήλωση πάνω στη διαφθορά και στην εκμετάλλευση που συμβαίνει στο Χόλιγουντ», ενώ το The Hollywood Reporter, έγραψε ότι μοιάζει «πιο οπισθοδρομικό, παρά παρεμβατικό» και ότι «το νόημα της ιστορίας χάνεται στη μεγάλη προσπάθεια των δημιουργών του να σοκάρουν σεξουαλικά», περιγράφοντας ότι «υπάρχει μια επιμονή στις σεξουαλικές σκηνές μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών που θάβουν κάθε αίσθηση πρωτότυπου ερωτισμού.

Η ψυχική ασθένεια ΔΕΝ είναι σέξι και εννοείται πως ο σκηνοθέτης μάλλον δεν έχει ιδέα για το τι σημαίνει να είσαι ψυχικά ασθενής. Το πρόβλημα με το «The Idol» είναι πως από τη μία έχει μείνει πίσω περίπου δύο δεκαετίες (θα ήθελε πολύ να είναι σειρά μέσα στην δεκαετία του ’80) και από την άλλη προσπαθεί να πλασαριστεί σαν κάτι μοντέρνο. Πλέον οι ποπ σταρ δεν είναι καταραμένοι, μιας και όλα έχουν απομυθοποιηθεί σε τέτοιο βαθμό που κανείς λογικός άνθρωπος δεν θα δήλωνε κάτι τέτοιο.

Όσον αφορά στο «τρομερό» sexiness της σειράς, εμείς δεν νιώσαμε σχεδόν τίποτα, μόνο κάποιες στιγμές εντελώς στημένες, αμήχανες και μάλλον τελικά χλιαρές.