Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη «Επί Σκηνής»: «Η τέχνη και το θέατρο είναι το καταφύγιο των ανθρώπων»

Η συνάντηση αυτή φωτίζει πτυχές μιας ζωής αφιερωμένης στην τέχνη, αλλά και σε έναν προσωπικό δρόμο γεμάτο συνειδητές επιλογές, σιωπές και εκρήξεις δημιουργίας.

Γεννημένη στη Δόξα Διδυμοτείχου το 1958, η Καραμπέτη μεγάλωσε σε ένα μικρό χωριό, σε ένα περιβάλλον όπου κυριαρχούσαν οι εποχές και οι ρυθμοί της φύσης. Από τα πρώτα της βήματα στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και αργότερα στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, φάνηκε ότι η παρουσία της δεν θα ήταν περαστική.

Όταν τη ρωτήσαμε αν την έχει επηρεάσει η τηλεόραση και το σινεμά στο παίξιμο της στο θέατρο η Καρυοφυλλιά μας απάντησε:

«Όλα είναι αναγκαία για έναν ηθοποιό. Υπάρχει καλή και κακή τηλεόραση. Υπάρχει ποιοτικό και πιο ανάλαφρο θέατρο. Δεν σημαίνει πως αν παίξεις στην τηλεόραση δεν κάνεις καλό θέατρο. Όλα είναι τέχνη».

Ρόλοι όπως η Μήδεια, η Αντιγόνη, η Άλκηστη και η Ηλέκτρα σημάδεψαν τη σκηνική της διαδρομή, ενώ οι συνεργασίες της με σπουδαίους σκηνοθέτες και ηθοποιούς την καθιέρωσαν ως μία από τις πιο αυθεντικές και στιβαρές φωνές του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου.

Η ίδια δεν κρύβει πως η τέχνη της ήταν πάντα συνυφασμένη με μια βαθιά προσωπική ανάγκη να ερμηνεύει τον άνθρωπο σε όλες του τις εκφάνσεις.

«Το θέατρο δίνει κάτι καλό στους ανθρώπους, τους δίνει δύναμη και κουράγιο. Κι αυτό ισχύει για όλη την τέχνη. Κοίτα γύρω σου τι συμβαίνει με τους πολέμους, τα πράγματα δεν πάνε καλά. Ζήσαμε κρίσεις, καταστροφές, κάποιοι από εμάς πρόλαβαν ακόμη και τη χούντα. Η τέχνη ανυψώνει τον άνθρωπο, τον κάνει να αισθάνεται καλά με τον εαυτό του και τον κόσμο» μας είπε η Καρυοφυλλιά όταν την ρωτήσαμε αν η τέχνη μπορεί να δώσει κάτι καλό στις δύσκολες εποχές που ζούμε.

Το πέρασμά της στον κινηματογράφο με ταινίες όπως η «Ευτυχία» και «Ο Άνθρωπος του Θεού» και στην τηλεόραση με τις σειρές «Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά», «Η ζωή εν τάφω» και πρόσφατα το «Φλόγα και Άνεμος» επιβεβαιώνουν την ικανότητά της να κινείται με την ίδια αυθεντικότητα σε διαφορετικά είδη και μέσα.

Στη συζήτησή της στο «Επί Σκηνής», με αφορμή τον νέο της ρόλο στον «Οιδίποδα», η Καραμπέτη μιλά με ειλικρίνεια για τις δυσκολίες της διαδρομής της, για τη χαρά που αντλεί ακόμη από το θεατρικό σανίδι, αλλά και για τις προσωπικές της επιλογές, που πάντοτε κρατούσε διακριτικά μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Αναφέρεται στις ρίζες της, στη φτώχεια και στην απλότητα των παιδικών της χρόνων, αλλά και στη βαθιά αίσθηση ευθύνης που νιώθει κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή. Στο πρόσωπό της συναντιούνται το πάθος για την υποκριτική τέχνη και η πειθαρχία του δημιουργού που αναζητά αδιάκοπα την αλήθεια του ρόλου και του εαυτού του.

«Έμαθα να παίζω ρόλους στο καφενείο του πατέρα μου, και η δασκάλα μου στο δημοτικό με βοήθησε πολύ να ανακαλύψω τι θέλω να κάνω στη ζωή μου. Τα πρώτα μου βήματα ήταν στο σχολείο, στις παιδικές παραστάσεις και στα δρώμενα εκεί» είπε η Καρυοφυλλιά όταν την ρωτήσαμε πως ξεκίνησε να σκέφτεται την δραματική τέχνη.

Η συνέντευξη με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη δεν είναι απλώς μια αναδρομή σε μια επιτυχημένη καριέρα· είναι μια σπάνια ευκαιρία να αφουγκραστεί κανείς τη σκέψη και την ψυχή μιας γυναίκας που πορεύεται με συνέπεια και ήθος σε έναν χώρο που συνεχώς αλλάζει, αλλά που για εκείνη παραμένει πάντα ιερός.

Μέσα από τον νέο της ρόλο στον «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, η σπουδαία ηθοποιός καλεί το κοινό να αναμετρηθεί ξανά με τα μεγάλα υπαρξιακά ερωτήματα που θέτει η αρχαία τραγωδία και που παραμένουν συγκλονιστικά επίκαιρα.